Το Rebirthing/breathwork είναι μια τεχνική βασισμένη στη συνδεδεμένη συνειδητή αναπνοή. Είναι μια τεχνική απόλυτα βιωματική, με την οποία ο θεραπευόμενος μπορεί να ξεπεράσει το λεγόμενο πρωταρχικό τραύμα, το οποίο καθορίζει τη ζωή και τις σχέσεις του σε ασυνείδητο επίπεδο.
Σε οποιονδήποτε τομέα και αν βιώνει στασιμότητα κάποιος ή εμπόδια, μπορεί να θεραπευτεί αναγνωρίζοντας και θεραπεύοντας το δικό του πρωταρχικό τραύμα. Το πρωταρχικό αυτό τραύμα δημιουργείται είτε στην εμβρυακή ζωή, είτε στην γέννηση και στα πρώτα χρόνια ζωής μέχρι περίπου 3 ετών.
Advertisment
Η εμβρυική ζωή
Πριν έρθει μια ψυχή στο υλικό κόσμο υπάρχει μια σχέση μεταξύ δύο ατόμων. Αυτή η σχέση και η επιθυμία τους να φέρουν ένα παιδί στον κόσμο είναι η αρχή της δημιουργίας μιας νέας ζωής. Το νέο άτομο έρχεται μέσα σε ένα περιβάλλον προστατευμένο, μέσα στην μήτρα, όπου όλες οι ανάγκες του ικανοποιούνται άμεσα, όμως συναισθηματικά τρέφεται από τους δύο γονείς. Οτιδήποτε αισθάνεται ή σκέφτεται η μητέρα και ο πατέρας έχουν άμεση επίδραση στο έμβρυο, το οποίο χωρίς καμία λογική επεξεργασία καταγράφει τα συναισθήματα και τα αποθηκεύει στο σώμα, στη μυϊκή του δομή. Από την πρώτη στιγμή της σύλληψης το έμβρυο αποθηκεύει μνήμες, και σε όλη τη διάρκεια της εμβρυακής ζωής. Αν για παράδειγμα ο ένας γονιός δεν επιθυμεί την εγκυμοσύνη το παιδί θα παλεύει μια ζωή να γίνει αποδεκτό από τους ανθρώπους και ιδιαίτερα από άτομα του ιδίου φύλλου με τον γονιό που δεν το δέχθηκε με χαρά.
Η γέννηση
Μετά από 9 μήνες εμβρυικής ζωής έρχεται η στιγμή της γέννας. Εκεί που είναι απόλυτα προστατευμένο και συνδεδεμένο με την μητέρα ξαφνικά έρχεται η στιγμή που δεν το χωράει η μήτρα. Αρχίζει να δυσφορεί και η μόνη επιλογή είναι η έξοδος μέσα από το κανάλι της γέννας. Το έμβρυο θα πρέπει να αντιμετωπίσει αυτή την τρομακτική προοπτική και να βγει έξω μόνο του, να αντιμετωπίσει την πιθανότητα θανάτου και να αναπνεύσει μόνο του. Αυτή όλη η διαδικασία είναι τραυματική, είναι το μεγαλύτερο τραύμα του ανθρώπου. Αποτυπώνει το παιδί πια, κάθε λεπτομέρεια κάθε συναίσθημα που βιώνει σε αυτή τη διαδικασία και κάθε φορά που θα πάει να κάνει μια μετάβαση στη ζωή του θα δημιουργεί υποσυνείδητα αυτό το σενάριο. Αν λοιπόν ένα παιδί έρθει στον κόσμο δύσκολα, επειδή για παράδειγμα η μαμά δεν είχε διαστολή, το παιδί αυτό θα νιώθει ότι όλα στην ζωή τα καταφέρνει με δυσκολία και χωρίς «υποστήριξη». Υποσυνείδητα προσελκύει άτομα και καταστάσεις που επιβεβαιώνουν συνεχώς αυτό το σενάριο, μέχρι που το άτομο πιστεύει ότι αυτό είναι η ζωή.
