Του Κωνσταντίνου Σμιξιώτη
Η σκέψη είναι το γνώρισμα της εποχής του υδροχόου την οποία διανύουμε εδώ και αρκετές δεκαετίες κι ο σημερινός άνθρωπος καλείται να διαχειρισθεί αυτή τη δύναμη με γόνιμο, ανιδιοτελή και δημιουργικό τρόπο προς όφελος του κοινωνικού συνόλου και κατά συνέπεια και του εαυτού του.
Advertisment
Η σκέψη, όπως έχουμε ως τώρα αναλύσει στα σχετικά άρθρα 1,είναι ένα δημιουργικό εργαλείο με το οποίο ο άνθρωπος διαμορφώνει την πραγματικότητα του. Ένα κρίσιμο σημείο που πρέπει να επισημάνουμε είναι, ότι ο άνθρωπος δεν είναι ο νους αλλά ο τελευταίος είναι όργανο του ανθρώπου, ωστόσο ενίοτε είναι ο άνθρωπος που καταλήγει όργανο του νου κι αυτός με τη σειρά του συχνά παρασύρεται από τη σκέψη αντί να την οδηγεί κατά βούληση του ανθρώπου. Αυτός ο τρόπος ζωής έχει πολλές φορές δυσάρεστα επακόλουθα καθώς η πραγματικότητα στην οποία συλλαμβάνουμε τον εαυτό μας να ζει, δεν είναι αυτή που πραγματικά επιθυμούμε και τότε αναζητούμε τον υπεύθυνο αυτής της κατάστασης που συνήθως τον ανακαλύπτουμε στο πρόσωπο των άλλων. Έτσι το μεγάλο στοίχημα παραμένει: Να δαμάσουμε τον νου και τη σκέψη, έτσι ώστε να εργαστούν για μας κι όχι να ταξιδεύουν δίχως έλεγχο πέρα δώθε.
Άραγε ποιος είναι ο «ένοχος» όταν οι συνθήκες και τα γεγονότα γύρω μας είναι διαφορετικά απ’ αυτά που θέλουμε να ζήσουμε;
Αυτή η ερώτηση είναι το κύριο θέμα αυτού του άρθρου κι η απάντηση της έχει δύο σκέλη: Το ένα αφορά την ατομική σκέψη ως δημιουργικό εργαλείο, κάτι που πραγματευτήκαμε σε προηγούμενα άρθρα και το άλλο είναι σχετικό με την συλλογική δύναμη της σκέψης, ένα καίριο ζήτημα που θα αναλύσουμε ευθύς αμέσως.
Κάθε άνθρωπος μπορεί να χειριστεί τον νου και τη σκέψη για να δημιουργήσει τις συνθήκες που επιθυμεί αλλά δεν έχει τον έλεγχο αυτής της συνθήκης και το γεγονός αυτό έχει επιπλέον προεκτάσεις που επηρεάζουν καταστάσεις έξω απ’ τον μικρόκοσμο του.
Advertisment
Καθώς εκφράζουμε νοερά μια επιθυμία, έχουμε πει ότι ακαριαία δημιουργούμε μια οντότητα στο αόρατο η οποία ευθύς σπεύδει να εκτελέσει την εντολή-επιθυμία, στην ουσία να πάρει μορφή στην καθημερινότητα μας αφού είναι η ίδια αυτό που αναμένουμε να υλοποιηθεί. Μια ενεργειακή οντότητα φορτισμένη ηλεκτρομαγνητικά αναζητά λοιπόν τρόπο να υλοποιηθεί στη πραγματικότητα μας και να γίνει μέρος της ζωής μας. Η εστίαση στον στόχο κι η συγκέντρωση του νου πάνω στο επιθυμητό λειτουργεί ως μεγεθυντικός φακός που συγκεντρώνει όλες τις ενεργειακές ακτίνες ένα σημείο και με τον τρόπο αυτό πολλαπλασιάζει την δύναμη του.
Η σκέψη μέσω της έλξης, όταν συντονιστεί με κάποιο όμοιο σε ποιότητα αντικείμενο ή φαινόμενο το έλκει στη ζωή μας. Η σκέψη όμως επιπρόσθετα έχει την ικανότητα να έλκει και όμοιες σκέψεις, αφού κι αυτές στην ουσία είναι αντικείμενα, και να ενώνεται μαζί τους σχηματίζοντας μια μεγαλύτερη και πιο ισχυρή οντότητα. Η νέα αυτή οντότητα εξ αιτίας της συσσωρευμένης ενέργειας θα επιτύχει το έργο της πιο εύκολα και πιο γρήγορα.
