Να αφήνεις χρειάζεται

Να αφήνεις χρειάζεται

Της Βασιλικής Παπαγιαννάκη, Χορεύτρια μπαλέτου και σύγχρονου χορού

Να αφήνεις…
Ν’ αφήνεις πίσω ό,τι σε βαραίνει
και ν’ αφήνεσαι…
Ν’ αφήνεις τα χέρια σου ανοιχτά…
Να τα αφήνεις να αγγίξουν το μπροστά…
Να αφήνεις το παλιό εκεί που ανήκει…
Στο παρελθόν…
και ν’ αφήνεις αυτό το παρελθόν για ν’ αγγίξεις το τώρα σου…

Με το τώρα αυτό να ζεις κάθε στιγμή…
και μ’ αυτό να δημιουργείς το μέλλον σου…
τα όνειρά σου…
Βρες τα…
άκουσέ τα… και μετά…
Να τα αφήνεις να’ ναι τα βήματά σου…
Να αφήνεσαι να γίνεις αυτό το περπάτημα…
Το βλέπεις τώρα καθαρά λοιπόν;
Να αφήνεις χρειάζεται…

Διαβάστε επίσης: Προβάδισμα

Να αφήνεις να φύγουν οι “μικρές” σκέψεις γι’ αυτό που είσαι…
Να αφήνεις την καρδιά να νιώθει όμορφα μ’ αυτό ακριβώς που είσαι…
Έτσι απλά όπως είσαι…
Ν’ αφήνεις τις προσκολλήσεις σου,
… τις αναλύσεις σου…
… τους φόβους σου…

Να τα αφήνεις και ν ‘αφήνεσαι στην απλότητα…
Να αφήνεις την απλότητα αυτή να σ’αγγίξει, να σε μεταμορφώσει…
και να’ ναι αυτή που τα χέρια σου θα λύσει…
από τις εμμονές κι από το νου σου…
που το κορμί σου κρατάει δεμένο εκεί χαμηλά…

Να αφήνεις αυτά τ’ ανοιχτά χέρια να σε πάνε ψηλά…
Ν’ αφήνεσαι να πετάξεις προς τα κει που σε πάει η καρδιά…
Κάθε μέρα ν’αφήνεις μ ακούς…
Να αφήνεις να σβήνει το χτες…
Να αφήνεις το τώρα σου να γεννιέται…
Κάθε στιγμή…

Ν’ αφήνεις ό,τι δεν χρειάζεσαι πια πίσω…
και να κάνεις χώρο… χώρο για ν’ αναπνέεις ελεύθερα…
Αυτό χρειάζεσαι…
Ν’ αφήνεσαι σ’ αυτήν την ελευθερία… που όρια δεν θα χει πια…
Δεν θα φυλακίζει, μα θ’ απελευθερώνει βαθιά αυτό που είσαι…
Κι εσύ…
Εσύ ν’ αφήνεις… ν’ αφήνεις αυτό που είσαι να μην έχει όρια…
Να μην το αλυσοδένεις με όρια…
Να αφήνεις τα όρια…

Να αφήνεσαι…
και ν’ αφήνεις αυτό που είσαι να σπάσει αυτά τα όρια…
Ν΄αφήνεις μ ακούς;
Να αφήνεις πληγές και τραύματα να επουλωθούν…
Αν τα αφήσεις θα το κάνουν…

Διαβάστε ακόμη: Είμαι καλά, να λες!

Να αφήνεις μνήμες που σε προσδιορίζουν να σβήσουν…
Να αφήνεις παγιωμένες θέσεις…
και πιστεύω, που δικά σου δεν είναι, να μην σ αγγίζουν πια…
Να αφήνεις τα αληθινά σου πιστεύω να ‘ναι αυτά που θα λάμπουν..
Κάθε στιγμή…

Να τα αφήνεις να γίνουν οι λέξεις σου…
Να τα αφήνεις να γίνουν η φωνή σου…
Να αφήνεις αυτή τη φωνή ν’ ακουστεί καθαρά…
Δεν χρειάζεται να’ναι πάντα δυνατά…
Όχι, ούτε χρειάζεται να’ ναι με ουρλιαχτά…

Χρειάζεται μονάχα καθαρά μ ακούς;
Να την αφήνεις…
Να αφήνεις τη φωνή σου να’ ναι ατόφια…
Να μην φοβηθείς τη μελωδία της…
Να αφήνεσαι σ’ αυτή τη χροιά…
και να της επιτρέπεις να’ ναι αυτή που θα σε οδηγεί…
Να αφήνεις μ’ακούς;
Να αφήνεις χρειάζεται…

Για τον συγγραφέα
Τελευταία άρθρα

Συγγραφέας Βασιλική Παπαγιαννάκη

Σπούδασα Οικονομικά στο Πανεμιστήμιο της Πάτρας. Απ’όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα ψυχή ερωτευμένη με τον χορό γι' αυτό και πλέον ασχολούμαι επαγγελματικά μ' αυτό. Το γράψιμο για μένα είναι δημιουργία, εξερεύνηση, επικοινωνία με το μέσα και μοίρασμα! Πιστεύω στη δύναμη των σκέψεων, στη δύναμη της ενέργειας της αγάπης και στη δύναμη της καρδιάς να δημιουργεί την πορεία της ζωής μας!