Κάθε ασθένεια είναι ένας καθρέφτης
της συνειδητότητάς μας
Ακούμε πολλές φορές πως τα πάντα ξεκινούν από μέσα μας. Ό,τι ζούμε είναι αποτέλεσμα των πεποιθήσεων και της συνειδησιακής μας κατάστασης. Πώς θα μπορούσε η υγεία μας, λοιπόν, να μην αποτελεί μέρος αυτής της πραγματικότητας; Στα πλαίσια αυτής της διερεύνησης, διαβάζουμε σε απόσπασμα από το βιβλίο της Gill Edwards «Άλλαξε τις Σκέψεις σου, Άλλαξε τη Ζωή σου», Εκδόσεις Διόπτρα, πώς η συνειδητότητά μας και οι στρεσογόνες καταστάσεις, επηρεάζουν την ποιότητα της υγεία μας.
Advertisment
Πιο συγκεκριμένα, όταν προχωρήσουμε πέρα από την αντίδραση στρες, αγκαλιάζουμε τα πάντα ως φίλους. Όσο πιο βαθιά συνδεόμαστε με τον ανώτερο εαυτό μας τόσο πιο πολύ νιώθουμε ότι ζούμε σε ένα σύμπαν αγάπης στο οποίο τίποτα δεν μπορεί ποτέ να πάει στραβά, φτάνει να διευρύνουμε αρκετά τη συνειδητότητά μας για να δούμε την ευρύτερη εικόνα. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι «καλό και σωστό» να υποφέρει κάποιος από μια δερματοπάθεια ή από ημικρανίες.
Απλούστατα, είναι πέρα από το σωστό ή το λάθος, το καλό ή το κακό. Όταν είμαστε πέρα από την αντίδραση στρες, η συνειδητότητα προχωράει πέρα από την κριτική και τη δυαδικότητα. Δεν υπάρχει μομφή ή ενοχή. Δεν υπάρχει επίθεση ή άμυνα.
Διαβάστε: Πώς η αίσθηση του σκοπού μπορεί να θεραπεύσει μια ασθένεια
Advertisment
Κάθε αρρώστια είναι ένας καθρέφτης όλων όσα συμβαίνουν στη συνειδητότητά μας, όπως ισχύει άλλωστε και για οτιδήποτε άλλο στη ζωή μας. Όταν εμφανίζεται ένα σύμπτωμα, αντί να τρέχουμε αγχωμένοι στο γιατρό για να το ξεφορτωθούμε, θα μπορούσαμε να πούμε: «Πολύ ενδιαφέρον! Αναρωτιέμαι τι προσπαθεί να μου πει». Το σώμα είναι φτιαγμένο έτσι που να παραμένει υγιές, φτάνει να μην το εμποδίζουμε – και αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να μένουμε έξω από το πεδίο μάχης της αντίδρασης στρες.
Σημαίνει ότι θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας με άνευ όρων αγάπη -να τον αγαπάμε όπως είναι-, ενώ ταυτόχρονα έχουμε ένα ξεκάθαρο όραμα του προορισμού προς τον οποίο θέλουμε να κινηθούμε. Τότε, μπορούμε να πάρουμε και ξεκάθαρες αποφάσεις για τη θεραπεία μας.
Σε ένα συνειδητό σύμπαν, παίρνουμε αυτά στα οποία εστιάζουμε. Έτσι, αυτά στα οποία αντιστεκόμαστε, επιμένουν. Αν εστιάζετε στο γεγονός ότι έχετε υπέρταση ή σκλήρυνση κατά πλάκας και αρχίσετε μια άγρια μάχη για να βρείτε μια θεραπευτική προσέγγιση που θα έχει αποτέλεσμα, μαχαιρώνετε τον εαυτό σας πισώπλατα. Όταν πολεμάς κάτι, σε πολεμάει κι αυτό. Όπως ξέρει κάθε μαχητής πολεμικών τεχνών, είναι πολύ πιο αποτελεσματικό να ενδίδεις στα χτυπήματα του αντιπάλου σου – ενώ ταυτόχρονα ξέρεις ξεκάθαρα πού θέλεις να πας.
Ο μαχητής των πολεμικών τεχνών καταλαβαίνει ότι είναι πιο δυνατός όταν δεν αντιστέκεται. Μια ιτιά που λυγίζει στον άνεμο μπορεί να είναι πιο δυνατή από μια πελώρια βελανιδιά που του αντιστέκεται. Ο αντίπαλός σας παύει να είναι αντίπαλος, αν εστιάσετε απόλυτα στη δική σας επιθυμία, διατηρώντας τη δύναμη σας και ίσως χρησιμοποιώντας τη δύναμη του άλλου για να ενισχύσετε τη δική σας. Δεν υπάρχει κανένας «εχθρός» σύμφωνα με αυτή την αντίληψη, απλώς μια ευκαιρία για να αυξήσουμε τη δύναμη μας και να διευκρινίσουμε το όραμα μας.
