Άφησε το μαγικό παιδί μέσα σου να σου θυμίσει πως όλα είναι δυνατά
«Υπάρχει ένας μαγικός κόσμος μέσα στον κόσμο, και ένας μαγικός άνθρωπος μέσα σε κάθε άνθρωπο. Ο άνθρωπος βλέπει τον κόσμο της μεγαλειώδους συσκευασίας, όμως δεν βλέπει τα υπέροχα περιεχόμενα. Αλλά αν δει τον μαγικό άνθρωπο μέσα του τότε ο μαγικός άνθρωπος βλέπει τον μαγικό κόσμο. Δεν είναι ανύπαρκτος ούτε αόρατος. Είναι υπαρκτός και ορατός, Άμα ξέρεις ότι υπάρχει. Και αν ξέρεις να τον βλέπεις…» – Herman Hesse
Advertisment
Μαζί με την εξωτερική πραγματικότητα των ματαιώσεων, των ανατροπών, της ανισομέρειας, της σκληρότητας, της έλλειψης πολλές φορές του δικαίου, της κρίσης της υλικής, της συναισθηματικής, της νοητικής, των ηθικών και πνευματικών αξιών, των κάθε φύσεως περιορισμών και αυτοεγκλωβισμών, υπάρχει και μια μαγική παράλληλη πραγματικότητα, που ουσιαστικά βρίσκεται κρυμμένη μέσα στον καθένα μας. Σαν τον σπόρο περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να εκδηλωθεί και να μας θυμίσει την αληθινή ουσία μας, που είναι μαγική. Καμωμένη από τα όνειρα των αγγέλων και από την αστρόσκονη εκατομμυρίων χρόνων η μαγεία έχει αποσυρθεί στη μικρή ντουλάπα του δωματίου των παιδικών μας χρόνων μαζί με το παιδί που ήμασταν κάποτε.
Oι μαγικοί βοηθοί στα παραμύθια και στη ζωή
Εκείνο το παιδί που πίστευε πως θα αλλάξει τον κόσμο βάφοντάς τον με όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου και άλλα τόσα. Εκείνο το παιδί που επικοινωνούσε με το Αόρατο και συνομιλούσε με το Ανείπωτο. Εκείνο το παιδί που πίστευε πως οι άνθρωποι έχουν φτερά και μπορούν να πετάνε, όπου οι σκέψεις τους οδηγούν. Εκείνο το παιδί που πίστευε πως όλα τα Όνειρα μπορούν να γίνουν αληθινά, αν τα πιστέψεις. Εκείνο το παιδί που η γιαγιά του του ΄χε κάποτε ψιθυρίσει απαλά στο αυτί πως “ό,τι φτιαγμένο από καρδιάς πάντα βρίσκει τον δρόμο του”. Εκείνο το παιδί που η μητέρα του μπροστά στη θάλασσα, εκεί ακριβώς που το βαθύ μπλε τ΄ουρανού συναντιέται με το βαθύ μπλε της θάλασσας, του ΄λεγε να αφήσει το βλέμμα του να χαθεί εκεί ακριβώς που σχεδόν χάνεται της ένωσης η γραμμή.
Advertisment
Κι έπειτα του ΄λεγε να κλείσει τα μάτια του και να αναπνεύσει μέσα του βαθιά αυτό το βαθύ μπλε της θάλασσας και του ουρανού, θυμίζοντάς του πως έτσι όλα είναι δυνατά, όλες οι ευχές μπορούν να γίνουν αληθινές. Τα λόγια κι οι σκέψεις σαν τα πουλιά μπορούν να πετάξουν ως τα πέρατα του ουρανού μακριά και ακόμα μακρύτερα, να ακουστούν από το αυτί το μεγάλο του Σύμπαντος και του Θεού και να αποκτήσουν έπειτα σχήμα, χρώμα και μορφή, να γίνουν τόσο αληθινά όσο εγώ κι εσύ. Εκείνο το παιδί που πίστευε πως θα ‘ρθει μια εποχή που οι άνθρωποι δεν θα χρειάζονται λέξεις για να επικοινωνούν, μα άνοιγμα της καρδιάς και πώς δεν θα χρειάζονται λεφτά για να ζουν, μα αγάπη και πίστη, ώστε όλα όσα χρειάζονται, να τα υλοποιούν. Για κείνο το παιδί, που κάποτε ήμασταν εγώ κι εσύ, όλα ήταν μπορετά σαν του ανέμου τα φτερά που ολούθε ταξιδεύουν και τρυπώνουν ακόμα και από την πιο παραμικρή του ονείρου μας ρωγμή.