Προσπαθήστε τώρα να φανταστείτε τι συμβαίνει στο αόρατο την στιγμή που χιλιάδες άνθρωποι εστιάζουν την σκέψη τους στο ίδιο φαινόμενο. Αναλογισθείτε για λίγο: τι θα συνέβαινε αν ταυτόχρονα αυτό το γιγάντιο στοιχειακό που απορρόφησε όλες τις σκέψεις αυτών των ανθρώπων, φορτιζότανε με μια ισχυρή ηλεκτρομαγνητική ενέργεια όπως αυτή που έχει ο φόβος.
Τώρα μπορείτε να κάνετε πιο εύκολα τον συνειρμό στο μυαλό σας για την αιτία των πολέμων και των οικονομικών κρίσεων, που σημειωτέον άπαξ κι εμφανιστούν στο φυσικό πεδίο, επανεμφανίζονται μέσω της κυκλικής τροχιάς του νόμου της περιοδικότητας. Θα προκαλέσουν γεγονότα, όταν έρθει η ώρα της εμφάνισης τους, ικανά για να διαμορφώσουν τις κατάλληλες συνθήκες επώασης τους.
Αυτό που έχουμε υλοποιήσει ως γεγονός δεν εξαντλείται αλλά απλά υποχωρεί προσωρινά αφού έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του, σαν άμπωτη, κι επανέρχεται μετά από ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, σαν πλημμυρίδα, κι ούτω καθ’ εξής Αυτό που μπορεί να το παρεμποδίσει, είναι μόνο μια αντίθετη ποιότητας σκέψη, ίσης δύναμης η οποία καθώς διαγράφει μια αντίστροφη πορεία πάνω στον ίδιο κύκλο συγκρούεται μαζί της και αποδυναμώνονται κι οι δυο, καθώς εκτονώνεται η ενεργειακή τους δύναμη. Ωστόσο ακόμη κι αυτό είναι ένα προσωρινό γεγονός, αρκεί να αφιερώσουμε και πάλι τη συλλογική δύναμη της σκέψης μας για να αναβιώσει. Το καλό και το κακό είναι αιώνιες δυνάμεις που συνυπάρχουν, το ποια θα υπερισχύσει εξαρτάται από το που στρέφουμε την προσοχή μας. Αν λοιπόν θέλουμε να αποτρέψουμε έναν πόλεμο, οραματιζόμαστε την ειρήνη και μιλάμε μόνο γι αυτήν. Αν θέλουμε να διώξουμε μια οικονομική κρίση, οραματιζόμαστε δημιουργικά την αφθονία και μιλάμε αποκλειστικά γι αυτήν.
Πρέπει να έχουμε κατά νου το εξής: Ανεξάρτητα αν κάποιος συνωμοσιολόγος υποθέσει ότι υπάρχει ένα σκοτεινό κέντρο αποφάσεων ή ότι μέσω της δύναμης της πειθούς, τα πλήθη χειραγωγούνται με σκοπό την υλοποίηση φαινομένων που εξυπηρετούν «άλλα» συμφέρονται, αυτό στο οποίο εστιάζουμε μαζικά τη σκέψη μας, δημιουργεί ένα γιγάντιο αιθερικό τζίνι το οποίο σπεύδει να εκτελέσει την αποστολή του.
Η εκχώρηση της μαγικής δύναμης της σκέψης μας δεν είναι απαραίτητο να συμβεί μέσω σχεδιασμένης από άλλους προσπάθειας. Είναι πολύ εύκολο να στρέψουμε, εξ ιδίων, την προσοχή μας στο αρνητικό διότι η ελκτική του δύναμη είναι πανίσχυρη και καθώς υπάρχει ένα κοινό συμφέρον ανάμεσα μας, δημιουργείται συνάθροιση σκέψεων κι ενέργειας.
Για παράδειγμα ένας ηγέτης που, εξ αιτίας του κύρους που διαθέτει, οι δηλώσεις του επηρεάζουν άμεσα το κοινό στο οποίο απευθύνονται, έχει ως αποτέλεσμα να γίνεται εύκολα πιστευτός. Αν αυτή η πειθώ συνδυαστεί και με το ανάλογο φαινόμενο, έστω και μικρό ίσα για να ενισχύσει τις δηλώσεις του, τότε αρχίζει μια αναμετάδοση της είδησης εν είδη ντόμινο η οποία στη κυριολεξία προκαλεί μια ενεργειακή δίνη που ρουφάει οτιδήποτε δονείται όμοια μ’ αυτήν. Έτσι τρέφεται, γιγαντώνεται και δημιουργείται μια σκέψη-μορφή τόσο ισχυρή που υλοποιεί σε ελάχιστο χρόνο το περιεχόμενο με το οποίο έχει δημιουργεί.
