Η ζωή χωρίς αναπνοή δεν ζει!
Γράφει η συγγραφέας Ρίνα Σερέτη
Advertisment
Η ζωή μας, η ύπαρξή μας στην γη όλα ένα αέναο κύλισμα μιας αναπνοής. Πιστεύουμε πως είμαστε κυρίαρχοι ο καθένας σαν προσωπικότητα, θέλουμε πολλές φορές να δυναμώσουμε την φωνή μας απέναντι στον συνάνθρωπο, πιστεύουμε πως είμαστε άφθαρτοι και τελικά όλα αρχίζουν και τελειώνουν για όλους με μια αναπνοή! Μια ανάσα που άλλοτε ανασαίνει οξυγόνο, ζωή, χαμόγελο, στοργή κι άλλοτε πίκρα, απογοήτευση, παράδοση, πόνο! Όλη η πλάση ανασαίνει, ζώα, δέντρα, φυτά, άνθρωποι γινόμαστε ένα κάθε φορά που αναπνέουμε.
Μοιραζόμαστε την ζωή ακούσια, μοιραζόμαστε το ίδιο οξυγόνο κι όμως μέσα στο μυαλό και την ψυχή πολλών μεταξύ μας είμαστε εχθροί… Βρέθηκα πρόσφατα σε ένα εργαστήρι αναπνοής που μου πρότεινε φίλος γιατρός. Θέλω να σου κάνω ένα δώρο-μοίρασμα μου είχε πει, πήγαινε εκεί είναι για εσένα, φανταστική εμπειρία! Μιλούσε και αισθανόμουν όσα βίωσε, αισθάνθηκα πως έπρεπε όντως να πάω! Ο ενδοιασμός μου σε όλα αυτά τα σεμινάρια και έχω πάει σε πολλά, είναι πως πολλοί το παίζουν φιλόσοφοι, δάσκαλοι μεγάλοι γνώστες και δυστυχώς λησμονούν πως ο μεγαλύτερος δάσκαλος της ζωής του καθενός είναι το ίδιο το άτομο. Το άτομο είναι ελεύθερο να επιλέξει, να ακολουθήσει και με μόνο κανόνα τον σεβασμό στον συνάνθρωπο, μέχρι εκεί…
Advertisment
Έτσι πήγα συγκρατημένη όχι όμως προκατειλημμένη. Η υπεύθυνη του σεμιναρίου “Εργαστήρι αναπνοής” ονομαζόταν, μας παρουσιάστηκε απλά ως μία συντονίστρια αυτού του ανταμώματος! Ανεπιτήδευτη, απλή και πάρα πολύ φωτεινή! Η μόνη της εργασία να μας καθοδηγήσει στο ταξίδι της αναπνοής. Ο δρόμος που θα ακολουθούσε ο καθένας μέσα του ήταν προσωπικός, ποιος φανταζόταν πως θα δυνάμωνε τόσο πολύ μέσα από τις διαδρομές των υπολοίπων;
Ήμασταν όλοι εκεί με μοναδικό σκοπό να αναπνεύσουμε! Πόσο περίεργο μου φάνταζε όλο αυτό; Κάτι τόσο απλό, κάτι που σε ακολουθεί πάντοτε, η αναπνοή σου, ο σύντροφός σου, ξαφνικά στα μάτια αυτών των ανθρώπων φάνταζε τόσο δύσκολο, τόσο απόμακρο ποιο, η ίδια του η αναπνοή;
Όσο κυλούσε ο χρόνος αισθανόμουν ανθρώπους τόσο κουμπωμένους, τόσο περίεργο γι’ αυτούς να εκφραστούν, να κινήσουν το σώμα τους, να δείξουν ποιοι είναι κι άλλοι που αισθανόντουσαν εκεί τόσο ασφαλείς, τόσο ελεύθεροι να αφεθούν. Εκεί… Αυτό το εκεί που μας οδήγησε σε μια συνειδητή αντικριστή εξομολόγηση της ψυχής μας, του είναι μας! Πόσο φοβισμένος είναι ο άνθρωπος Θεέ μου! Πόσο δειλά αφήνει την αλήθεια του να βγει, πόσο ανάγκη έχει να μην τον κρίνουν γιαυτό που είναι γιαυτή του την αλήθεια! Πόσο φοβάται να μοιραστεί το σε αγαπώ όχι για την ύλη σου αλλά επειδή είσαι εσύ, εδώ και μοιράζεσαι μαζί μου στιγμές! Μοιραζόμαστε…
Πώς να ξεχάσω αυτό το άγγιγμα, το κράτημα το αγνό, το γεμάτο ανιδιοτέλεια και φως μέσα από την ψυχή του καθένα μας εκεί! Εκεί… Πόσο ανάγκη έχουμε όλοι από αυτό το στοργικό χάδι που γεννάται μέσα από την πρόθεση του ανθρώπου να νιώσει, να προσφέρει και να του προσφέρουν!
Αυτό το εκεί με τσάκισε όμως! Γιατί, γιατί να φοβόμαστε τόσο να αφεθούμε στην αλήθεια του καθένα από εμάς εδώ στην γη μακριά από “εκεί”. Γιατί ενώ σε ένα προστατευμένο “εκεί” να δίνεσαι, να αφήνεσαι, να εμπιστεύεσαι, να μην υπάρχει φόβος παρά μόνο αυτή η γλυκιά χαριτωμένη στιγμή αμηχανίας της αρχής και στον έξω κόσμο όλα να είναι τόσο διαφορετικά! Σα να αναιρείς την ίδια σου την υπόσταση, το “είμαι” σου!
Το τελείμωμα ήταν από τις πιο δυνατές στιγμές! Όλοι μαζί έχοντας ταξιδέψει με μόνο όχημα την αναπνοή μας ενώσαμε τα λόγια μας σε μια κατάθεση ψυχής! Αποφάσεις που πάρθηκαν, πόνοι που έσβησαν, ευχαριστώ που δυνάμωσαν την ευγνομωσύνη στις ψυχές μας… Κλείνω τα μάτια τώρα εδώ που μοιράζομαι με όλους εσάς και μαζί με το χαμόγελο που έχω στα χείλη φέρνοντας στην σκέψη μου την αναπνοή μου σκέφτομαι πως η ζωή χωρίς αναπνοή δεν ζει!
Ζήστε χωρίς ταμπού, ζήστε με αγάπη, επικοινωνήστε με στοργή μα πάνω από όλα ό,τι και να σας συμβεί μην σταματήσετε ποτέ μα ποτέ να αναπνέετε γιατί είναι το μόνο που μπορεί να σας πάει παρακάτω…
- Άνθισε την ομορφιά σου πέρα από τον χρόνο - 3 Ιανουαρίου 2020
- Για να γνωρίσεις τη ζωή, χρειάζεται να υποστείς πολλούς θανάτους εντός της… - 29 Μαΐου 2019
- Αποχώρησε από τον πόνο! Άσε τον ελεύθερο και προχώρα! - 6 Μαΐου 2019
