Photo: Author/Depositphotos
Λέμε ναι για να αποφύγουμε να δυσαρεστήσουμε το σύντροφό μας. Λέμε ναι για να μη στεναχωρήσουμε τη μαμά μας. Λέμε ναι για να είμαστε αποδεκτοί στον εργασιακό χώρο. Λέμε ναι για να είμαστε “καλά παιδιά”. Λέμε ναι γιατί φοβόμαστε να πούμε όχι, λέμε ναι γιατί δεν μπορούμε να βάλουμε τα όρια μας, λέμε ναι και προδίδουμε τον εαυτό μας. Είναι υγιές να τσακωθείς, είναι εντάξει να πεις μια κουβέντα παραπάνω, είναι οκ να τοποθετηθείς απότομα γιατί ακόμα μαθαίνεις το πως. Είναι οκ να μαθαίνεις ακόμα τον εαυτό σου, είναι οκ να είσαι εσύ!
Advertisment
Ποια είναι η γενιά του ΝΑΙ; Αναφέρομαι σε μια γενιά ανθρώπων που φοβάται να πει όχι. Φοβόμαστε να πούμε όχι στις σχέσεις μας, στον δρόμο, στη δουλειά μας, και λέμε έτσι εύκολα το όχι στα όνειρα μας και την προσωπική μας υγεία και ισορροπία. Γιατί όμως λέμε ναι; Από προσωπική σκοπιά αλλά και από αυτά που έχω ακούσει, καταλαβαίνω πλέον πως το ναι αποτελεί τον εύκολο δρόμο. Μας βοηθάει να βγούμε από την δύσκολη θέση, να αποφύγουμε τσακωμούς, να μην χάσουμε την δουλειά μας, να μην χάσουμε τους φίλους μας αλλά όμως να χάσουμε με ευκολία τον εαυτό μας. Δεν ξέρω αν πλέον οι άνθρωποι έχουμε γίνει πιο ευαίσθητοι και ευέξαπτοι, ίσως να φταίνε και οι εξελίξεις των τελευταίων ετών, αλλά το όχι μοιάζει να ξεσηκώνει μεγαλύτερη θύελλα από ότι παλιά. Μια θύελλα η οποία παραβιάζει τα όρια του καθενός και αναγκάζει το ναι να ξεπροβάλλει από τα χείλη, με φόβο στην καρδιά.
Διαβάστε επίσης από την Μαρτίνα Αθανασίου
Advertisment
Είναι φυσικό ο άνθρωπος να μην επιθυμεί να έρθει σε ρήξη με άτομα τα οποία αγαπά, ή με άτομα που μπορούν να του προκαλέσουν δυσκολίες αργότερα. Το κακό όμως είναι ότι τελευταία, ένα φαινόμενο που είχε φυσιολογικές εκτάσεις, έχει πλέον γίνει “επιδημία”. Πόσα άτομα ποδοπατούν καθημερινά τα όρι;a τους, προδίδουν τον εαυτό τους και φωνάζουν το οδυνηρό ΝΑΙ, εκεί που θέλουν να κρυφτούν κάπου βαθιά στη γη, και να ουρλιάξουν το ΌΧΙ! Τι έχει προκαλέσει αυτήν την επιδημία, τι μας έχει κάνει να γονατίσουμε και να προδώσουμε τον εαυτό μας;
Όσο η χώρα – και ολόκληρος ο πλανήτης – ταλαντεύεται, τόσο χάνουμε την ισορροπία μας και εμείς. Είναι φυσικό, αφού είμαστε κομμάτι αυτής της χώρας, μέρος αυτού του πλανήτη, αν υποφέρει θα παρασύρει και εμάς. Δεν είναι όμως το τέλος του κόσμου! Πόσες φορές έχει βρεθεί σε αναστάτωση η χώρα και ο πλανήτης και όλοι μας επιβιώσαμε μια χαρά! Το μόνο που χρειάζεται είναι στρατηγική και γνώση, ώστε να μπορούμε προστατέψουμε τον εαυτό μας και να μάθουμε και αυτούς που αγαπάμε με την σειρά τους να προστατευτούν. Το πρώτο βήμα είναι να ζητήσουμε βοήθεια, έτσι ώστε να αποκτήσουμε γνώση.
