Ευτυχία, αυτό το υπέροχο γαλήνιο τίποτα, στο απέραντο πουθενά

Ευτυχία! Τι είναι ευτυχία; Πιστεύεις πως μπορείς να την αισθανθείς, να την αγγίξεις, να την αποκτήσεις; Κι αν είναι συναίσθημα μπορείς να το νιώθεις συνέχεια, κι

Ευτυχία! Τι είναι ευτυχία; Πιστεύεις πως μπορείς να την αισθανθείς, να την αγγίξεις, να την αποκτήσεις; Κι αν είναι συναίσθημα μπορείς να το νιώθεις συνέχεια, κι αν έχει μορφή να το κρατήσεις στα χέρια σου για πάντα, κι αν έχει αξία να το αγοράσεις με συμβόλαιο ζωής;

Ευτυχία, ένα συναίσθημα που σου προσδίδει πληρότητα και ασφάλεια. Ο ορισμός της θα μπορούσε να είναι: Αυτό το υπέροχο γαλήνιο τίποτα, στο απέραντο πουθενά.

Advertisment

Ένας ορισμός που δόθηκε από εμένα και έναν φίλο, Αύγουστο σε μια ατελείωτη ερημική παραλία! Κι όμως υπάρχουν κι αυτές, Αύγουστο μήνα! Ευτυχία έτσι;

Αν η ευτυχία ήταν εικόνα σίγουρα θα ήταν εκείνης της παραλίας. Κι όσο κι αν τότε εμείς θελήσαμε να δώσουμε έναν διαφορετικό ορισμό στην έννοια ευτυχία, με άλλες λέξεις, με μια άλλη, πιο “σοβαρή” χροιά, δεν τα καταφέραμε!

Αυτό το υπέροχο γαλήνιο τίποτα, στο απέραντο πουθενά, τριγυρνούσε στον καλοκαιρινό αέρα, ευωδίαζε τα μέσα μας με θαλασσινή αρμύρα κι άφηνε ένα χαμόγελο που δεν έλεγε να φύγει από τα χείλη κι αυτό, σίγουρα ήταν ευτυχία!

Advertisment

Να είσαι αυτό που είσαι, χωρίς να νιώθεις την ανάγκη να αποδείξεις κάτι σε κάποιον και να νιώθεις μόνο γεμάτος, να νιώθεις ευτυχισμένος! Ευτυχία, ένα συναίσθημα άπιαστο, όνειρο για την ελληνική πραγματικότητα.

Η ιδιαιτερότητα της ακραίας Ελλάδας! Μάλλον φταίει που η αίσθηση της ευτυχίας μέσα μας, μοιάζει ασανσέρ χαλασμένο και κολλημένο μονίμως στο υπόγειο.

Ντρεπόμαστε, φοβόμαστε να πούμε… Είμαι ευτυχισμένος! Ναι ρε, είμαι, όσο δύσκολη και να είναι η ζωή μου, όσα εμπόδια και να συναντώ, μπορώ και είμαι ευτυχισμένος!

Όλα πρέπει να μας φταίνε, να μας θυμώνουν, να μας μιζεριάζουν, να μας απογοητεύουν, παντού να βλέπουμε προβλήματα. Έχει ήλιο μας λείπει η βροχή και το ανάποδο, έχει ζέστη μας λείπει το κρύο και πάλι το ανάποδο, ζούμε στην πόλη θέλουμε το χωριό και το ανάποδο και για να μη μακρηγορώ, αυτό συμβαίνει σε όλους τους τομείς της ζωής μας.

Αρνούμαστε να δούμε πως η ευτυχία βρίσκεται μέσα στα πόδια μας, αρκεί να βιώσουμε την υπέροχη απλότητα του “τώρα” με τις παρακάτω ερωτήσεις:

Τι μπορώ να έχω αυτή τη στιγμή;

Τι μπορώ να βελτιώσω αυτή τη στιγμή;

Τι δεν μπορώ να βελτιώσω όσο και να σπάω τα πόδια μου αυτή τη στιγμή;

Ποιο το νόημα να αγχώνεσαι;

Τι σου θρέφει και κρατάς το άγχος κοντά σου;

Ποιο το νόημα να στεναχωριέσαι, όταν κάτι δεν είναι στο χέρι σου τη στιγμή αυτή για να λυθεί;

Ποιο το νόημα να προβληματίζεσαι, όταν ακόμη δεν έχουν διαμορφωθεί οι κατάλληλες συνθήκες για να λυθεί αυτό το κάτι;

Πώς να ορίσεις την ευτυχία, πώς να εξηγήσεις κάτι που είναι μια έννοια ελεύθερη μέσα στην ζωή, μα εσύ την κρατάς φυλακισμένη σε “αν”, σε “δεν”, σε “όχι”, σε “αδύνατον”

Πώς να σε κάνω να πιστέψεις πως αν ελευθερωθείς από συναισθήματα θυμού, θλίψης, άγχους, μίσους, που γεννούν άχρηστες και τοξικές ουσίες στο σώμα σου, θα βιώνεις πάντα και μόνο ευτυχία! Σταματώ την προσπάθεια εδώ. Ο πόλεμος δεν έχει θέση στην ευτυχία. Άσε τα όπλα σου κάτω.

Ο θυμός, το άγχος, το μίσος, η στεναχώρια μόνο πόλεμο κάνουν. Σε βάζουν να πολεμάς εσύ με τα μέσα σου! Τι έφταιξες, πού έφταιξες, γιατί έφταιξες κι όλα τα “δεν” σε σκοτώνουν σε μια άνιση μάχη! Εσύ πάντοτε υπόλογος και σε διαμάχη με την φωνή μέσα σου…

Ο πόλεμος δεν έχει θέση στην ευτυχία γιατί ευτυχία είναι: Να είσαι αυτό που είσαι, χωρίς να νιώθεις την ανάγκη να αποδείξεις κάτι σε κάποιον και να νιώθεις μόνο γεμάτος, να νιώθεις ευτυχισμένος. Σαν ταξιδιώτης, σε ένα υπέροχο γαλήνιο τίποτα μέσα σε ένα απέραντο πουθενά!