Της Νίκης Ορφανουδάκη
Κάποτε, στα πολύ παλιά χρόνια, η Αγάπη χόρευε μαζί με την Επικοινωνία στις όχθες μιας λίμνης με κρυστάλλινα νερά. Τα θροΐσματα των φύλλων από το ανοιξιάτικο αεράκι, τα κελαηδίσματα των πουλιών και ο βόμβος των μελισσών συνέθεταν ένα μοναδικό τραγούδι, το άρωμα των λουλουδιών πλημμύριζε την πλάση. Τσούγκρισαν τα κρυστάλλινα ποτήρια τους, ήπιαν το κόκκινο γλυκό κρασί τους και κοιτώντας με αγαλλίαση το αγκαλιασμένο ζευγάρι που είχαν καταφέρει να ενώσουν αποφάσισαν να αποχωρήσουν. Υπήρχαν εκατομμύρια άνθρωποι που είχαν και αυτοί ανάγκη την Αγάπη και την Επικοινωνία, δεν είχαν χρόνο για χάσιμο.
Advertisment
Μόλις έφυγαν όμως τα πάντα σκοτείνιασαν ξαφνικά, παγωμένος αέρας άρχισε να λυσσομανάει, η καταιγίδα μαστίγωνε και διέλυε τα πάντα. Το αποτρόπαιο ζευγάρι της Ανασφάλειας και του Εγωισμού ήταν ορκισμένοι εχθροί της Αγάπης και της Επικοινωνίας και είχαν αποφασίσει ότι είχε έρθει επιτέλους η ώρα για εκδίκηση. Από εκείνη τη στιγμή ό,τι οικοδομούσαν αυτές ο Εγωισμός και η Ανασφάλεια θα το κατέστρεφαν με το χειρότερο τρόπο.
Τα μάγια που έκαναν στο ζευγάρι ήταν καταλυτικά. Άρχισαν οι πλάγιοι χειρισμοί, οι παρεξηγήσεις, τα διφορούμενα μηνύματα, οι υπερβολικές απαιτήσεις, οι υπερβολικές υποσχέσεις, τα ψέματα. Η ρουτίνα οδηγούσε τα πάντα σε αποσύνθεση. Ακολούθησαν οι καυγάδες, οι σιωπές, το προσωπικό συμφέρον, τα καταπιεσμένα συναισθήματα και οι καταπιεσμένες ανάγκες, ο θυμός, οι ενοχές, η ψυχρότητα, ώσπου μια μέρα, όταν ξύπνησαν, έστειλαν στο διάολο την Αγάπη και την Επικοινωνία.
Είχαν πάψει να πιστεύουν πια σε αυτές, μόνο στη φαντασία τους είχαν υπάρξει. Η λίμνη είχε στερέψει, ο κήπος είχε ξεραθεί και το σπίτι τους είχε μετατραπεί σε μια φριχτή φυλακή, από την οποία ήθελαν να αποδράσουν μια ώρα γρηγορότερα. «Έχω κάνει ένα τεράστιο λάθος» σκέφτηκαν και οι δύο βυθισμένοι στη θλίψη, το θυμό και τη μοναξιά.
Advertisment
Όμως επειδή στη ζωή και όχι μόνο στα παραμύθια το Καλό έχει πολύ μεγάλη δύναμη, η Αγάπη και η Επικοινωνία σε αυτήν την περίπτωση αποδείχτηκαν πολύ πιο ισχυρές από τους αντιπάλους τους. Όταν επισκέφτηκαν το ζευγάρι για να μάθουν τα νέα τους, αποφάσισαν να πολεμήσουν με κάθε τρόπο, με στόχο να τους ενώσουν και να τους κάνουν χαρούμενους. Τους δίδαξαν ξανά να ακούν πραγματικά ο ένας τον άλλον, να δέχονται και να προσφέρουν παράλληλα, τους έδειξαν το σεβασμό, την ενσυναίσθηση, την υποστηρικτικότητα, την ειλικρίνεια, την έκφραση των αναγκών, το μοίρασμα και την αυτονομία.
Η χαρά και η ομορφιά κυριάρχησαν παντού. Ο κήπος γέμισε όμορφα κόκκινα, κίτρινα, ροζ και μωβ λουλούδια, που καθρεφτίζονταν στα νερά της λίμνης, και το σπίτι τους μεταμορφώθηκε στα μάτια τους σε ένα υπέρλαμπρο παλάτι στολισμένο με κρύσταλλα, κεριά καθρέφτες και τοιχογραφίες.
Από τότε η Αγάπη και η Επικοινωνία πολεμούν συνεχώς με την Ανασφάλεια και τον Εγωισμό. Το έργο τους ίσως είναι πιο δύσκολο σήμερα, γιατί το αποτρόπαιο ζευγάρι έχει με τα χρόνια καταφέρει να φωλιάσει στις ψυχές πάρα πολλών ανθρώπων. Αν θέλουμε όμως να ζήσουμε σε ένα πιο φωτεινό κόσμο, είναι χρέος μας να αγωνιζόμαστε αδιάκοπα στο πλευρό τους.
- 4 αλήθειες που αξίζει να πούμε στον επικριτικό εαυτό μας - 24 Οκτωβρίου 2019
- Compassion: Ένα βήμα πέρα από την ενσυναίσθηση - 29 Σεπτεμβρίου 2019
- Δεν έχω ανάγκη τη συμβουλή σου… έχω ανάγκη να με ακούσεις πραγματικά - 27 Ιουνίου 2018
