Γράφει η Αναστασία Λιόντου
Σήμερα ήταν μία ακόμη μέρα που δεν έβρισκα το κουράγιο ούτε το κίνητρο να σηκωθώ από το κρεβάτι. Σκέφτηκα πολλές φορές όλες τις υποχρεώσεις που με περίμεναν. Δεν ήθελα να σηκωθώ, είχα μία άρνηση. Θέλοντας και μη όμως, ξύπνησα. Για να επιβιώσω μία ακόμη μέρα, και να περιμένω υπομονετικά μέχρι να έρθει και πάλι το βράδυ, και μετά η επόμενη μέρα, και ο επόμενος μήνας και ο επόμενος χρόνος.
Αυτό που διέφερε όμως σήμερα ήταν ένα mail που έλαβα από μία εγκάρδια φίλη μου. Μέσα έγραφε τα εξής:
Advertisment
«Σήμερα θα σε αιφνιδιασω χαρούμενα, στέλνοντάς σου ένα mail, για να μπορείς να ανατρέχεις εδώ κάθε φορά που χρειάζεται. Φαίνεται ότι επηρεάστηκα από μία φράση που διάβασα σε κάποιο βιβλίο: «Κάτι πρέπει να αγαπάει κανείς σε αυτόν τον κόσμο. Μπορεις να ζήσεις δίχως να σ’αγαπάνε, μα όχι δίχως να αγαπάς!»
Αυτή η φράση κυρίευσε για πολλές μέρες το μυαλό μου. «Κάτι πρέπει να αγαπάει κανείς σε αυτόν τον κόσμο… Κάτι πρέπει να αγαπάει κανείς σε αυτόν τον κόσμο». Ήταν ξεκάθαρο το μήνυμα: Η αγάπη! Η αγάπη για κάτι, η αγάπη προς κάποιον, η αγάπη προς τη ζωή, η αγάπη προς τα πάντα! Το σκέφτομαι και χαμογελάω! Υπάρχουν τόσα πολλά να αγαπήσω.
Αγάπησε άνθρωπε, μόνο αγάπησε!
Advertisment
Τη ζωή γιατί είναι μία μεγάλη ευκαιρία να δώσουμε το θησαυρό που κρύβουμε μέσα μας, να γίνουμε χαρούμενοι προσφέροντας. Και να πάρουμε πίσω το μεγαλύτερο χαμόγελο.
Την οικογένειά μας, όλους έναν προς έναν, που μας προσφέρουν ό,τι έχει ο καθένας και μοιραζόμαστε τόσες σημαντικές στιγμές μαζί.
Τους φίλους μας γιατί είναι αξία ανεκτίμητη στην ζωή μας, ένας ώμος να ακουμπήσουμε, μία φωνή πίσω από το ακουστικό, μία αγκαλιά στα δύσκολα.
Το σύντροφο ή τη σύντροφό μας, γιατί είναι το ιδιαίτερο πρόσωπο στη ζωή μας. Και κάθε φορά που αναβάλλουμε να μοιραστούμε μαζί ένα σ’αγαπώ, χάνουμε μία στιγμή χαράς και αληθινού χαμόγελου.
Αλλά…πριν από όλα αυτά…αγάπη για εμάς τους ίδιους… Τον έναν και μοναδικό εαυτό μας, φίλο μας. Κάθε μέρα είναι μία ευκαιρία να ζήσουμε και να υμνήσουμε το μεγαλείο της ζωής. Υπάρχουν τόσα όμορφα πράγματα που αξίζουν την προσοχή και την αγάπη μας. Κάθε δευτερόλεπτο, κάθε λεπτό, κάθε ώρα. Ο χρόνος περνάει ανεπιστρεπτί… ας δεσμευτούμε να αγαπάμε τη ζωή μας τώρα, αυτή τη στιγμή, όπως είναι! Είναι το μέγιστο αγαθό που έχουμε! Η παροδικότητα της ζωής ας γίνει μία πρόκληση για να ζήσουμε… το αύριο δεν ήρθε ακόμα. Σήμερα όμως είναι στο χέρι σου να ζήσεις, και όχι να επιβιώσεις.
«Μακάριος αυτός, και μόνο αυτός, που μπορεί να θεωρήσει το σήμερα δικό του. Αυτός που ασφαλής μεσα σε αυτό μπορεί να πει: «Αύριο φέρε ό,τι χειρότερο θελήσεις, γιατί εγώ έχω ζήσει το σήμερα». – Οράτιος
Μόλις διάβασα το mail, κατάλαβα τι ήθελε να μου πει. Τα λόγια της με βοήθησαν να αρχίσω πια κι εγώ να ζω.
