Από τη στιγμή της σύλληψης, αλλά και πιο πριν, οι μελλοντικοί γονείς δέχονται οδηγίες και συμβουλές για το τι ακριβώς πρέπει να κάνουν, πώς να αναθρέψουν τα παιδιά τους. Υπάρχουν όμως εξαιρέσεις, όπου γονείς προτίμησαν να ακούσουν τη διαίσθησή τους και να πάρουν έναν δικό τους δρόμο.
«Ο κόσμος νομίζει ότι έχουμε αρκετά χρήματα ή κάτι τέτοιο», δηλώνει η Emily Harteau, που δημιούργησε το ταξιδιωτικό blog Our Open Road, μαζί με τον σύζυγό της Adam. «Αυτό βρίσκεται όμως πολύ μακριά από την αλήθεια». Εξερευνώντας το προφίλ τους, είναι εύκολο να υποθέσουμε ότι ζουν μια ποιοτική ζωή – αδιάκοπα ταξίδια, καμία αναφορά σε οκτάωρη εργασία, εκπληκτικές φωτογραφίες και φαινομενικά απεριόριστος χρόνος με τα παιδιά τους. Πέντε χρόνια νωρίτερα, το ζευγάρι αποφάσισε να ανακτήσει μια από τις μεγαλύτερες αλλά περιορισμένες πολυτέλειες: τον χρόνο.
Advertisment
Ήταν μια τολμηρή κίνηση. Το ταξίδι τους ήταν το αντίδοτο στο δύσκολο δίλημμα που πολλές σύγχρονες οικογένειες αντιμετωπίζουν: πώς να περάσουν περισσότερο χρόνο με τα παιδιά. Η οκτάωρη (το λιγότερο) εργασία, με στόχο την πληρωμή ενός ιδιωτικού παιδικού σταθμού (ή μιας babysitter), για την φροντίδα των παιδιών αποδεικνύεται λειτουργική για κάποιους. Άλλα ζευγάρια αποφασίζουν το ένα άτομο να εργάζεται, όσο το άλλο θα μένει στο σπίτι.
Οι Adam και Emily αντιλαμβάνονταν τους διάφορους παράγοντες που οδηγούν τις νέες οικογένειες σε ένα συγκεκριμένο και μοναδικό μοντέλο ανατροφής, εγκαταλείποντας την ένωση ολόκληρης της οικογένειας, που ήταν προτεραιότητα γι’ αυτούς. Ονειρεύονταν επίσης να κάνουν κάποια ταξίδια και διέθεταν και ένα μικρό βαν. Κάπως έτσι αποφάσισαν να περάσουν έναν χρόνο στο δρόμο στη Νότια Αμερική, παίρνοντας μαζί τους τη μικρή κόρη τους, Colette, πού τότε ήταν 6 μηνών.
Advertisment
Βέβαια τελικά ξεκίνησαν, αφού περίμεναν η Colette να συμπληρώσει τα 2 χρόνια ζωής. Είχαν κάνει οικονομίες για το ταξίδι που είχαν σχεδιάσει, αλλά γνώριζαν ότι θα χρειάζονταν επιπλέον εισόδημα: «Έπρεπε να λύσουμε αυτό το θέμα όσο ήμασταν στο δρόμο και είχαμε το προαίσθημα ότι θα μπορούσαμε να τα καταφέρουμε», μας λέει ο Adam. Και όντως, τα κατάφεραν. Αφού κατάφεραν να μαζέψουν αρκετούς followers στο Instagram, οι εταιρίες άρχισαν να τους σπονσοράρουν ανά καιρούς. Ο Adam δημιουργούσε κάποια κομμάτια τέχνης, τα οποία πωλούσε, όσο ταξίδευαν στις διάφορες περιοχές. Σχεδόν όλα τα προβλήματα φαινόταν πως λύνονταν, αλλά ο χρόνος ήταν και πάλι άπιαστος. Κυλούσε πολύ γρήγορα.
«Πραγματικά βιαζόμασταν να φτάσουμε σε συγκεκριμένα μέρη, να ακολουθήσουμε ένα πρόγραμμα και προσπερνούσαμε στη βιασύνη μας μέρη και εμπειρίες, ευκαιρίες για να συνδεθούμε με τους κατοίκους που συναντούσαμε γύρω μας», περιγράφει η Emily. Με το επιπλέον εισόδημα που έπαιρναν από το Instagram και μέσω του 24ωρου bazaar τους, στο οποίο πουλούσαν τοπικά προϊόντα που έβρισκαν στα ταξίδια τους, κατάφεραν και πάλι να ξεπεράσουν όσα «όρια» τους προέκυπταν και αποφάσισαν να ξανακερδίσουν τον χρόνο. Για άλλη μια φορά.
