Δεν είναι αυτοί που διαρκώς χαμογελούν οι πραγματικά ευτυχισμένοι. Οι ταμπέλες τους είναι τραγικά αδιάφορες και οι φαινομενικές πολυσυνηθισμένες μάσκες, περιττές. Οι πραγματικά ευτυχισμένοι άνθρωποι είναι ουσιαστικά ωραίοι και το τελευταίο πράγμα που τους νοιάζει είναι να προσποιηθούν οτι είναι καλά. Δεν έχουν λόγο να το κάνουν άλλωστε, γιατί μαντέψτε… είναι όντως καλά! Τα μάτια τους λάμπουν και μόνο στο γεγονός οτι είναι υγιείς και όλα σταματούν και αρχίζουν εκεί, γιατί απλά ξέρουν να εκτιμούν. Μεγάλη έννοια η ευγνωμοσύνη, δε νομίζετε; Προσωπικά θεωρώ πως δίχως αυτή, όχι να ευτυχήσουμε δε μπορούμε, αλλά ούτε καν να ζήσουμε. Βέβαια, δεν έχουμε όλοι τα ίδια «πιστεύω»…
Οι πραγματικά ευτυχισμένοι άνθρωποι είναι οι ίδιοι αυτοί που ποτέ δε θα δηλώσουν «Είμαι τόσο ευτυχισμένος!», μόνο και μόνο για να το κάνουν. Πέρα απο τέτοιου ύφους υποτυπώδεις δηλώσεις, έχουν να κάνουν σημαντικότερα πράγματα, όπως να περάσουν όμορφες στιγμές με την οικογένειά τους, ή να πάνε μια εκδρομή, να αφιερώσουν ένα απόγευμα ολόκληρο στην προσωπική τους περιποίηση –άλλωστε το αξίζουν-, ή να διαβάσουν το αγαπημένο τους βιβλίο. Ναι ναι, όντως… Είναι αξιοζήλευτοι! Προτιμούν να κάνουν όλα τα παραπάνω και άλλα τόσα ποιοτικά για τους ίδιους, παρά να ασχοληθούν με το τι έκανε ο γείτονας, η ξαδέρφη της γυναίκας του Ηλία του περιπτερά, ή ο Ρούντυ, ο σκύλος των απέναντι.
Advertisment
Η αλήθεια είναι πως οι άνθρωποι αυτοί απεχθάνονται να αναλώνονται σε μικρο- πράγματα και καταστάσεις που αισθάνονται πως δεν έχουν να τους προσφέρουν τίποτα αφενός, αφετέρου ίσως τους ρουφήξουν σημαντική ενέργεια. Αντικαθιστούν λοιπόν πολύωρα τηλεφωνικά κουτσομπολιά με βόλτες σε ηλιοβασιλέματα, καφέδες μπροστά απο το τζάκι και ζωγραφιές που θυμίζουν χεράκια παιδικά. Και μιας και φτάσαμε στο σημείο αυτό να σας πω πως… οι πραγματικά ευτυχισμένοι άνθρωποι διατηρούν γεμάτοι περηφάνια το παιδί μέσα τους. Γελούν με τη ψυχή τους, απολαμβάνουν την κάθε τους στιγμή, διαρκώς μαθαίνουν και αντίστοιχα «διδάσκουν» με τον τρόπο τους. Όχι, δεν είναι οι γνωστοί ανά τον κόσμο «ξερόλες» πάσης φύσεως, αντιθέτως θεωρούν πως απ’ όλα έχουν να γνωρίσουν κάτι νέο και πάντοτε βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της ίδιας της ζωής.
Όσες φορές κι αν «πέσουν», δεν το βάζουν κάτω. Σηκώνονται, ανάστημα ορθώνουν ξανά και φτου κι απ’ την αρχή! Αισιοδοξούν. Και δεν το κάνουν γιατί είναι «της μόδας», ούτε γιατί θέλουν να μοιάζουν αρεστοί, αλλά γιατί έτσι και μόνον έτσι δίνουν δύναμη στους ανθρώπους τους. Τι να την κάνεις άλλωστε την ευτυχία, αν δεν τη μοιράζεσαι; Νόημα κανένα δεν έχει έτσι… Δε ξέρω αν εσείς ανήκετε σε αυτήν τη «γκάμα» ανθρώπων, όμως πραγματικά σας το εύχομαι. Δεν είναι τόσο δύσκολη όσο μάλλον μοιάζει, μα ένα πράγμα μπορώ να πω με σιγουριά. Αξίζετε να βρίσκεστε εκεί γιατί για αυτό γεννηθήκατε και αλήθεια… στο χέρι σας είναι!
Μάρη Γαργαλιάνου – Δημοσιογράφος
Advertisment
- Όταν εκτιμάς αυτό που έχεις, εκτιμάς αυτό που έχω χάσει εγώ - 8 Ιανουαρίου 2021
- Τουλάχιστον έχεις την υγειά σου! - 13 Νοεμβρίου 2020
- Καμιά φορά η σιωπή είναι η πιο δυνατή ερώτηση - 27 Αυγούστου 2020
