Το παστίτσιο του κηπουρού
Είναι σπάνιες οι φορές που κάθομαι σπίτι να χαλαρώσω. Γέμισα ένα ποτήρι λευκό κρασί, έβαλα κλασική μουσική στο cd να παίζει και κατευθύνθηκα προς την κουζίνα. Σήμερα αποφάσισα να μου μαγειρέψω. «Θα φτιάξω κάτι με γεύση από την Πόλη, τη γενέτειρα της γιαγιάς μου», σκέφτηκα! Η αλήθεια είναι πως με τόση δουλειά που έχω, σπάνια πάω να ψωνίσω. «Για να δούμε λοιπόν, θα βρω τίποτα στο ψυγείο;».
Advertisment
Διαβάστε επίσης από τον Θοδωρή Γιαννόπουλο
Μέσα στο ψυγείο βρήκα – με έκπληξή μου – διάφορα ξεχασμένα λαχανικά και λίγα φρέσκα μανιτάρια. Ευτυχώς δεν ήταν τόσο ξεχασμένα ώστε να μην τρώγονται. «Ωραία, σήμερα επιτέλους θα φάω σπιτικό φαγητό» μονολόγησα. Θυμήθηκα πως είχα και κάτι μανιτάρια porcini, αφυδατωμένα, στο ντουλάπι. Τα πήρα και τα έβαλα σε ένα μπολ με λίγο νερό για να ανακτήσουν το σχήμα τους. Λατρεύω τα συγκεκριμένα μανιτάρια καθώς και την μυρωδιά που αναδύουν. Δίνουν μια ξεχωριστή γεύση στο φαγητό. Έβγαλα τα λαχανικά και τα μανιτάρια από το ψυγείο, τα έπλυνα καλά, τα καθάρισα, τα τεμάχισα σε κύβους και τα τοποθέτησα σε μια λαμαρίνα. Τα ράντισα με ελάχιστο ελαιόλαδο και στη συνέχεια τα έβαλα για 15΄ στο φούρνο στις αντιστάσεις, στους 200οC.
Ο μοναδικός μου φίλος κάθε λίγο μπερδευόταν στα πόδια μου, και κουνούσε επιτακτικά την ουρά του. Τι κι αν του μιλούσα να κάνει πιο πέρα, αρνιόταν πεισματικά να φύγει. Εν τέλει κουλουριάστηκε για να πάρει έναν υπνάκο. Ανακουφισμένος που ο μικρός δεν ήταν στα πόδια μου συνέχισα το μαγείρεμα. Πολτοποίησα την ντομάτα, ετοίμασα την σάλτσα. Την έβρασα με το λάδι, το αλάτι, το πιπέρι και μια σκελίδα σκόρδο που τη έβαλα ολόκληρη απλά για να δώσει το άρωμά της. Περίπου στα 10΄ έβγαλα τη σκελίδα σκόρδο και πρόσθεσα τον ψιλοκομμένο μαϊντανό και λίγη ρίγανη. Έριξα και τα μανιτάρια porcini μαζί με το νεράκι τους. Τα άφησα όλα μαζί να σιγοβράσουν για ακόμη 5΄, να βγάλουν τα ζουμάκια τους και να αναδείξουν τα μεθυστικά αρώματά τους. Κατόπιν, απέσυρα την κατσαρόλα από την φωτιά.
Μια γουλιά κρασί, μια παύση, ένα διάλειμμα να κοιτώ έξω από το παραθύρι της κουζίνας την βροχή να πέφτει. Χάθηκα στις σκέψεις μου. Ξάφνου μια μυρωδιά από το φούρνο με ξύπνησε. Έντρομος ότι έχω κάψει το φαγητό, με έβλεπα να τα ακουμπάω για άλλη μια φορά στον ντιλιβερά. Άνοιξα το φούρνο και έβγαλα την λαμαρίνα «Ουφ, όλα υπό έλεγχο».
Αφαίρεσα λίγα λαχανικά από το ταψί, τα οποία χρειαζόμουν για τη 2η στρώση μου, και περιέχυσα τα εναπομείναντα με την σάλτσα ντομάτας. Ανακάτεψα όλα τα τυριά που βρήκα και άπλωσα ένα μέρος από πάνω. Ξανά στο ντουλάπι να δω τι ζυμαρικό θα χρησιμοποιήσω. Η αλήθεια είναι πως με χυλοπίτες μου ταιριάζει καλύτερα η γεύση. Μα τώρα ήθελα κάτι διαφορετικό. Επέλεξα μακαρόνια ολικής άλεσης. Τσάκωσα τα ζυμαρικά, τα έσπασα στη μέση και τα πέταξα και αυτά πάνω από τα τυριά. Επανέλαβα τις στρώσεις με την ίδια σειρά. Πρώτα τα υπόλοιπα λαχανικά, μετά η ντομάτα, τελευταία τα τυριά.