Θα αποφύγω να εμβαθύνω σε σενάρια σκοτεινών δυνάμεων που επιχειρούν να χειραγωγήσουν την δύναμη της σκέψης των ανθρώπων για να πετύχουν τα σχέδια τους εύκολα κι άμεσα. Θα τονίσω πως με τον ίδιο τρόπο μπορούν να υλοποιηθούν ακόμη και προφητείες, αφού στην ουσία αυτοί που τις εμφανίζουν στην πραγματικότητα είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι που τις αναμασούν, εστιάζουν εκεί τη σκέψη τους, τις πιστεύουν κι έτσι αναπόφευκτα πλάθουν την οντότητα που θα προκαλέσει το συγκεκριμένο φαινόμενο. Άλλωστε μια προφητεία δεν είναι τίποτε άλλο απ’ την ανάγνωση της σκέψης των ανθρώπων. Εξετάζοντας τη σκέψη μας, στο Τώρα, βλέπουμε αμέσως το μέλλον μας. Άρα αν σήμερα παρατηρήσουμε τις κοινές μας επιθυμίες-σκέψεις και την δόνηση των συναισθημάτων μας, εύκολα θα διαγνώσουμε τι πρόκειται να έλξουμε, κι όσο πιο πολλοί τόσο πιο κοντά θα έρθει η ώρα.
Όταν οι σκέψεις του πλήθους ενωθούν, γίνονται ένα γιγάντιο κάτοπτρο κι αλίμονο στο αντικείμενο στο οποίο στρέφεται, αλλά τρις αλί στους ανθρώπους που συμμετέχουν σ’ αυτή την διαδικασία, αν η ποιότητα των σκέψεων τους δεν είναι θετική κι ωφέλιμη για τον κόσμο.
Με τον ίδιο τρόπο όμως μπορούμε κάλλιστα να φέρουμε στη γη και μια χρυσή εποχή, που κάποτε επίσης υπήρξε, αρκεί να σχηματίσουμε ένα τεράστιο Αρχάγγελο συσσωρεύοντας την δύναμη της σκέψης μας σ’ αυτό τον σκοπό.
Γίνεται λοιπόν φανερό ότι είμαστε όλοι άθελα μας συνένοχοι στα κοινωνικά φαινόμενα που ζούμε, αφού δε μπορούμε να θωρακίσουμε τη σκέψη μας και την αφήνουμε ανεξέλεγκτη να έλκει ασυνείδητα το αρνητικό, το οποίο πολλές φορές παρουσιάζεται μπροστά μας ενδεδυμένο με χλαμύδα αγγέλου. Μπορούμε όμως να πλάσουμε αληθινούς αγγέλους και να τους απλώσουμε πάνω από την γη, σαν ένα φωτεινό στερέωμα που θα ζεσταίνει τον κόσμο με την Αγάπη του, αρκεί να εστιάσουμε όλοι μαζί τη σκέψη μας σ’ αυτό το σκοπό. Να οραματιζόμαστε με συνείδηση το φως και να το διαχέουμε ολούθε στη γη, να αποστρέφουμε το ενδιαφέρον μας από το αρνητικό, ακόμη κι αν κάποιο γεγονός προσπαθεί να μας πείσει γι αυτό. Να μην ενδίδουμε σε σενάρια τρόμου, πολέμου και κρίσης για να μην εκχωρούμε την σκέψη μας και να γινόμαστε κοινωνοί αυτών των φαινομένων.
Αυτή είναι η αποστολή του ανθρώπου στην εποχή του υδροχόου: Να αποδείξει ότι είναι ο Ηνίοχος των Δελφών που οδηγεί το άρμα κι όχι ένα Άλογο ον που άγεται και φέρεται από τις ορέξεις των άλλων, αλλά και τις δικές του. Οφείλουμε να γίνουμε ερευνητές κάθε πληροφορίας πριν την ενστερνιστούμε, αλλά οφείλουμε να γίνουμε κι αλχημιστές και να μετουσιώσουμε το αρνητικό σε θετικό, οφείλουμε να γίνουμε διορατικοί και να κατορθώσουμε να δούμε το φως που βρίσκεται μες το σκοτάδι.
1 Η μαγική δύναμη της σκέψης , σκέψη: Έλξη και απώθηση
Το παρόν άρθρο αποτελεί μέρος της σειράς άρθρων: «Το λυχνάρι του Αλαντίν»
- Δύσκολες καταστάσεις στη ζωή: Τελικά είναι προβλήματα ή λύσεις; - 10 Νοεμβρίου 2022
- Η καθημερινότητα ως προβολή του «αόρατου κόσμου» - 31 Ιανουαρίου 2022
- Η ψυχολογία της καθημερινότητας: Επιθυμίες και διαπροσωπικές σχέσεις - 13 Νοεμβρίου 2021
