Όνομα: Μύρο
Επιστημονική ονομασία: Κομμιφόρος η μύρρα – Commiphora molmol
Advertisment
Οικογένεια: Θυλακοειδή
Άλλα ονόματα: Μύρρα, σμύρνα, βδέλλιο, μύρρον
Περιγραφή
Το μύρο είναι το αρωματικό ρετσίνι που παίρνουμε από το δένδρο Κομμιφόρος η μύρρα. Η λέξη “μύρο” προέρχεται από την αραμαϊκή λέξη “Murr” και την αραβική “Mur” που σημαίνει “πικρή”. Πρόκειται για ένα μεγάλο θάμνο ή μικρό δένδρο που ευδοκιμεί στη Μέση Ανατολή από όπου προέρχεται, στην Αιθιοπία, τη Σομαλία και την Υεμένη.
Advertisment
Υπάρχουν πολλά είδη μύρου. Στην Ανατολική Μεσόγειο υπάρχει το είδος του μύρου που προέρχεται από το δέντρο Commiphora molmol και είναι γνωστό στους βιβλικούς χρόνους, ως το βάλσαμο της Μέκκας.
Το ύψος του δέντρου αυτού μπορεί να φτάσει και τα 5 μέτρα. Έχει αρωματικά φύλλα και μικρά λευκά άνθη. Υποκίτρινες, ελαιώδεις σταγόνες πέφτουν από χαρακιές στο φλοιό του δένδρου, οι οποίες σκληραίνουν, σχηματίζοντας κόμβους σε σχήμα δακρύου. Στη συνέχεια, οι κόμβοι αυτοί κονιορτοποιούνται και χρησιμοποιούνται για ιατρικούς σκοπούς. Αυτό το ελαιώδες υγρό είναι η κομμεορητίνη.
Συστατικά του Μύρου
Τα τρία βασικά συστατικά του μύρου είναι η ρητίνη και η κόλλα μέχρι και 40% και το αιθέριο έλαιο έως και 17%. Και τα τρία αυτά είναι σημαντικά για τη δράση του μύρου ως θεραπευτικό βότανο.
Μύρο: Ιστορία και παράδοση
Όταν οι αρχαίοι Έλληνες άρχισαν να χρησιμοποιούν το μύρο, απέδωσαν το σχήμα του που μοιάζει με δάκρυ, στη Μύρα, την κόρη του Σύρου βασιλιά Θέση.
Η Μύρα είχε αρνηθεί να λατρέψει τη θεά Αφροδίτη, τη θεά του Έρωτα. Θυμωμένη από τη βλασφημία της νέας, η Αφροδίτη την ξεγέλασε, κάνοντάς την να διαπράξει αιμομιξία με τον πατέρα της. Όταν ο Θέσης διαπίστωσε τι είχε συμβεί, απείλησε να σκοτώσει την κόρη του. Οι θεοί για να τη σώσουν, τη μεταμόρφωσαν σε δένδρο, του οποίου η αποξηραμένη ρητίνη σε σχήμα δακρύου θυμίζει τη θλίψη της κοπέλας.
Στην Αρχαία Ελλάδα χρησιμοποιούσαν το μύρο για την θεραπεία των πληγών και στους ναούς της αρχαιότητας, ως θυμίαμα, στις τελετουργίες για τις επικλήσεις στους θεούς.
Ο Ιπποκράτης συνιστούσε το μύρο για τη θεραπεία του έρπητα του στόματος, ενώ το θεωρούσε καλό αντίδοτο σε πολλά δηλητήρια. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι το χρησιμοποιούσαν σαν συστατικό των αρωματικών σκευασμάτων που προορίζονταν για τη συντήρηση των μουμιών και ως θεραπευτικό για τις πληγές.
Στην Αίγυπτο, ανακαλύφθηκε ένας πάπυρος που χρονολογείται στο 1550 π.Χ στον οποίο αναφέρονται 700 ασθένειες (συμπεριλαμβανομένου και του καρκίνου) που θεραπεύονταν με μύρο. Οι Αιγύπτιοι επίσης, έκαιγαν μύρο κάθε μεσημέρι, στις τελετές λατρείας του ήλιου.
Λέγεται ότι η βασίλισσα του Sheba ξελόγιασε το βασιλιά Σολομώντα, χρησιμοποιώντας το άρωμα του μύρου και του λιβανιού. Το μύρο αναφέρεται πολλές φορές στη Βίβλο. Η πιο γνωστή αναφορά είναι σχετικά με τους τρεις Μάγους, που πρόσφεραν το πολύτιμο και σπάνιο βότανο στον νεογέννητο Ιησού. Αναφορά υπάρχει και για το Μωυσή, ο οποίος χρησιμοποιούσε το μύρο, για τις θρησκευτικές τελετές.