Άφησα το ταψί να ξεκουραστεί, μέχρι να φτιάξω την μπεσαμέλ. Σε άλλη κατσαρόλα έβαλα το βούτυρο να λιώσει και πρόσθεσα κομματάκια πράσου. Ύστερα έριξα το αλεύρι και από το πολύ ανακάτεμα ζαλίστηκα (ή μήπως ήταν από την πείνα μου;). Κατέβασα την κατσαρόλα από τη φωτιά και έριξα σιγά σιγά το χλιαρό γάλα, ανακατεύοντας καλά ώστε να μην κάνει σβώλους και να δέσει ομοιόμορφα η κρέμα. Πέταξα μέσα κεφαλοτύρι τριμμένο, λίγο μοσχοκάρυδο, κανέλα, γαρύφαλλο, αλάτι και πιπέρι. Με την ξύλινη κουτάλα έφερα δυο-τρεις βόλτες το μείγμα να ενοποιηθεί.
Μα, αρκετή ώρα άφησα το ταψί μοναχό του… «Έλα εδώ γιαβρίμ». Κάλυψα όλη την επιφάνειά του με την μπεσαμέλ να πάει παντού. Τέλος έστρωσα ένα σεντονάκι τριμμένη παρμεζάνα, να σκεπαστεί καλά. Και πλέον είχε έρθει η ώρα του ψησίματος! Φούρνος στους 200οC στις αντιστάσεις και μέσα. Μία ώρα θα ήταν η αναμονή μου και το στομάχι μου γουργούριζε ήδη.
Κατευθύνθηκα προς το σαλόνι. Ο Άρης (το σκυλί μου) με πήρε μυρωδιά και ήρθε ξωπίσω μου. Βούλιαξα στο καναπέ και ο μικρός άραξε στα πόδια μου. Απολαμβάνοντας το κρασί μου έκανα έναν απολογισμό της μέρας. Καθώς η βροχή συνέχιζε να πέφτει με ολοένα και περισσότερη ένταση, άρχισα να χαλαρώνω. Ούτε που κατάλαβα τελικά για πότε πέρασε μία ώρα. Το χρονόμετρο χτύπησε και ο Άρης, σα να ήξερε ότι είχε φτάσει η πολυπόθητη ώρα του φαγητού, πετάχτηκε και έτρεξε μαζί μου στην κουζίνα.
«Πω πω, τι έφτιαξα πάλι!!!», «Καλή μου όρεξη!»
Υλικά
1 πακέτο μακαρόνια ολικής άλεσης ή ό,τι άλλο ζυμαρικό θέλετε
3 έγχρωμες πιπεριές.
2 μελιτζάνες
2 κολοκυθάκια
1 κεσεδάκι μανιτάρια
20 γραμ. μανιτάρια πορτσίνι (προαιρετικά)
2 ½ φλ. γραβιέρα
¼ φλ. γκούντα
150 γραμ. παρμεζάνα
1 κιλό ντομάτα ψιλοκομμένη
1 σκελίδα σκόρδο
¼ φλ. ελαιόλαδο
αλάτι , πιπέρι κατά βούληση
μαϊντανός και λίγη ρίγανη
Για τη μπεσαμέλ
3 κ.σ. βούτυρο αγελάδος
μισό πράσο ψιλοκομμένο
3 κ.σ. αλεύρι γεμάτες
750 γρ. χλιαρό γάλα
μισό φλυτζάνι κεφαλοτύρι
αλάτι , πιπέρι κατά βούληση
κανέλα τριμμένη
γαρύφαλλο τριμμένο
μοσχοκάρυδο τριμμένο
- Όσα σε κάνουν άνθρωπο και όσα ποτέ δεν σκέφτηκες - 24 Ιουλίου 2018
- Περνώντας από τη μοναξιά στη μοναχικότητα - 28 Ιουνίου 2018
- Τόλμησα να… ονειρογευτώ! - 28 Μαΐου 2018