Αλήθεια, εκείνο το μαγικό παιδί που ήσουν κάποτε και άνοιγε τα χέρια σαν φτερά κάθε που ο άνεμος φυσούσε δυνατά, θα ΄ταν περήφανο με αυτό που είσαι τώρα; Θα ΄ταν χαρούμενο με αυτό που τώρα έχεις γίνει; Που χάθηκε αλήθεια όλη εκείνη η μαγική αστρόσκονη που εκείνο το παιδί βίωνε την κάθε στιγμή; Που ξεχάστηκε εκείνο το μαγικό παιδί, που αντίκρυζε τα πάντα με μάτια ορθάνοιχτα και εκστατικά με δέος και θαυμασμό σαν να τα ΄βλεπε όλα για πρώτη φορά κάθε φορά και τ΄αποχαιρετούσε σαν για στερνή φορά; Τι λησμονήθηκε στη διαδρομή και η ζωή από θαύμα μαγικό μετατράπηκε σε ένα τραγούδι μονότονο και ανιαρό; Σε ποιο δάσος των σκιών και των χαμένων χρωμάτων του ουράνιου τόξου το παιδί λησμόνησε τα δώρα του και την αποστολή της ψυχής του; Γιατί ξέχασε μαζί με τα χρώματά του και όλα τα όνειρά του και πίστεψε πως το αδύνατο δεν γίνεται δυνατό και πως το παραμύθι δεν μπορεί να γίνει αληθινό;
Εκείνο το παιδί που κάποτε ήμασταν εγώ κι εσύ, χρειάζεται από τα τραύματά του να λυτρωθεί και ξανά από την αρχή να αγαπηθεί. Εκείνο το παιδί το μαγικό είναι κρυμμένο μέσα στο κρυστάλλινο παλάτι της καρδιάς σου και περιμένει να το ακούσεις, να το πάρεις αγκαλιά και να το αφήσεις να σου θυμίσει όλη τη μαγεία που μέσα σου κουβαλάς σαν τον σπόρο που μέσα στα σπλάχνα της γης κυοφορείται και αναμένει να βλαστήσει και το θαύμα του να αναδείξει. Εγώ κι εσύ είμαστε ένα θαύμα καμωμένο από τα όνειρα των αγγέλων και από την αστρόσκονη εκατομμυρίων χρόνων και από τις άκριες των δαχτύλων μας ρέει ένα ποτάμι εφτά φορές γαλάζιο. Ένα ποτάμι που ταυτόχρονα είναι και η ανεξάντλητη Πηγή, εκεί απ΄όπου αναδύονται όλα τα όνειρα, όλες οι ευχές και οι προσευχές.
Άφησε το μαγικό παιδί μέσα σου τα θαύματα της ζωής να εκδιπλώσει και να σου θυμίσει ξανά πως όλα είναι δυνατά, ακόμα και όσα αδύνατα φαντάζουν…
- Ανακαλύπτω το πολύτιμο δώρο μου μέσα από τη Ψυχοδυναμική χρωματοθεραπεία - 2 Ιουλίου 2018
- 2018: Mια πορτοκαλί χρονιά με τη δόνηση της αφθονίας, της αρμονίας και της χαράς - 2 Ιανουαρίου 2018
- Ψυχοδυναμική Χρωματοθεραπεία: Η σύνδεση με το τραγούδι της καρδιάς - 22 Ιουνίου 2017
