Περιορισμένες σκέψεις

Νιώθω τοίχους γύρω από το μυαλό μου και προσπαθώ να θυμηθώ ποτέ τους έχτισα. Μα δεν είναι δικοί μου…

Περιορισμένες σκέψεις

Περιορισμένες σκέψεις

Νιώθω την περιορισμένη σκέψη μου.

Advertisment

Νιώθω τοίχους γύρω από το μυαλό μου και προσπαθώ να θυμηθώ ποτέ τους έχτισα.

Μα δεν τους έχτισα ποτέ…

Δεν είναι δικοί μου…

Advertisment

Άλλοι τους έχουν χτίσει, γύρω μου.

Επέτρεψα σε άλλους να ρηχαίνουν τη σκέψη μου γεμίζοντάς την με τις άχρηστες φοβικές πληροφορίες τους.

Τώρα παλεύω να γκρεμίσω τους τοίχους αυτούς.

Με γυμνά χέρια σκάβω στα άχρηστα μιας ζωής να βρω κάτι δικό μου.

Και όλο πέφτω πάνω σε τοίχους άλλων και λερώνω τα χέρια μου με βρωμιές.

Και χρειάζεται μόνο ένα καλό ερέθισμα για να γίνουν όλα…

Ερέθισμα, ερεθισμός, αισθήσεις…

Και πάλι βρίσκεσαι ανάμεσα σε οικοδομήματα άλλων. Ούτε που κατάλαβες ποτέ ξαναγύρισες στους τοίχους του μυαλού σου…

Εγκλωβισμένος ξανά και ξανά στις κατευθυνόμενες συνειδήσεις των άλλων πιστεύοντας πως είναι η μόνη σου επιλογή.

Είναι τόσο καλά δομημένο αυτό το κατασκεύασμα…

Σε παρακάμπτει από τον Εαυτό σου χρησιμοποιώντας οτιδήποτε θεωρείς αναμφισβήτητα δικό σου.

Σ.Μ. – amillionframespersecond.wordpress.com

Λάβετε καθημερινά τα άρθρα μας στο e-mail σας

Σχετικά θέματα

Οι πιο «τρομακτικές» μάσκες είναι εκείνες που δεν φαίνονται...
Η ζωή δεν φοράει φίλτρα, δεν στολίζεται για να πάρει like, δεν κάνει giveaway τον χρόνο της
Καμία φορά το να πληγώσεις πονάει περισσότερο από το να σε πληγώσουν
Manterruption: Διεκδικώντας χώρο και χρόνο για τις γυναίκες σε μία επαγγελματική συζήτηση

Πρόσφατα Άρθρα

Εναλλακτική Δράση