Η ανάπτυξη
Στην γέννα έχει δημιουργηθεί το μεγαλύτερο τραύμα της νέας ψυχής. Ωστόσο στα πρώτα χρόνια της ζωής του ως άτομο πια ξεχωριστό από τη μαμά θα προσθέσει και άλλες σημαντικές εντελώς υποσυνείδητες ακόμα μνήμες, καθώς ο προμετωπιαίος λοβός ακόμα δεν έχει σχηματιστεί. Έτσι το πώς θα τραφεί από τη μητέρα, πως θα υποστηριχθεί από τον πατέρα, πως θα γίνει αποδεκτό στην οικογένεια θα χτίσουν νέα σχήματα στον υποσυνείδητο νου του παιδιού, τα οποία θα δέσουν με το πρωταρχικό τραύμα. Αν για παράδειγμα η μητέρα έχει άλλες προτεραιότητες και το παιδί βιώσει αδιαφορία ή εγκατάλειψη, θα νιώθει μόνο και αυτό θα έρθει να προσθέσει και άλλα παρακλάδια στο πρωταρχικό τραύμα. Κάθε παρακλάδι βέβαια θα οδηγεί πάντα στο τραύμα της γέννας.
Advertisment
Το σχολικό τραύμα
Όταν θα έρθει η ώρα να πάει στο σχολείο, θα πρέπει ξανά να αποχωριστεί από την νέα ασφάλεια της οικογένειας. Θα πρέπει να κοινωνικοποιηθεί, να γίνει αποδεκτό, να καταφέρει πράγματα. Εκεί θα ξυπνήσουν όλα τα προηγούμενα τραύματα και θα βιωθούν ξανά, δημιουργώντας και νέα σχήματα στο υποσυνείδητο νου. Στο σχολείο τα παιδιά καμιά φορά είναι επιθετικά και πολύ αυστηρά με οποιαδήποτε ιδιαιτερότητα που μπορεί να έχει ένα παιδί. Έτσι πολλές φορές μπορεί κάποιο παιδί να μη γίνει αποδεκτό και φυσικά θα βιώσει απόρριψη, μοναξιά και θλίψη. Ακόμα η σύγκριση και η διάκριση των παιδιών από τους δασκάλους δημιουργούν διάφορα νέα παρακλάδια φόβου στο νου των παιδιών.
Η ενήλικη ζωή
Και κάπως έτσι μεγαλώνουμε όλοι, γινόμαστε ενήλικες και προσπαθούμε να πετύχουμε στην εργασία μας, να κάνουμε σχέσεις και οικογένεια. Βέβαια σε κάθε μας προσπάθεια για δράση και αλλαγή θα ξυπνά όλο το υποσυνείδητο σχήμα του νου και θα υλοποιείται. Γιατί αυτό που βιώνουμε έχει ήδη δημιουργηθεί στο υποσυνείδητο και έπειτα προβάλλεται στον υλικό κόσμο. Έτσι δημιουργούμε σχέσεις εξάρτησης, φοβόμαστε να συνδεθούμε, φοβόμαστε να δράσουμε, φοβόμαστε να αλλάξουμε… φόβος… φόβος… και βιώνουμε συνεχώς παρόμοιες καταστάσεις απλά με άλλα πρόσωπα ή σε άλλα μέρη. Η ζωή όλων των ανθρώπων είναι μια συνεχή αναβίωση του τραύματος της γέννας.
Η αναγέννηση
Το rebirthing/breathwork είναι η θεραπεία αυτού του τραύματος. Ο rebirther/breathworker παίρνει το ρόλο του «μαιευτήρα» ή του «γονιού», σε συμβολικό επίπεδο, δημιουργεί ένα περιβάλλον απόλυτης αποδοχής, ασφάλειας και αγάπης προς τον θεραπευόμενο. Η αναπνοή φέρνει περισσότερο οξυγόνο στο σώμα και στους μύες. Στους μύες βρίσκεται η υποσυνείδητη μνήμη του τραύματος της γέννας. Ο θεραπευόμενος, εφόσον νιώσει ασφαλής, αναπνέοντας αναβιώνει αυτό το φόβο στο σώμα και έχει πλέον επίγνωση αυτού. Η επίγνωση είναι η αρχή της θεραπείας, μετά την επίγνωση έρχεται η αποδοχή και όλα αλλάζουν στη ζωή. Η ζωή λοιπόν έχει άλλη δυναμική μετά από έναν κύκλο θεραπείας rebirthing. Το άτομο που έχει δεχθεί αυτή τη ενέργεια από την αναπνοή αλλάζει ριζικά. Βάζει στόχους και τους πετυχαίνει, η ζωή ρέει, βιώνει την ασφάλεια σε αυτό το σύμπαν, έχει την αίσθηση συνεχώς ότι είναι σε καλό δρόμο, διευρύνει την συνειδητότητα και την επίγνωση. Είναι πραγματικά σα να ξαναγεννιέται καθώς αλλάζει το σχήμα του νου του και έτσι δημιουργεί νέα πραγματικότητα, σαφώς πιο δημιουργική.
