Έλα να σου πω, θυμάσαι την πρώτη φορά που σου συνέβη;
Ήσουν έξω και ξαφνικά χιλιάδες σκέψεις κατέκλυσαν το μυαλό σου. Ζάλη, ταχυπαλμία και μυϊκοί σπασμοί. Φυσικά νόμιζες πως όλοι σε κοιτούσαν. Όμως μεταξύ μας, κανείς δεν κατάλαβε τίποτα!
Λίγη ώρα αργότερα το είχες ήδη ξεπεράσει.
Κρυολόγημα θα είναι μωρέ.
-Ελα μαμά, μπορείς να με ξεματιάσεις? Και άλλες τέτοιες επιστημονικές εξηγήσεις.
Γύρισες στο σπιτάκι σου και ουφ όλα καλά αδερφέ.
Advertisment
Ούτε που θυμάσαι ότι κάποτε σου συνέβη αυτό και ξαφνικά να το πάλι! Κοίτα όμως, αυτή τη φορά είσαι στον δρόμο.
Μάλλον μου έπεσε πάλι η πίεση -λες με σίγουρο υφάκι στην φίλη- δεν έχω φάει κι όλας σήμερα.
Μέσα σου όμως έχεις αρχίσει να καταλαβαίνεις οτι κάτι δεν πάει και τόσο καλά.
Και σε αυτή τη φάση παίρνεις αμπάριζα τα ιατρικά κέντρα της χώρας και φυσικά όλοι σου δίνουν την ίδια απάντηση: “Τίποτα παθολογικό δεν υπάρχει, υγιέστατος!”
Ωραία, τώρα δηλαδή εγώ πρέπει να νιώσω ανακούφιση που δεν ξέρω τι έχω;
Το σκέφτεσαι συχνά τελευταία, δεν βγαίνεις για καφέ γιατί εκεί ήρθε πρώτα,ούτε βόλτα στα μαγαζιά (πας καλά;) αφού κι εκεί σε βρήκε.
Βολεύεσαι λοιπόν στο σπιτάκι σου και τσουπ ένα βράδυ ο εχθρός σε βρήκε εκεί που είχες κρυφτεί.
Και επειδή του κρυβόσουν καιρό αυτή τη φορα ήρθε οπλισμένος για τα καλά.
“-Μαμά, πεθαίνω! Πρέπει να παμε στο νοσοκομείο. Πεθαίνω. Αλήθεια.” Καρδιογράφημα, εξετάσεις, οξυγόνο όλα τέλεια, σαν μωρού παιδιού.
Advertisment
Θα σου πω κάτι σοκαριστικό και παρ’το ψύχραιμα.
Δεν πέθανες τελικά!
Είσαι ακόμα εδω και διαβάζεις άρθρα για το πως θα ξεπεράσεις τις κρίσεις πανικού σου.
Και τώρα είναι που ξεκινάς την ζωή σου,την πραγματική.
Αυτή που θα σου μάθει να πατάς στα πόδια σου, να κοιτάς τον ουρανό, να παίρνεις μια βαθιά ανάσα και να λες “ευχαριστώ” για όσα πέρασες. Φοβάσαι, το ξέρω, φοβάσαι πολύ αυτον τον γαμημένο δράκο που μπήκε στο μυαλό σου και έβαλε σκοπό να σε αποκλείσει απο την ζωή.
Μη νιώθεις άσχημα γι’αυτό.
Μέσα απο την ιστορία ετούτη μόνο κερδισμένος θα βγεις.
Απολογισμός ζωής.
Άσε τους άλλους να σου λένε τα δικά τους. “Εσύ ρε; Που ήσουνα η ψυχή της παρέας; Τι σε φοβίζει εσένα;”
Μη τους κατηγορήσεις.
Θελει μεγάλη δύναμη να κατανοήσεις μια κατάσταση που δεν έχεις την τύχη (τελικά) να βιώσεις.
Απλώς τώρα ξέρεις ποιοί απο αυτούς κάνουν για σένα.
Κρατα τους κι ας είναι λίγοι.
Μόνο να θυμάσαι, αυτούς που κράτησες, το έκανες γιατι το αξίζουν, μη τους προδώσεις ποτέ.
Και για να μην σε κουράζω άλλο, είσαι καλά.
Δεν θα πεθάνεις απο αυτό, οπότε χαλάρωσε κι απόλαυσε το.
Να σου πω κάτι καλέ μου άνθρωπε; Ο δράκος φοβάται σαν τρελός μη και δεν τον φοβηθείς.
Πήγαινε στον καθρέφτη, κοίτα τον και σπασ’του τα μούτρα.
Δείξε του πόσο πολύ θέλεις να ζήσεις.
Σ’αγαπώ γλυκό μου, κι ας μη σε ξέρω. Για να σε βρήκε ο δράκος του πανικού, σίγουρα είσαι κι εσύ ψυχούλα!
Κατερίνα Λεβαντή
Με σπουδές στις καλές τέχνες κι έπειτα επαγγελματίας Makeup artist και Body painter. Μεγαλωμένη στο Μαρκόπουλο, με καταγωγή απο την Τήνο υπάρχει μέσα της η νησιώτικη τρέλα. Μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά της έχουν τα τραγούδια, η θάλασσα, η Θεσσαλονίκη και τα μικρά παιδιά.
Μοναδικό μότο ζωής: "Μην αφήνεις αυτό που σε τρώει, να χορτάσει."
- Άργησα 450 ημέρες… - 2 Μαΐου 2020
- Ένας “κανονικός” άνθρωπος - 29 Ιανουαρίου 2019
- Οι άνθρωποί μας είναι οι γιορτές μας - 6 Δεκεμβρίου 2018