Ας πάρουμε σαν παράδειγμα ότι σας ενοχλεί ένας γείτονας, που σας φτάνει συνεχώς στα όρια σας, εισβάλλει στο χώρο σας ή κάνει υπερβολικό θόρυβο. Όταν παραπονιέστε, εκείνος επιμένει ότι εσείς έχετε το πρόβλημα. Αυτή η κατάσταση συνεχίζεται, κι εσείς νιώθετε διαρκώς θυμό και άγχος. Τον βλέπετε σαν εχθρό. Το πρόβλημα είναι ότι τότε πρέπει να υπερασπίσετε τον εαυτό σας ή να φροντίσετε να μην έχετε επαφές μαζί του ή να περάσετε σε επίθεση, ίσως διαδίδοντας παντού πόσο ενοχλητικός είναι ή ακόμα και αποφασίζοντας να τον πάτε στο δικαστήριο. Τέτοιες προσεγγίσεις είναι απίθανο να λύσουν το πρόβλημα. Βρίσκεστε σε πεδίο μάχης.
Μια άλλη λύση είναι να δείτε αυτό τον ενοχλητικό άνθρωπο σαν φίλο. Τι μπορεί να συμβεί αν απλώς συμφωνήσετε μαζί του; Αν συμφωνήσετε (ειλικρινά) με κάποιον που σας επικρίνει, θα δείτε ότι θα του κοπεί αμέσως η φόρα! Δοκιμάστε το. Καμία αντίσταση. Δεν αντιδράτε στις πιέσεις του. Ενώνεστε μαζί του. Ή μπορείτε να ρωτήσετε τον εαυτό σας: «Ποια είναι η ευκαιρία εδώ;» Αν καλούσατε αυτό τον άνθρωπο στη ζωή σας σαν φίλο και δάσκαλο, τι θα μπορούσε να σας διδάξει; Ποια είναι τα ωφέλιμα μαθήματα σε αυτή την κατάσταση;
Διαβάστε ακόμη: Τι συμβαίνει στο σώμα μας όταν ενεργοποιείται η αντίδραση στρες
Ποια δικά σας στοιχεία αντικατοπτρίζει; Μήπως επικρίνετε ή ενοχλείτε τον εαυτό σας ή τους άλλους; Μήπως το παίρνετε προσωπικά επειδή «σας πατάει τα κουμπιά» της παιδικής σας ηλικίας; Μήπως κι εσείς δεν σέβεστε τα όρια των άλλων; Αν κοιτάζατε με ειλικρίνεια τον εαυτό σας., αντί να θεωρείτε ότι ο άλλος «έχει άδικο», τι μπορεί να μαθαίνατε; Πώς μπορεί να σκεφτόσαστε ή να φερόσαστε διαφορετικά, ξεφεύγοντας από παλιές συνήθειες; Αφού πάρετε το μάθημα που έρχεται να σας διδάξει το πρόβλημα, συνήθως η κατάσταση θα αλλάξει – ή απλώς δεν θα σας ενοχλεί.
Η απόφαση να αντιμετωπίζετε τα πάντα σαν να είναι φίλοι σας δεν σημαίνει ότι θα θέλετε να κάνετε παρέα με έναν δύσκολο γείτονα, συνάδελφο ή συγγενή. Απλώς σημαίνει ότι ξέρετε πως έχει ένα «μήνυμα» για εσάς, πως αντιπροσωπεύει κάποιες δικές σας μη υγιείς συνήθειες σκέψης. Με τον ίδιο τρόπο, μάλλον δεν θα θέλετε να «κάνετε παρέα» για πολύ με έναν όγκο ή έναν σπασμένο αστράγαλο ή ένα νεφρόλιθο, αλλά μπορείτε να δεχτείτε ότι έχει κάποιο κρυφό δώρο για εσάς.
Είναι ένα κάλεσμα αφύπνισης. Αντί να εναντιώνεστε στο πρόβλημα (μάχη), μπορείτε να ηρεμήσετε και να το καλωσορίσετε. Δεν το αρνείστε και δεν το βάζετε στα πόδια (φυγή), ούτε βουλιάζετε στην απελπισία και την απόγνωση (πάγωμα). Απλώς γίνεστε σαν την ιτιά, που είναι δυνατή επειδή υποχωρεί – ακούγοντας τη φωνή του ανέμου.