Επέστρεψαν στην Καλιφόρνια μετά από ένα χρόνο, ώστε να λύσουν κάποια ζητήματα που είχαν μείνει ανοιχτά και συνέχισαν τις περιπέτειές τους στην Νότια Αμερική, όταν κατάλαβαν ότι η Emily ήταν έγκυος. «Όλη την εγκυμοσύνη μου την πέρασα στο δρόμο. Η πρώτη μου εξέταση έγινε στο Περού σε μια κινητή μονάδα υγείας», θυμάται η Emily. Ακύρωσαν τα σχέδιά τους να ταξιδέψουν στην Ινδία και αποφάσισαν να προτιμήσουν την Βραζιλία σύμφωνα με την πρόταση ενός φίλου. Το υπέροχο σε αυτό είναι πως η μικρή Sierra γεννήθηκε τον Ιούνιο και τώρα έχει διπλή υπηκοότητα.
«Δεν σου εγγυάται κανείς τίποτα. Δεν είναι σίγουρη η ασφάλεια, ούτε ο έλεγχος όλων των συνθηκών. Όλοι γνωρίζουμε ότι η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις, και καλές και άσχημες, αλλά η ζωή στο δρόμο με έμαθε να το αποδέχομαι και να προσαρμόζομαι», σημειώνει η Emily. Βέβαια, είναι και αυτοί άνθρωποι και υπήρξαν στιγμές που αμφέβαλλαν για την απόφασή τους. Η εσωτερική αντίσταση της Emily ήταν εντονότερη λίγο πριν την πρώτη τους αναχώρηση. «Ξέρετε, ήταν μια στιγμή που με κατέκλυσε ο φόβος. Το άγνωστο και η έλλειψη ελέγχου και πρόβλεψης». Η ζωή στο δρόμο τη βοήθησε να νιώσει την ελευθερία που συνοδεύει την αποβολή οποιασδήποτε προσδοκίας, την αποδοχή της έλλειψης πλήρουςς ελέγχου και την απόλαυση των πραγμάτων που προσφέρει απροσδόκητα η ζωή.
Η ισορροπία σώματος, νου και πνεύματος όλων των μελών της οικογένειας βοηθά στο να τους φέρει πιο κοντά· μεταξύ τους και με τον φυσικό κόσμο. Κι αυτή η σύνδεση επιτυγχάνεται καλύτερα πού αλλού; Στη φύση! Praia de Setiba,Espírito Santo, Βραζιλία, Αύγουστος 2017.
Και έζησαν το όνειρό τους. Κάθε μέρα που πέρασαν με τα παιδιά τους. Μπόρεσαν να τα φέρουν σε επαφή με άλλους πολιτισμούς, να τα ενσωματώσουν και να τα διδάξουν μέσα από την επαφή με τους αυτόχθονες και παράλληλα να διατηρήσουν έναν δραστήριο τρόπο ζωής, όλα αυτά τα πρώτα, πιο πολύτιμα χρόνια ζωής των κοριτσιών. Τώρα, μετά από πέντε χρόνια στο δρόμο, επιστρέφουν στην πόλη τους για 18 μήνες, ώστε τα παιδιά να γνωρίσουν και να δεθούν με την υπόλοιπη οικογένεια και με φίλους.
Το Skype αποδείχτηκε εξαιρετικά βοηθητικό και μπόρεσαν να κρατήσουν επαφή με φίλους, να βλέπουν τακτικά οικεία πρόσωπα και να καταπολεμήσουν την νοσταλγία για το σπίτι τους. «Σίγουρα δεν είναι το ίδιο, όπως το να κάθεσαι στον καναπέ με τον φίλο σου, πίνοντας έναν καφέ και με τα παιδιά στο διπλανό δωμάτιο να παίζουν», είπε η Emily.
«Όμως, άξιζαν αυτά τα πέντε χρόνια. Κι αυτό είναι ένα καλό σημάδι. Φυσικά, υπάρχουν τόσα ακόμα για να δούμε. Αλλά νιώθουμε ότι η επιστροφή είναι ό,τι καλύτερο για το 2017, ώστε να ανοίξουμε μετά ένα νέο κεφάλαιο το 2018».
