Η ζωή μας καθορίζεται κυρίως από δυο παράγοντες: την προσωπικότητά μας και τις σχέσεις που αναπτύξαμε στη πορεία. Κοινός παρανομαστής των δυο είναι, η θετική εξέλιξη που οδηγεί στην ολοκλήρωση του εαυτού μας. Όλα τα υπόλοιπα είναι σαν τα φύλα ενός δένδρου. Το ομορφαίνουν, αλλά ο καρπός ή το λουλούδι είσαι εσύ!
Ανεξάρτητα από αυτό που πιστεύεις, είσαι προικισμένη/ος με το χάρισμα της δημιουργίας! Από την πρώτη στιγμή που ήρθες σε αυτό το κόσμο δημιουργείς… Διότι, γέμισες χαρά την οικογένεια σου και αγαπήθηκες πριν καν μιλήσεις. Μεγαλώνοντας, άρχισες να κάνεις παρέες και τελικά δεσμεύτηκες, αγαπώντας κάποιον/α. Οι σχέσεις έγιναν πλέον κομμάτι του εαυτού σου, καθορίζοντας την πορεία σου.
Advertisment
Η κοινή πορεία δυο ανθρώπων -είτε είναι φιλία, είτε είναι έρωτας- είναι στη φύση μας. Ο άνθρωπος δεν είναι πλασμένος να ζει μόνος του και η μοναξιά δεν είναι ο προορισμός του. Η αγάπη ως συναίσθημα που ενώνει δυο ψυχές καθορίζει σιωπηλά όλη την συμπεριφορά μας, φτάνοντας στο σημείο να πεις έκπληκτος: “είμαι άλλος άνθρωπος”! Δεν νομίζω ότι είσαι “άλλος άνθρωπος”, απλώς βρήκες τον αληθινό σου εαυτό και νιώθεις αυτό που είσαι πραγματικά: Αγάπη!
Διαβάστε επίσης από τον π.Δανιήλ Σιλουανό
Advertisment
Ο μοναδικός τρόπος να φτάσεις σε αυτό το σημείο, είναι να βρεις το πρόσωπο που σου αποκαλύπτει το είναι σου. Η αγάπη κάνει τους δυο ένα. Δεν είναι ένα τελετουργικό, δεν είναι οι όρκοι που δίνονται μπροστά σε άλλους. Το “μυστήριο” είναι η αγάπη που βιώνεται αμοιβαία.
Ο Σαίξπηρ έγραψε “δεν αγαπούν όσοι δεν δείχνουν την αγάπη τους…”, αλλά, όταν δείχνεις την αγάπη σου, ο άλλος πρέπει να εισπράττει χαρά, γαλήνη και ευγνωμοσύνη. Διαφορετικά, δεν αγαπάς την/τον σύντροφο σου, αγαπάς τον εαυτό σου!
Σκέφτομαι, πολλές φορές πως, τελικά, ο σκοπός αυτής της ζωής είναι να μάθεις να αγαπάς! Και η αγάπη δημιουργεί(!!!): ζωή, θετικά συναισθήματα, ευάρεστες πράξεις, όμορφες στιγμές. Οποιαδήποτε συμπεριφορά δεν γεννά διάθεση για ζωή -όμορφες στιγμές από ευχάριστες πράξεις του άλλου- δεν ονομάζεται αγάπη, αλλά εγωισμός.
Οι έρωτες που έγιναν αγάπη και η αγάπη που μετουσιώθηκε σ’ένα όμορφο πλάσμα που έχεις μπροστά σου, είναι μια σχέση θεϊκή. Διότι ενώνεστε, αποκαλύπτοντας την εσωτερική ομορφιά που έχετε. Μπορείς να κοιτάς τον σύντροφό σου στα μάτια και να πεις: “Σ’αγαπώ όχι μόνο γι’αυτό που είσαι, αλλά και γι’αυτό που είμαι εγώ όταν είμαι μαζί σου…”? (Gabriel Marcia Marqez).
Εφόσον μπορείς αυτό, μπορείς τα πάντα!
Μας έχουν μάθει ότι όλα έχουν αρχή και τέλος, όσο όμορφα ή δημιουργικά κι αν είναι. Όμως, μέσα σε αυτό το χάρισμα της δημιουργίας, μήπως κρύβεται η δύναμη της ζωής?… Μήπως μέσα από αυτή την δύναμη της ζωής βιώνεις όλη την ομορφιά της δημιουργίας?
Στέκομαι πάντα σε μια “αρχή” και δεν αποδέχομαι το “τέλος”. Ούτε καν το “ευτυχισμένο τέλος” (happy end), διότι η αγάπη νικάει το χωρόχρονο και ζει ακόμα και όταν ο άλλος έχει “φύγει” (με όποιον τρόπο κι αν έχει φύγει).
Μια φορά ερωτευμένος, πάντα ερωτευμένος!
Μετά αλλάζεις το πρόσωπο και όχι την ουσία! Ξέρεις ποιος είσαι και θέλεις να το μοιραστείς.
Πιστεύω πως ο σκοπός μιας σχέσης είναι ο πολλαπλασιασμός όλων των θετικών (θεϊκών) συναισθημάτων που μπορούμε να έχουμε σε αυτό το κόσμο: αγάπη, χαρά, ευγνωμοσύνη, γαλήνη, ελπίδα, αυτοπεποίθηση, σιγουριά, έμπνευση, κτλ. Με άλλα λόγια: αληθινή ζωή!… Και το πιο θεϊκό συναίσθημα: το αμοιβαίο!
Όπως ένα σπίτι (οικοδόμημα) χρειάζεται φροντίδα και συντήρηση, ακριβώς το ίδιο θέλει και μια ζωντανή σχέση: αφοσίωση και χρόνο. Εμπιστοσύνη και ενθάρρυνση. Συνεχόμενη επικοινωνία και αλληλοσυμπλήρωση. Συγχώρεση και αγκαλιές.
Όταν αυτά αρχίζουν και εκλείπουν στη σχέση σου εξαιτίας μιας συμπεριφοράς που δεν εκπέμπει αγάπη, τότε είναι καλύτερα να σταματήσεις τη σχέση και να κερδίσεις όμορφες αναμνήσεις, παρά να χάσεις τον εαυτό σου παλεύοντας με σκιές. Είναι στο χέρι σου να δίνεις το είναι σου σε μια σχέση ή να αφήσεις την σκιά σου σ’ένα δεσμό. Αγγίζεις “το τέλος” ξεκινώντας μια άλλη “αρχή”. Μια ερώτηση μόνο: Τι άφησες πίσω???
“Η συνάντηση δυο προσωπικοτήτων είναι όπως η επαφή δυο χημικών ενώσεων: εάν υπάρξει αντίδραση, και οι δυο θα μεταμορφωθούν” Karl Jung
Στις περισσότερες φορές υπάρχει αντίδραση. Το θέμα όμως είναι: Σε τι μεταμορφώνεσαι; Σε Ωραία ή σε Τέρας;
Photo: Author/Depositphotos
- Αριστοτέλης: «Ελπίδα είναι ένα όνειρο που το βλέπουμε ξύπνιοι» - 13 Σεπτεμβρίου 2019
- Είμαστε και γινόμαστε, τα άτομα με τα οποία συναναστρεφόμαστε - 10 Ιανουαρίου 2019
- Eυγνωμοσύνη είναι το συναίσθημα πως αυτά που σου δόθηκαν είναι ανώτερα από αυτά που ζήτησες - 13 Νοεμβρίου 2018
