Οικοκοινότητες: Τι είναι και ποιος ο τρόπος λειτουργίας τους

Οι οικοκοινότητες παρουσιάζουν σημαντικά διαφοροποιά χαρακτηριστικά, από το μέσο όρο των ανθρώπινων κοινοτήτων, ως προς την κατεύθυνση της βιωσιμότητας.

Εικόνα για το άρθρο που αφορά τις οικοκοινότητες και την φιλοσοφία τους

Τι είναι οι οικοκοινότητες και σε τι διαφέρουν
από τις 
υπόλοιπες ανθρώπινες κοινότητες

Οικοκοινότητες

Η οικοκοινότητα ως μοντέλο ζωής επαναφέρει τον άνθρωπο σε μια αρμονική σχέση με το φυσικό περιβάλλον, δημιουργεί τις καλύτερες προυποθέσεις για προσωπική και πολιτιστική ανάπτυξη, καθορίζει πραγματικές ηθικές αξίες και προάγει την πνευματική εξέλιξη. Υπάρχουν διαφορές σε κάθε οικοκοινότητα, και αυτό είναι πολύ ευχάριστο. Παρόλα αυτά, ένα κοινό όραμα εμπνέει όλες τις οικοκοινότητες. Το όραμα ενός καλύτερου κόσμου.

Advertisment

Με τον όρο οικοκοινότητες (ecovillages ή ecomunicipallities) εννοούμε κοινότητες που παρουσιάζουν λόγω της κοινωνικής, οικονομικής και οικολογικής τους οργάνωσης (μεθόδους κατασκευής, λειτουργίας και των δηλωμένων τους στόχων) κάποια σημαντικά διαφοροποιά χαρακτηριστικά από το μέσο όρο των ανθρώπινων κοινοτήτων σε μία ευρύτερη περιοχή προς την κατεύθυνση της βιωσιμότητας.

Σε πολλές περιπτώσεις η στάση και η φιλοσοφία τέτοιων κοινοτήτων έχει διατυπωθεί ως ο αντίποδας πολλών χαρακτηριστικών μίας σύνθετης πραγματικότητας όπως αυτής της σημερινής μορφής του παγκοσμιοποιημένου πλανήτη και του σύγχρονου καπιταλισμού. Οι κάτοικοι τέτοιων κοινοτήτων έχουν συνειδητές θέσεις σε σχέση με την υπερκατανάλωση αγαθών, τη διατροφική και ενεργειακή αυτονομία, την τοπικότητα και την παγκοσμιότητα, τον σεβασμό και την προστασία του περιβάλλοντος.

Οικοκοινότητες υπάρχουν πολλές σε όλα τα σημεία του πλανήτη, αλλά το κίνημα των οικοκοινοτήτων που αναπτύχθηκε κυρίως στη Βόρειο Αμερική και τη Δυτική Ευρώπη, πρόσφατα γνωρίζει μία ραγδαία άνθηση κυρίως ως αντίδραση στις διεθνείς πολιτικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές εξελίξεις. Βάσει του αριθμού τους, τέτοιες προσπάθειες χωρίζονται σε «οικοκοινότητες» (έως 50 άτομα), «οικοχωριά» (50-150 άτομα) και «οικοδήμους» (150-2000+ άτομα).

Advertisment

Η οικοκοινότητα ως μια συνειδητή κοινότητα

Οι οικοκοινότητες είναι – κοινωνικά, οικονομικά και οικολογικά – βιώσιμες συνειδητές κοινότητες. Οι περισσότερες στοχεύουν σε 50-150 κατοίκους γιατί αυτός είναι ο αριθμός που θεωρείται ως μέγιστος για ένα υγιές κοινωνικό δίκτυο, σύμφωνα με τα ευρήματα της κοινωνιολογίας και της ανθρωπολογίας. Μια οικοκοινότητα συνήθως αποτελείται από άτομα που έχουν επιλέξει να δοκιμάσουν μια εναλλακτική λύση απέναντι στον συγκεντρωτισμό και την κεντρική εξουσία.

Ο όρος συνειδητή κοινότητα χρησιμοποιήθηκε επίσημα έπειτα από μια συνάντηση το 1948 στις ΗΠΑ ατόμων που ενδιαφέρονταν για την ίδρυση εναλλακτικών κοινοτήτων. Ο όρος «συνειδητή» εκφράζει τη συνειδητή θέληση των ατόμων να βρεθούν μεταξύ τους. Η FIC (Fellowship of Intentional Communities), που γεννήθηκε τότε, διέκρινε τις εξής κατηγορίες συνειδητών κοινοτήτων: οικοδομικοί συνεταιρισμοί, κοινοπραξίες γης (land trusts), κομμούνες, κιμπούτς, άσραμς και κοοπερατίβες σπιτιών.

