Της Έλενας Δημογκότση
Ξυπνάς το πρωί και κοιτάς τον καθρέφτη μπροστά σου. Τι βλέπεις σε αυτόν; Βλέπεις έναν άνθρωπο όμορφο, γεμάτο ζωντάνια και χαρά, γεμάτο αγάπη και πάθος για την ζωή ή έναν άνθρωπο άσχημο, άτονο, που κάνει κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια γιατί πρέπει; Έναν άνθρωπο δραστήριο που ψάχνει να βρει λύσεις ή έναν άνθρωπο που έχει παραδοθεί σε αυτήν την σκληρή πραγματικότητα και ζει απλά για να επιβιώσει; Ή ακόμη χειρότερα δεν τον παρατηρείς καν; Τον έχεις τόσο πολύ συνηθίσει που δεν τον παρατηρείς καν; Και ξαφνικά μια μέρα βλέπεις πόσο πολυ σε έχει αλλάξει ο χρόνος. Κοιτάς πίσω αλλά σου φαίνεται σαν χτες που ήσουν 20 χρονών. Το ίδιο κάνεις και με τους ανθρώπους γύρω σου; Τους παρατηρείς ή τους κρίνεις; Τους ακούς πραγματικά ή σκέφτεσαι τι θα απαντήσεις σε μια συζήτησή σας; Τους έχεις βάλει μια ταμπέλα ή αφήνεις ανοιχτή την προοπτική της αλλαγής τους; Νιώθεις αυτό που σου λένε ή τους ακούς επιφανειακά;
Advertisment
Οι άνθρωποι γύρω μας υπάρχουν γιατί εμείς επιλέξαμε να τους έχουμε στην ζωή μας. Ακόμη και για τους συγγενείς σας ισχύει το ίδιο. Αν δεν θέλατε κανέναν από τον κύκλο σας θα είχατε αλλάξει πόλη, χώρα ή μπορεί και ήπειρο ή μπορεί να μην μιλούσατε καν μεταξύ σας. Όμως κάτι σας κρατάει κοντά τους.
Ας υποθέσουμε τώρα ότι είστε στην μέση ενός εξάγωνου καθρέφτη. Παντού γύρω σας υπάρχουν μόνο καθέφτες και εσείς κάθε φορά που αποφασίζετε να στρέψετε το κεφάλι σας σε μια κατεύθυνση επιλέγετε να κοιτάξετε ένα κομμάτι του εαυτού σας. Όμως κάτι ακόμη πιο μεγάλο γεννιέται τώρα που υπάρχουν γύρω σας τόσοι πολλοί καθρέφτες. Βλέπετε ξαφνικά τον εαυτό σας πολλαπλές φορές μέσα σε μια μεριά του καθρέφτη. Σαν εσείς να είστε άπειρος, σαν να μην τελειώνετε πουθενά. Όπου και να κοιτάξετε έχετε την ίδια προοπτική.
Κοιτάτε δεξιά σας και βλέπετε εσάς γεμάτο θυμό, κοιτάτε αριστερά και αρχίζετε να παρατηρείτε ένα σημάδι σας ή έναν λεκέ πάνω σε ένα ρούχο σας που από την άλλη μεριά δεν φαινόταν ξεκάθαρα. Κοιτάτε πίσω σας και και βλέπετε το πουκάμισό σας τσαλακωμένο. Η παρατήρησή σας αλλάζει συνεχώς ανάλογα με το που εστιάζετε και τι παρατηρείτε. Μπορεί να παρατηρήσετε μια καλή μεριά σας όπως και μια πιο γλυκιά εικόνα σας. Μα πως γίνετε όλο αυτό; Πως μπορεί μια μεριά μας πριν από λίγο να ήταν θυμωμένη και τώρα η ίδια ακριβώς μεριά μας να έχει άλλη όψη;
Advertisment
Τώρα ας κάνουμε άλλη μια υπόθεση. Αντί για καθρέφτες σκεφτείτε ανθρώπους που κυκλοφορούν παντού γύρω σας. Πολλαπλασιάζονται όταν ανοίγουμε την ματιά μας και μειώνονται όταν εστιάζουμε κάπου συγκεκριμένα. Αν γίνουμε ακόμη πιο συγκεκριμένοι, με κάποιους από αυτούς θα έχουμε την ευκαιρία να έρθουμε ακόμη πιο κοντά. Αυτοί μπορεί να είναι γνωστοί, φίλοι μας, ο σύντροφός μας και κάποιοι που απλά πέρασαν και έφυγαν σαν τα αερικά. Όπως κάναμε και πριν στον εξάγωνο καθρέφτη μας, έτσι και εδώ παρατηρούμε αυτά που εμείς επιλέγουμε να δούμε σε αυτούς τους ανθρώπους-καθρέφτες μας. Όπως και εσύ έτσι και αυτοί, έχουν όλες τις προσωπικότητες μέσα τους.
