Η σημερινή ταπεινή πατάτα, ήταν κάποτε ο χρυσός του φτωχού. Η ιστορία όπως τη μάθαμε μέσα από τα κουτσά και στενόμυαλα εκπαιδευτικά μας συστήματα, γραφόταν πάντα στα παλάτια, στα μέγαρα και στα πεδία των μαχών. Μόνιμοι πρωταγωνιστές ήταν οι ηγεμόνες, οι στρατηγοί, οι διπλωμάτες. Άντε καμιά φορά οι επιστήμονες και οι καλλιτέχνες. Ναι, αλλά δίπλα σε αυτούς υπάρχει πάντα ο απλός κόσμος, ο δυστυχής όχλος, που γίνεται κουρνιαχτός και χάνεται από τις μνήμες και τα βιβλία.
Διαβάστε:
Advertisment
11 ενδιαφέροντα στοιχεία για την πατάτα
Μάθετε πως μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τον χυμό πατάτας για το γαστρεντερικό, τις κράμπες και πολλά άλλα
Πώς ζούσε αυτός ο κόσμος μέσα στο πέρασμα της ιστορίας; Πώς σκεπτόταν; Πού έμενε; Τι έτρωγε; Αν δεν είναι αυτό ιστορία, τότε τι είναι; Και μάλιστα η ιστορία των μακρινών παππούδων μας, αφού οι πιθανότητες να είμαστε απόγονοι βασιλιάδων και στρατηγών είναι απειροελάχιστες.
Advertisment
Στην Ευρώπη του Μεσαίωνα, η τροφή ήταν το βασικό ζητούμενο της ζωής των φτωχών. Ζούσαν για να βρουν ίσα ίσα λίγο φαγητό να επιβιώσουν. Βασική τροφή ήταν το ψωμί, ενώ το κρέας ήταν πανάκριβο και τα λαχανικά ανύπαρκτα.
Οι τόσο συχνές κακές σοδειές του σιταριού έφερναν τους λιμούς, που οδηγούσαν στο θάνατο εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, ενώ η αβιταμίνωση στις μάζες των φτωχών ήταν συνηθισμένο φαινόμενο, που οφειλόταν στην έλλειψη λαχανικών και φρούτων. Αυτή ήταν η βασική αιτία για μια σειρά δερματικών ασθενειών, που έμειναν στην ιστορία με τη γενική ονομασία «λέπρα». Γιατί νομίζετε βάζουν τόσους λεπρούς στις ταινίες εποχής; Διότι τότε υπήρχαν πολλοί, εξαιτίας της κακής διατροφής.
Όλα τούτα ξέρετε τι τα ανέτρεψε; Η ταπεινή πατάτα που την έφεραν από τον καινούριο κόσμο, από το Περού, το 1530 οι Ισπανοί. Για τους φτωχούς η εμφάνιση της πατάτας ήταν ό,τι η ανακάλυψη της πυξίδας για τους ναυτικούς, ό,τι ο χρυσός για τους πλούσιους.
Αντίθετα με το αριστοκρατικό σιτάρι, η πατάτα αναπτυσσόταν σε φτωχά εδάφη, η καλλιέργειά της δεν απαιτούσε πολυέξοδα ζώα ή μηχανήματα και ένας βολβός στον κήπο εξασφάλιζε ένα καλό γεύμα για μια πολυπληθή οικογένεια. Ο ιστορικός της Αναγέννησης Τσάμπερλιν υπολογίζει ότι η εμφάνιση της πατάτας γλίτωσε από λιμό από το 1580 έως το 1700 πενήντα εκατομμύρια ανθρώπους. Η πατάτα ήταν τότε το χρυσάφι του φτωχού.
