,

Δεν είναι όλα θέμα κοινής λογικής

Το πιο εύκολο πράγμα, να σε στήσουν στον τοίχο. Ο πιο απλός δρόμος να σου πουν «Είσαι λάθος», ή «Δεν πάει έτσι, πάρε το

Δεν είναι όλα θέμα κοινής λογικής

Το πιο εύκολο πράγμα, να σε στήσουν στον τοίχο. Ο πιο απλός δρόμος να σου πουν «Είσαι λάθος», ή «Δεν πάει έτσι, πάρε το αλλιώς», ή «Η κοινή λογική λέει πως…».

Ποια είναι αυτή η κυρία τελοσπάντων που σχεδόν σε κάθε συζήτηση, με βλέμμα υπεροπτικό σκάει μύτη; Ποιος την κάλεσε στο σπίτι μου; Από πού κι ως που χειραγωγεί όλους και όλα και στην τελική ποια νομίζει πως είναι;… Βγαίνω εκτός εαυτού τακτικά μαζί της. Δεν τη γνωρίζω προσωπικά, αλλά πολλά «πρέπει», «μη» και άλλα τέτοια ψυχαναγκαστικά μας έχει κολλήσει σα τσίχλα στο μυαλό.

Advertisment

Θα μου πείτε… Μα καλά, πώς αλλιώς θα προόδευε αυτός εδώ ο κόσμος χωρίς το αίσθημα της ισορροπίας, της εξυγίανσης των πραγμάτων, της «κοινής λογικής»; Και εγώ σας απαντώ. Που είναι αυτός ο κόσμος που διαρκώς προοδεύει; Γιατί αυτή η κυρία να χώνει τη μύτη της παντού; Ποιον ωφελεί;

Έρωτες διθυραμβικοί πια θυσιάζονται στο βωμό της, φίλοι αλλάζουν δρόμο σε φίλους που «παρεκκλίνουν» γιατί δεν μπαίνουν σε καλούπια «λογικής» και μένουν εμμονικά κολλημένοι στην ηθική τους, άνθρωποι ντρέπονται για την ίδια τους τη φύση, τα συναισθήματα και τη διαφορετικότητά τους, γιατί… «πάνε κόντρα». Πάνε κόντρα στο «φυσιολογικό», στα «στερεότυπα», στις «ταμπέλες».

Μήπως η «κοινή λογική» τα δημιούργησε όλα αυτά κύριοι; Οι παγιωμένες απόψεις και οι σκληρυντικά δομημένες φρασεολογίες; Γιατί αν ισχύει κάτι τέτοιο μιλάμε για μια λογική μίσους, σε μια ζωή που αν πιθανότατα είναι μια, θα έπρεπε να βασιλεύει η αγάπη με ό,τι συνεπάγεται. Η ανιδιοτέλεια, τα πάθη, τα λάθη, ο πόνος, η θλίψη, η αλήθεια όλων αυτών…

Advertisment

Δεν είναι όλα θέμα κοινής λογικής. Δεν είμαι καν σίγουρη αν υπάρχει ο παράγοντας της «αντικειμενικότητας» όπου εξυμνούμε όλοι στις δύσκολες στιγμές, βγάζοντας απ’ έξω την ουρά μας… Πετάμε ένα «Ας το δούμε αντικειμενικά» και τελειώσαμε.

Σε κάθε περίπτωση… Ίσως είμαι λάθος, ίσως όχι, μα να… στον κόσμο μου αυτές οι λέξεις δε θέλω να υπάρχουν. Και δε θέλω, γιατί τις βαρέθηκα.

Μια μικρή παράκληση μόνο σε εσάς που αγαπάτε τους ανθρώπους σας. Να είστε δίπλα τους σε κάθε περίσταση, μάθετε να ακούτε. Μη βγάζετε μαστίγιο σε κάθε ενδεχόμενο κάνοντας τις προβολές σας πάνω τους. Δείξτε συμπόνια και αγάπη. Αυτό δεν είναι ζήτημα κοινής λογικής. Αυτό είναι ζήτημα ανθρωπιάς.

Photo: Author/Depositphotos

Λάβετε καθημερινά τα άρθρα μας στο e-mail σας

Σχετικά θέματα

«Και οι λέξεις φλέβες είναι. Μέσα τους αίμα κυλάει» | Γ. Ρίτσος
Οι πιο «τρομακτικές» μάσκες είναι εκείνες που δεν φαίνονται...
Η ζωή δεν φοράει φίλτρα, δεν στολίζεται για να πάρει like, δεν κάνει giveaway τον χρόνο της
Καμία φορά το να πληγώσεις πονάει περισσότερο από το να σε πληγώσουν

Πρόσφατα Άρθρα

Εναλλακτική Δράση