Θεραπευτικές δράσεις και χρήσεις
-είναι ένας αποτελεσματικός αντιμικροβιακός παράγοντας, που έχει αποδειχθεί ότι δρα με δύο συμπληρωματικούς τρόπους: Πρώτον, διεγείρει την παραγωγή λευκών αιμοσφαιρίων και δεύτερον, έχει άμεση αντιμικροβιακή δράση.
-έχει ειδική χρήση στη θεραπεία των λοιμώξεων του στόματος, όπως τα στοματικά έλκη, ουλίτιδα, πυόρροια, άφθες, κακοσμία του στόματος, στοματίτιδα.
-για τα προβλήματα καταρροής, φαρυγγίτιδα και ιγμορίτιδα.
-βοηθά στη λαρυγγίτιδα και σε προβλήματα του αναπνευστικού συστήματος.
-πολύτιμο για την αντιμετώπιση δοθιήνων και παρόμοιων δερματικών προβλημάτων.
-εξωτερικά είναι ένα αποτελεσματικό επουλωτικό και αντισηπτικό, για τραύματα και αμυχές, ενώ παράλληλα, ενθαρρύνει την ανάπτυξη νέων κυττάρων.
-υπάρχουν ενδείξεις ότι το βότανο βοηθά στην μείωση της χοληστερόλης καθώς και στην καταπολέμηση των θρόμβων του αίματος, που προκαλούν καρδιακές παθήσεις.
-είναι καλό για τα κρυολογήματα, το συνάχι και τη βρογχίτιδα.
-κατάλληλο για φουσκώματα και για τη διάρροια.
-τονωτικό των ορμονών και της σεξουαλικότητας.
-για τις αιμορροίδες.
-γενικά είναι διεγερτικό, διουρητικό, εμμηναγωγό, αντισπασμωδικό και αντιφλεγμονώδες.
-διεγείρει την κυκλοφορία του αίματος και βοηθά στην καλή οξυγόνωση των ιστών.
-χρησιμοποιείται για τη θεραπεία πεπτικών προβλημάτων, όπως έλκος στομάχου και γαστρίτιδα.
-είναι ισχυρό αντιοξειδωτικό και ερευνάται η αποτελεσματικότητά του, στην αντιμετώπιση κάποιων τύπων καρκίνου.
-επιδρά στο νευρικό σύστημα, δρώντας κατά της απάθειας και της αδυναμίας.
-ενυδατώνει το δέρμα, έχει χρησιμοποιηθεί με επιτυχία σε μυκητιάσεις νυχιών και ίσως είναι αποτελεσματικό στο έκζεμα και στο «πόδι του αθλητή».
-ανακουφίζει από σπασμούς, κράμπες και μυϊκούς πόνους.
-αυξάνει την εφίδρωση και βοηθά στην αποτοξίνωση του σώματος.
-τονώνει όλα τα όργανα του σώματος και τα προστατεύει από την πρόωρη γήρανση.
Άλλες χρήσεις
-είναι ένα καλό εντομοαπωθητικό, που εξοντώνει τις προνύμφες των κουνουπιών.
-χρησιμοποιείται στην αρωματοθεραπεία σαν αντικαταθλιπτικό εξαιτίας των χαλαρωτικών και καταπραϋντικών ιδιοτήτων του.
-Είναι ευεργετικό για την καλή υγεία των μαλλιών, καθώς δυναμώνει τις ρίζες, με αποτέλεσμα, την πρόληψη της τριχόπτωσης.
-συνδυάζεται καλά με την εχινάκεια, για τις λοιμώξεις και τα έλκη.
-για εξωτερική χρήση μπορεί να συνδυαστεί με απόσταγμα αμαμελίδας.
Παρασκευή – δοσολογία
Έγχυμα
Η ρητίνη διαλύεται πολύ δύσκολα στο νερό, για αυτό, θα πρέπει πρώτα να κονιορτοποιηθεί και μετά να γίνει το έγχυμα. Σε ένα φλιτζάνι βραστό νερό, ρίξτε 1-2 κ.γ σκόνη και αφήστε το για 10-15 λεπτά. Το ρόφημα αυτό πρέπει να πίνεται τρεις φορές την ημέρα.
Βάμμα
Η ρητίνη διαλύεται πιο εύκολα στην αλκοόλη, για αυτό, το βάμμα είναι προτιμότερο και βρίσκεται ευκολότερα. Παίρνουμε 1-4 ml βάμματος, τρεις φορές την ημέρα. Για να ενισχύσουμε τα εύθραυστα νύχια, διαλύουμε 3-5 σταγόνες αιθέριο έλαιο μύρο σε λίγο λάδι και απλώνουμε στα νύχια μας για τριάντα ημέρες.
Κρέμα για το σκασμένο και μαραμένο δέρμα, το έκζεμα αλλά και την ακμή
Μέσα σε κρέμα καλέντουλας, ρίξτε από μερικές σταγόνες αιθέριου έλαιου μύρου, λεβάντας και τεϊόδενδρου, ανακατέψτε πολύ καλά και απλώστε στο ταλαιπωρημένο δέρμα, δύο φορές την ημέρα, πρωί και βράδυ.