Το 1991 ο Robert Gilman δημιούργησε έναν νέο όρο που τείνει να γίνει επίσημος: Τις οικοκοινότητες ή οικοχωριά. Έγινε ευρύτερα αποδεκτός ως μία ακόμα κατηγορία συνειδητής κοινότητας. Ο Gilman όρισε ένα οικοχωριό ως έναν οικισμό όπου:

– Το πλήθος των κατοίκων επιτρέπει την υγιή κοινωνική και πολιτική δικτύωση (συνήθως έως 150 άτομα).

– Υπάρχουν όλες οι βασικές και απαραίτητες δομές για να μπορεί να ζήσει κάποιος άνθρωπος.

– Οι ανθρώπινες δραστηριότητες είναι ακίνδυνα ενσωματωμένες στον φυσικό κόσμο.

– Είναι βιώσιμος, δηλαδή συντηρείται από μία υγιή ανθρώπινη ανάπτυξη η οποία μπορεί να συνεχίζεται επιτυχώς στο αόριστο μέλλον, χωρίς επιβλαβείς επιδράσεις στο περιβάλλον.

– Πρέπει να έχει πολλαπλά κέντρα πρωτοβουλιών.

Οι αρχές στις οποίες βασίζονται οι οικοκοινότητες μπορούν να εφαρμοστούν σε αστικό και υπαίθριο περιβάλλον, όπως επίσης και σε «ανεπτυγμένες» όπως και σε «αναπτυσσόμενες» χώρες. Οι υποστηρικτές των οικοκοινοτήτων συνήθως αναζητούν δομική ανεξαρτησία και όσο το δυνατόν λιγότερο εμπόριο έξω από την οικοπεριοχή τους. Οι υπαίθριες οικοκοινότητες βασίζονται συνήθως σε βιολογική καλλιέργεια, μόνιμη καλλιέργεια (permaculture) καθώς και άλλες πρακτικές που λειτουργούν υπέρ του οικοσυστήματος και της βιοποικιλότητας.

Μια οικοκοινότητα βασίζεται συνήθως σε:

– «Πράσινο» κεφάλαιο υποδομής.

– Αυτόνομες κατοικίες για την ελαχιστοποίηση του οικολογικού ίχνους.

– Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

– Μόνιμη καλλιέργεια (permaculture).

– Διάφορες μορφές υποστηρικτικής κοινότητας και κοινοτικών πρακτικών.

– Ο κεντρικός σκοπός πολλών οικοκοινοτήτων είναι να αποτελέσουν παράδειγμα βιώσιμου οικισμού, δηλαδή τα περισσότερα πράγματα που χρειάζονται να παράγονται εκεί επί μονίμου βάσεως.

Η οργάνωση μιας οικοκοινότητας στηρίζεται σε έναν ελάχιστο «κώδικα ηθικής» και το τελικό αποτέλεσμα έχει χαρακτηρισθεί ως οικοαναρχισμός (ή οικολογική αναρχία):

– Αγορά από τα ίδια τα μέλη ώστε να ενισχυθεί η τοπική οικονομία.

– Τοπική παραγωγή και διάθεση του φαγητού.

– Περιορισμός της υπερκατανάλωσης αγαθών.

– Συναινετική λήψη αποφάσεων.

– Σεβασμός της διαφορετικότητας του κάθε ατόμου.

Με πληροφορίες από την οικοκοινότητα: Κύτταρο Νέας Γης

Λάβετε καθημερινά τα άρθρα μας στο e-mail σας

Σχετικά θέματα

Save the Date - Save Lives! Εθελοντική Αιμοδοσία στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας το Σάββατο 19 Οκτωβρίου
Έρευνα ΙΕΛΚΑ: Πόσο κοστίζει το σούπερ μάρκετ στην Ελλάδα συγκριτικά με άλλες ευρωπαϊκές χώρες
Πρεμιέρα σήμερα για το Ψηφιακό Φροντιστήριο - Πώς θα λειτουργεί
«Thessaly & Evros Pass 2024»: Ανοιξε η πλατφόρμα για φθηνές διακοπές σε Έβρο και Θεσσαλία

Πρόσφατα Άρθρα

Εναλλακτική Δράση