Κοιμόμουν ένα ύπνο βαθύ, μακάριο και ένιωθα να είμαι σε λήθαργο. Δεν ήθελα να θυμάμαι και να σκέφτομαι. Ένιωθα νεκρωμένα, παγωμένα και ακινητοποιημένα τα συναισθήματα και τις αισθήσεις μου. Η καρδιά μου είχε σπάσει και είχε διαμελιστεί σε χίλια κομμάτια. Ο πόνος φώλιαζε τα βράδια μέσα στην ψυχή μου και την τρυπούσε με πυρωμένα σίδερα. Πάλευα με ένα τεράστιο γιατί; Πολύ στο βάθος, στο λαβύρινθο των σκέψεων μου, ήξερα που ήταν ο μύθος της Αριάδνης και ας μην ήθελα να το παραδεχτώ. Άλλος ένα έρωτας που θα έθαβα και ας είχα παλέψει τόσο. Και ας είχα κάνει τα πάντα.
Δεν θέλω να ανέβω άλλες ανηφόρες, θέλω να περπατήσω επιτέλους σε ευθύ δρόμο, σε μια λεωφόρο. Όχι άλλα βουνά. Μέσα μου έχει μπει ο σπόρος της αμφιβολίας. Θα μπορέσω επιτέλους να γιατρέψω τις πληγές μου; Να με πάρει η αγάπη από το χέρι και να προχωρήσω; Και ενώ όλες αυτές οι σκέψεις σφυροκοπούν το μυαλό μου νιώθω ένα βλέμμα σου.
Βλέπω το σημάδι σου. Έρχεσαι και μπαίνεις στο δρόμο μου. Δεν είναι πια η ευθεία μου μόνη της. Μπλέκεται με την δική σου που όμως έχει πολλά παρακλάδια. Φοβάμαι, το νιώθω αλλά δεν λιποψυχώ. Θέλω να μείνω εκεί, στη μέση του άνυδρου χειμάρρου. Βλέπω από μακριά να έρχεται ο καταρράκτης του έρωτα σου, να είναι ορμητικός, σαρωτικός και να τα παρασέρνει όλα στο πέρασμα του.
Είμαι εκεί να σε περιμένω να μπεις σε κάθε κύτταρο της ψυχής , του κορμιού και του μυαλού μου. Να με κυριαρχήσεις και ας ξέρω ότι το πέρασμα σου θα με κουρσέψει. Θα κάνει την καρδιά μου για άλλη μια φορά συντρίμμια. Αλλά δεν θα λιποτακτήσω και ας υπάρχουν γύρω μου πολλά ποταμάκια που κυλούν αργά και είναι έτοιμα να με ταξιδέψουν σε δρόμους ήρεμους, χωρίς βροχές και καταιγίδες αλλά με ξεθωριασμένους ήλιους.
Το δικό σου ήλιο περιμένω και ας καίει πολύ. Μπορεί και να με κάψει. Αλλά μήπως έτσι δεν είναι ο έρωτας; Μοιάζει με τον ήλιο που ενώ μας ζεσταίνει, υπάρχουν φορές που η υπερθέρμανση του μας δημιουργεί εγκαύματα. Όπως και να έχει όμως κανείς μας δεν μπορεί να ζήσει χωρίς το φως του.
Μαρία Μουδάτσου, Κοινωνική Λειτουργός – Ψυχοθεραπεύτρια (μέλος E.F.T.A. Ε.Λ.ΕΣ.Υ.Θ), Διδάκτορας Επιστημών Υγείας (Ιατρική Σχολή) Πανεπιστημίου Κρήτης.
- Όταν είσαι δίπλα μου… - 28 Σεπτεμβρίου 2020
- Το δεντράκι που μεγάλωσε - 21 Φεβρουαρίου 2018
- Όταν το μαζί πονάει - 31 Οκτωβρίου 2016
- Η ζωή μοιάζει με τη ροή ενός ποταμού… - 15 Σεπτεμβρίου 2016
- Όταν η βάρκα της ψυχής λύνει τα σκοινιά της… - 21 Αυγούστου 2016
- Αντιμέτωπη με τις σειρήνες της ψυχής μου… - 28 Ιουνίου 2016
- Γιατί σ’ αγαπώ… - 10 Φεβρουαρίου 2016
- Καλώς όρισες Έρωτα… - 11 Ιανουαρίου 2016
- Συνάντηση με το χθες… - 29 Δεκεμβρίου 2015
- Μετάβαση από το παλιό στο καινούργιο - 17 Σεπτεμβρίου 2015