Τώρα βάλε τον εαυτό σου σε μια συζήτηση που γίνετε ανάμεσα σε δύο άτομα. Εσύ και ένας άλλος φίλος σου παρακολουθείτε την συζήτηση. Με την ώρα αρχίζεις και αποκτάς κρίση. Όμως αυτό δεν συμβαίνει μόνο σε εσένα. Μπορεί ακόμη και να έχετε εντελώς διαφορετική άποψη για την ίδια συζήτηση που παρακολουθήσατε. Μα πως γίνετε αυτό;
Χρειάζεται επίγνωση για να αρχίσεις να κατανοείς τι συμβαίνει. Χρειάζεται να αρχίσεις να παρατηρείς τι συμβαίνει και πως νιώθεις κάθε φορά που συναντάς κάποιον άλλον άνθρωπο. Χρειάζεται να γίνεις συνειδητός και να κατανοήσεις ότι εσύ επιλέγεις πως θα νιώσεις και τι συμπεράσματα θα βγάλεις γι αυτόν. Ό,τι πιστεύεις γι αυτόν τον άλλον άνθρωπο είναι ό,τι έχεις μέσα σου για τον ίδιο σου τον εαυτό. Δεν θα σου πω ότι είναι μια εύκολη διαδικασία. Είναι μια διαδικασία που χρειάζεται χρόνο.
Πολλές φορές θα γυρίσεις σπίτι σου και θα πιστεύεις ότι δεν είσαι αυτός ο άνθρωπος. Θα θυμώσεις ακόμη και στην ιδέα που έβαλες τον εαυτό σου να αναρωτηθεί αν θα μπορούσε αυτός ο άνθρωπος να είναι ένας δικός σου καθρέφτης. Να είσαι δηλαδή αυτός ο δύστροπος, χωρίς χιούμορ, γεμάτος ανασφάλεια και γκρίνια άνθρωπος. Θα σου πω ότι είσαι! Είσαι και αυτός! Αλλά είσαι και ένας άνθρωπος γεμάτος με αγάπη, με ζωντάνια, με χαρά, με αποδοχή! Ζήσε μια ζωή που να μπορείς να αποδεχτείς όλους τους καθρέφτες σου! Προσπάθησε να μην τους απορρίπτεις.
Προσπάθησε να κατανοήσεις τους φόβους του άλλου ανθρώπου που τον ωθούν να έχει αυτή την συμπεριφορά. Τότε μόνο θα αρχίσεις να αποδέχεσαι και να κατανοείς την δική σου ύπαρξη. Ότι υπάρχει μέσα σου και το κρύβεις ακόμη και από τον ίδιο σου τον εαυτό, το βλέπεις έξω σου και το φοβάσαι τόσο πολύ που το πολεμάς. Δεν το θέλεις. Προσπάθησε να ρίξεις τον εγωισμό σου και να δεις τον κόσμο σαν να είναι ο εξάγωνος καθρέφτης σου….
- Τα όνειρα ως σκοπός της ζωής μας - 14 Απριλίου 2016
- Αν όλα αύριο το πρωί σταματούσαν… - 28 Μαρτίου 2016
- Ο εξάγωνος καθρέφτης - 16 Μαρτίου 2016
