Τι έχω κάνει; (απολογισμός για τη χρονιά που έφυγε)

Τι έχω κάνει για όλα όσα με περιτριγυρίζουν και τα θεωρώ (ανόητα) αυτονόητα; Το ποδήλατο που με γυμνάζει και με διασκεδάζει; Τι έχω κάνει

Τι έχω κάνει; (απολογισμός για τη χρονιά που έφυγε)

Τι έχω κάνει για όλα όσα με περιτριγυρίζουν και τα θεωρώ (ανόητα) αυτονόητα;

Το ποδήλατο που με γυμνάζει και με διασκεδάζει; Τι έχω κάνει γι αυτό;

Advertisment

Το κινητό που μου χαρίζει μουσικές, βίντεο, φωτογραφίες, παιχνίδια κι επαφή με τους άλλους;

Το κρεβάτι που κοιμάμαι;

Η τροφή που με τρέφει;

Advertisment

Το νερό που με ξεδιψάει;

Ο αέρας που αναπνέω;

Το βιβλίο που διαβάζω;

Το λάπτοπ που γράφω;

Τα ρούχα που φορώ;

Η θαλπωρή του σπιτιού που κατοικώ;

Η συνοικία που ζω;

Η πόλη που κατηγορώ άσχημη;

Η χώρα που μοιάζει μίζερη και σε διαρκή κρίση;

Η γηραιά ήπειρος που γερνάει μαζί με τις ιδέες της;

Ο πλανήτης που αγκομαχά για να με φιλοξενεί;

Τι έχω κάνει για όλα όσα απολαμβάνω κάθε μέρα;

Στην καλύτερη εκδοχή, αυτό που κάνω είναι να λέω Ευχαριστώ!
Στη χειρότερη εκδοχή, είναι να Έχω, να γκρινιάζω και να ζητάω περισσότερα.
Και δεν σταματώ να παρατηρήσω κάθε τι που συναντώ στο διάβα μου.

Να αναλογιστώ κάθε μέρα:
-Τι έχω κάνει για να μου αξίζουν όλα αυτά τα Δώρα που μου έχουν δοθεί και απολαμβάνω;
-Συνήθως το ερώτημα “Τι έχω κάνει;” το χρησιμοποιώ (όπως οι περισσότεροι) όταν τα πράγματα πάνε στραβά και θεωρώ ότι αυτή η εξέλιξη δεν μου αξίζει.

Αλλά “τι κάνω”για να μου αξίζει το καλύτερο;
Η ευγνωμοσύνη είναι το πρώτο βήμα για να συνειδητοποιήσω ότι στον κόσμο που ζω, με περιβάλλει γεναιόδωρα η αφθονία. Και κάτι καλύτερο οφείλω, τουλάχιστον, να κάνω.

Ας πούμε να θυμάμαι ότι τα “κεκτημένα” είναι έργο άλλων και να τους τιμώ γι αυτά.
Να αναλογίζομαι αυτούς που θα έρθουν…

Τι έχω κάνει τη χρονιά που έφυγε και τι κάνω τώρα, στο 2018;

Ανοίγω την καρδιά μου και γίνομαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου.
Κάθε μέρα ράβω ένα μικρό κομμάτι σε ένα -πιστεύω- όμορφο πάτσγουορκ που όλοι μαζί το στρώνουμε για να υποδεχθούμε τους επόμενους.
Να έχουν κι αυτοί λόγους να τιμούν τους προηγούμενους και να ετοιμάζουν το δικό τους υπέροχο πάτσγουορκ για τους νέους επισκέπτες.
Κάθε μέρα αφυπνίζω το νου μου με την αλήθεια ότι αυτός ο κόσμος ΔΕΝ μου ανήκει. Τον δανειστήκαμε εγώ κι εσείς από τους επόμενους.
Και οι επόμενοι είμαστε εμείς. Ή καλύτερα, οι άλλες εκδοχές του εαυτού μας!

Latest posts by Μπάμπης Γεωργακόπουλος (see all)

Λάβετε καθημερινά τα άρθρα μας στο e-mail σας

Σχετικά θέματα

Πήγαινε με μάτια κλειστά και πνεύμα ανοιχτό και σώπα για μια στιγμή... επιτέλους σώπασε...
Θέλω να γράψω μα με πονάνε οι λέξεις... κι ας μην έχουν ακόμη ειπωθεί
Σχολικός εκφοβισμός: Η δύναμη της εκπαίδευσης και της συλλογικής δράσης για την αντιμετώπισή του
…Φλούδες μανταρίνι

Πρόσφατα Άρθρα

Εναλλακτική Δράση