Του Γιώργου Βασιλορεΐζη
Πολλές φορές βλέπω τις ανθρώπινες τραγωδίες που εκτυλίσσονται σε πολέμους στον πλανήτη, και αμέσως πιάνω τον εαυτό μου να θέλει να φωνάξει υπέρ της ειρήνης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Μα…ντρέπομαι. Ναι ντρέπομαι. Γιατί οι πόλεμοι είναι δικά μας δημιουργήματα.
Advertisment
Πώς να διεκδικώ κάποιες συγκεκριμένες αξίες και δικαιώματα, όταν μέσα μου ακόμα επικρατεί πόλεμος; όταν δεν έχω συμφιλιώσει ούτε καν τα δικά μου κομμάτια; όταν μέσα μου βράζει ο θυμός, η οργή, η αγανάκτηση; όλα αυτά είναι ιαχές πολέμου, δεν έχουν ΚΑΜΙΑ σχέση με την ειρήνη. Βλέπεις στην τηλεόραση τα θύματα πολέμου και τις καταστροφές, και αμέσως διαμαρτύρεσαι, ζητάς ειρήνη! Σε πέντε λεπτά βέβαια έχεις κηρύξει “πόλεμο” με την/τον σύντροφο σου ή το γονιό σου. Φυσικά επειδή φταίνε εκείνοι. Να τα λέμε κι αυτά. Σε ένα πόλεμο ποτέ δεν φταίμε εμείς.
Δεν θέλεις τους πολέμους, όμως μπορείς πολύ εύκολα να γίνεις εριστικός ή βίαιος. Παρατήρησε πολλές φορές διαδηλωτές που φωνάζουν υπέρ της ειρήνης. Ποια ειρήνη; Η ύπαρξή τους κραυγάζει ΠΟΛΕΜΟ, και μάλιστα ακούγεται πολύ πιο δυνατά από αυτό που λέει το στόμα τους. Γι’ αυτό σας λέω, ντρέπομαι. Ας κοιτάξουμε να κάνουμε ειρήνη πρώτα με τους ανθρώπους στο περιβάλλον μας, και βασικά με τον εαυτό μας.
Advertisment
- Το δέντρο των επιθυμιών - 2 Αυγούστου 2016
- Χόρεψε αργά - 27 Ιουλίου 2016
- Τα 4 θέατρα ελέγχου και η απορρόφηση ενέργειας από τους άλλους (Βίντεο) - 25 Ιουλίου 2016