Ενδιαφέροντα στοιχεία για το Μύρο
Το Άγιο Μύρο ονομάζεται και «έλαιον ευχαριστίας», «έλαιον χρίσεως» ή «χρίσμα επουράνιον» και χρησιμοποιείται από την Ορθόδοξη Εκκλησία, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί στο μυστήριο του Χρίσματος που δίνεται μετά την βάπτιση. Η παρασκευή του Αγίου Μύρου βασίζεται στην περιγραφή του Μωυσή στο Βιβλίο της Εξόδου (Έξοδος λ΄ 22-25).
Είναι ένα μείγμα ελαίου και 57 φαρμακευτικών δυτών και αρωματικών ουσιών. Ο αριθμός των συστατικών σε 57, οριστικοποιήθηκε το 1951 επί πατριαρχίας Αθηναγόρα και τα κυριότερα από αυτά είναι:αγγελική, αριστολοχία, άσσαρο, βαλσαμέλαιο, βατάνι άκαιρο, δρόγες, ελαιόλαδο, ελένιο, εχινάνθη, ζινγκίβερη, ζουτομπά, ίριδα, καγχρεά, κανέλα, καρποβάλσαμο, καρυοφύλλι, κάσσια μαύρη, κελτικό, κιννάμωμο, κόρο, κρασί, κύπερι, λάβδανο, μάκαρι, μαστίχα Χίου, ματλαία ελαίου, μητζοκοκκαμύρα, μυροβάλανο, νάρδος, ξυλοβάλσαμο, πέτιτο, πιπέρι μαύρο, ροδέλαιο (αποστέλλεται από το Πατριαρχείο Βουλγαρίας), σάψιχο, σμύρνα, στάχο, στύρακας, τερεβινθίνη, τζιτζίβερι, φύλλα ινδικού.
Βασικό συστατικό επίσης είναι και ο μόσχος, φυσική αρωματική ουσία που εξάγεται από τον αδένα ενός είδους ελαφιού και αποτελεί ένα από τα πιο ακριβά συστατικά της αρωματοποιίας.
Την Κυριακή των Βαΐων και τη Μεγάλη Δευτέρα γίνεται από τον Πατριάρχη ευλογία των κοσμητόρων και Μικρός Αγιασμός των σκευών και υλικών που θα χρησιμοποιηθούν για την παρασκευή του Μύρου. Η τελετή ολοκληρώνεται με Θεία Λειτουργία, κατά τη διάρκεια της οποίας ευλογείται και καθαγιάζεται το Άγιο Μύρο. Κατόπιν το Μύρο μεταφέρεται και αποθηκεύεται στα μεγάλα δοχεία του Μυροφυλακίου, στον Πύργο του Πατριαρχείου. Από εκεί διανέμεται στις Ορθόδοξες Εκκλησίες.
Το Άγιο Μύρο παρασκευάζεται στο Φανάρι, σχεδόν κάθε 10 χρόνια. Εκτός από το μυστήριο του Χρίσματος, όπου η χρήση του Αγίου Μύρου συμβολίζει τη μετάδοση των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος στο βαπτιζόμενο, το Άγιο Μύρο χρησιμοποιείται επίσης και για:
1. Για το χρίσμα ανθρώπων που προσέρχονται στην Ορθοδοξία από άλλα δόγματα, των οποίων γίνεται δεκτή η προηγούμενη βάπτιση
2. Στα εγκαίνια ναών, για τον καθαγιασμό της Αγίας Τράπεζας
3. Στην καθιέρωση ιερών αντικειμένων και εικόνων
4. Στη στέψη ορθοδόξων Βασιλέων και Αυτοκρατόρων
5. Στην ανακομιδή ιερών λειψάνων.
Προφυλάξεις
Η χρήση του σε υπερβολικές δόσεις μπορεί να έχει τοξικές επιδράσεις. Άτομα με διαβήτη, θα πρέπει να αποφεύγουν τη χρήση μύρου. Θα πρέπει να αποφεύγεται η χρήση του την περίοδο της εγκυμοσύνης δεδομένου ότι διεγείρει την μήτρα και μπορεί να οδηγήσει σε αποβολή.
Προσοχή: Το παραπάνω άρθρο έχει ενημερωτικό σκοπό. Πριν χρησιμοποιήσετε οποιαδήποτε συνταγή ή πριν αλλάξετε τις διατροφικές σας συνήθειες, ζητήστε τη γνώμη του κατάλληλου επαγγελματία υγείας ή διατροφολόγου. Εάν λαμβάνετε φαρμακευτική αγωγή, βεβαιωθείτε ότι δεν υπάρχουν παρενέργειες.
[toggle title="Πηγές"]
www.enter2life.gr
www.tropos-zois.gr
el.wikipedia.org
el.wikipedia.org
“Οδηγός Βοτανοθεραπείας για 120 παθήσεις” εκδόσεις διόπτρα
“Φύση & Υγεία” εκδόσεις Κωσταρά
[/toggle]
