Ο άλλος, ένας… εγώ!

Ο άλλος, ένας… εγώ!

Υπάρχουν στιγμές που στα σφηνάκια μιας πυραμίδας αντικρίζεις το πρόσωπο σου και δεν μπορείς να καταλάβεις το ποιος πραγματικά είσαι. Αναζητάς το παρελθόν και το παρόν σου μέσα σε αυτό το καθρέφτισμα… που συνοδεύεται από τα κύματα της θάλασσας με την συνοδεία από το φως του φεγγαριού. Πόσο δύσκολο είναι τα πιο όμορφα συναισθήματά σου… να μπορείς να τα πνίγεις όχι για χατίρι των άλλων, ούτε γιατί το έχεις ανάγκη, άλλα γιατί η τύχη στο επιβάλει;

Advertisment

Αν θα ήθελα κάτι από αυτή την νύχτα… θα ήταν ο άνθρωπος που θα ήξερε τι πραγματικά θέλει από την ζωή του. Για να μπορώ, όχι να του προσφέρω, μα να κουβεντιάσω… ότι αυτά που ζητάμε στην ζωή δεν μπορούμε μόνοι μας να τα βρούμε, αλλά χρειαζόμαστε κάποιον που να μας καθοδηγεί σε αυτό!

Όσο τα σφηνάκια πυραμίδες αυξάνονται τόσο μου έρχεται η επιθυμία να βρω έναν άνθρωπο που να ξέρει να εκτιμά. Να Εκτιμά Πράγματα Που Προσφέρω Απλόχερα, Χωρίς Να Σκέφτεται Τι Θα Μου Δώσει Πίσω! Η έννοια της αγάπης είναι αυτό. Το ερώτημα που θέτω πάλι στο εαυτό μου… είναι πως οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν σε μικρό χρονικό διάστημα και παράλληλα να καταπνίξουν τα αισθήματα που νιώθουν; Μα εγώ δεν μπορώ. Λυπάμαι για τις ευκαιρίες που δεν δίνονται ποτέ την κατάλληλη στιγμή.

Και η όραση μου χάνεται στο βαθύ μπλε της θάλασσας. Μια αγάπη που τελικά μου μένει πιστή. Ίσως γιατί εκτίμησε πάνω μου όλα αυτά τα οποία οι άλλοι δεν μπορούν. Οι καθρεφτες του φωτός υπάρχουν σε όλους μας και μας περιμένουν, μόνο μια αμφιβολία υπάρχει που μέχρι και σήμερα δεν γνώριζα. Το αν θα σταματήσουν να αντανακλούν το φως ή όχι. Εύχομαι αυτό το φως να είναι σταθερό για όλους. Ξέρω μέσα μου πως δεν είναι… χρειάζεται μάλιστα να καταβάλεις μεγάλη προσπάθεια για να το φτάσεις στο βαθμό που αυτό σου επιτρέπει.

Θα ‘θελα να χαθώ μέσα στο βαθύ γαλάζιο… γιατί μόνο αυτό μπορεί να με συνεφέρει. Πραγματικά μου έχει λείψει να πλέω πάνω της, γιατί είναι η μόνη στιγμή που ξέρω ότι ο εαυτός μου δεν μπορεί να πληγωθεί από το τίποτα. Υπάρχουν έντονα συναισθήματα που με κρατάνε μακριά της… ελπίζω να μην φύγουν, αλλά τελικά κάποια πράγματα δεν είναι στο χέρι μας…

• About
• Latest Posts

Θοδωρής Γιαννόπουλος

Κάθε κύμα είναι ένας ψίθυρος της θάλασσας, ένα αιώνιο τραγούδι γραμμένο σε μια παρτιτούρα που μόνο η καρδιά μπορεί να διαβάσει. Μελωδία που ταξιδεύει σε μακρινούς τόπους, με ανθρώπους τόσο διαφορετικούς μα συνάμα τόσο ίδιους. Στην απλότητα της θάλασσας χάνεσαι, αντικρίζοντας τα κρυφά συναισθήματα. Στον απέραντο γαλάζιο ορίζοντα που κερνά, τα μάτια μεθάνε, και για όσο διαρκεί η μέθη το μυαλό αγκαλιάζει τη καρδιά.

Latest posts by Θοδωρής Γιαννόπουλος (see all)

• Όσα σε κάνουν άνθρωπο και όσα ποτέ δεν σκέφτηκες - 24 Ιουλίου 2018
• Περνώντας από τη μοναξιά στη μοναχικότητα - 28 Ιουνίου 2018
• Τόλμησα να… ονειρογευτώ! - 28 Μαΐου 2018