Γνώση πάνω στο πως να θέσουμε υγιή προσωπικά όρια, και πως να τα υποστηρίξουμε. Έτσι θα μάθουμε να μοιράζουμε τα ναι και τα όχι μας κατάλληλα, και να μην ασκούμε πίεση στον εαυτό μας. Το δεύτερο βήμα, είναι να προσπαθήσουμε να έρθουμε σε βαθύτερη επαφή με τον εαυτό μας, ώστε να αναζητήσουμε πλέον την ισορροπία μέσα μας, και όχι από έξω μας. Αυτό είναι στρατηγική. Και αυτός είναι και ο χρυσός κανόνας επιβίωσης μου: όταν η επαφή με το έξω γίνεται δηλητηριώδης, είναι ώρα για να ακούσουμε τον εαυτό μας, να βουτήξουμε βαθιά μέσα μας και να προστατευτούμε μέχρι το περιβάλλον να γίνει ξανά πρόσφορο.
Πέρα από αυτόν τον κανόνα, μπορούμε επίσης να επιλέξουμε να περιβάλλουμε τον εαυτό μας με άτομα θετικά, τα οποία είναι και εκείνα σε επαφή με τον εαυτό τους και όχι με την αναστάτωση του “έξω”. Επίσης, μπορούμε αντί να βλέπουμε ειδήσεις, να επιλέγουμε να τις διαβάζουμε. Οι εικόνες και ο τόνος της φωνής του παρουσιαστή κάνουν μεγαλύτερη ζημιά στο πνεύμα μας από το να διαβάζαμε κάτι. Αυτό συμβαίνει γιατί όταν παίρνουμε πληροφορίες διαβάζοντας, δημιουργούμε τις δικές μας εικόνες, βασισμένοι στις εμπειρίες μας και την φαντασία μας. Έτσι δεν μπορούμε να “τραυματίσουμε” τον εαυτό μας σε οδυνηρό βαθμό, καθώς μόνοι μας δημιουργούμε το υλικό, δεν μας το ‘ταΐζουν’ απ’ έξω. Αυτό θα μας βοηθήσει πολύ να κοιμόμαστε καλύτερα το βράδυ, και επίσης να διεγείρεται πιο σπάνια ασυνείδητο υλικό που μπορεί να μας κάνει να αισθανόμαστε πεσμένοι και δυστυχείς για μέρες!
Επανερχόμενοι λοιπόν στην γενιά του ΝΑΙ, είναι καιρός να μάθουμε να βάζουμε τα όρια μας, και να τα υποστηρίζουμε. Η κατάκτηση ορίων είναι μια δουλειά που θέλει πολύ τέχνη, και παίρνει χρόνο. Γίνεται με βοήθεια από ειδικό και σωστή κατεύθυνση. Αξίζει όμως τον κόπο, αν σκεφτούμε πόσες ψυχοσωματικές ασθένειες και διαταραχές οφείλονται στην έλλειψη ορίων. Μειωμένη αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση, κατάθλιψη, επιθετικότητα, απομόνωση και πολλές φοβίες, σχετίζονται με την έλλειψη ορίων. Προβλήματα που μπορούν να μας ακολουθούν για μια ζωή, μπορούν να αλλάξουν αν μάθουμε να υποστηρίζουμε τον εαυτό μας. Ας ανοίξουμε τα μάτια μας και ας δραστηριοποιηθούμε, πάντα υπάρχει λύση, αρκεί να έχουμε το κουράγιο να την αγγίξουμε!
- Ο ρυθμός στα αντικείμενα, τη φύση και τους ανθρώπους - 26 Μαΐου 2022
- «Πόσο καιρό θα διαρκέσει η θεραπεία;» – Μια ψυχολόγος απαντά στην πιο συχνή ερώτηση - 13 Ιουλίου 2020
- Φόβος για το μέλλον (άγνωστο): Η επιδημία του σήμερα… - 1 Απριλίου 2020
