Συνέντευξη της Μάιρας Σαραντοπούλου με τους Χαΐνηδες
(Δημήτρης Αποστολάκης, Δημήτρης Ζαχαριουδάκης και Σπυριδούλα Μπάκα)
για την Εναλλακτική Δράση
Τι να πει κανείς στα αλήθεια για αυτή τη μπάντα; Θα επιλέξω να γράψω για τους Χαΐνηδες, όχι στεγνά δημοσιογραφικά, αν και θα παραθέσω όλα τα στοιχεία της ύπαρξης, δομής και πορεία τους, αλλά μέσα από τα δικά μου μάτια. Τα μάτια ενός παιδιού 17 ετών (τότε) που αντίκρισαν μια παρέα πολύ περίεργων μουσικών, που έλεγαν κάτι αλλόκοτα ρητά για τη ζωή. Εκείνο το βράδυ, έγινε κάτι σαν σεισμός μέσα μου. Κοίταζα τα παιδιά γύρω μου που είχαν μείνει και αυτά εμβρόντητα με τους περίεργους αυτούς τύπους. Τι σήμαινε άραγε αυτό; Οφείλω να το καταγράψω, έτσι, για να καταλάβουμε πόση σημασία έχει για το μυαλό του ανθρώπου η καθάρια και βαθιά νοηματική απόδοση του κόσμου στον οποίο ζούμε.
Advertisment
Μια φορά γιε μου και έναν καιρό…
Ήταν το 1990 όταν κάποιοι φίλοι στην Κρήτη, οργανοπαίκτες όλοι τους, κάμουν την απόπειρα σύστασης ενός συγκροτήματος, μιας μπάντας, με καθαρά παραδοσιακά χαρακτηριστικά, διαφορετικό απ όσα ξέραμε μέχρι τότε. Ο στίχος, καλά δουλεμένος, πάντρευε μαντινάδες και φιλοσοφικά νοήματα, πάντα συνεπής σε έναν λυρισμό, που ένιωθες πως ξεκίναγε από την αρχαιότητα, από τη ρίζα, για να ερμηνεύσει το σημερινό. Την αρχική παρέα αποτελούσαν οι: Δημήτρης Αποστολάκης, Δημήτρης Ζαχαριουδάκης, Κάλλια Σπυριδάκη, Μίλτος Πασχαλίδης και Γιώργος Λαοδίκης. Έκτοτε, πολλοί φίλοι ενώθηκαν μαζί τους, άλλοι αποχώρησαν, όπως ακριβώς οι ταξιδευτές κατεβαίνουν από το καράβι, όταν αυτό πιάνει λιμάνι. Το 1991, λοιπόν, κυκλοφορεί ο ομώνυμος πρώτος δίσκος, που θα ανοίξει τον δρόμο σε εκείνους, σε εμάς.
Σα δε θυμάσαι τα παλιά μονάχα αυτό θυμήσου…
Το 1993 κυκλοφορεί ο δεύτερος δίσκος με τίτλο «Κόσμος και όνειρο είναι ένα». Οι Χαΐνηδες αρχίζουν να χτίζουν πάνω σε σταθερό έδαφος ενώ οι καλύτεροι μουσικοί της Κρήτης μπαίνουν στην παρέα. Στο δίσκο, συμμετέχει ο μεγάλος Ρος Ντέιλι, ενώ ένα χρόνο αργότερα έρχεται ο δίσκος Με κόντρα τον καιρό. Ο Αποστολάκης υπογράφει τα περισσότερα τραγούδια, το κάθε ένα από τα οποία είναι και ένα διανοητικό απόφθεγμα.
Ψεύτικοι οι θεοί, τα θαύματα και οι γιορτές παζάρια…
Το 1997 έρχεται «Το μεγάλο Ταξίδι». Συμμετέχει ο Μ. Λιδάκης, ενώ κάπου μεταξύ των μουσικών βρίσκουμε και τον Μανώλη Πάππο. Το 2000 φτάνει ο «Ξυπόλυτος πρίγκιπας» φέρνοντας την Τίγρη, τον καφενέ, την Παντιγέρα, τον Φονιά και άλλα 16 απίστευτα τραγούδια σε ένα διπλό αυτή τη φορά δίσκο.
Advertisment
Κάνε ό,τι θες, χρέος σου στο χθες…
Το 2002 κυκλοφορεί ο δίσκος «Δελτίο Ειδήσεων», με τρία τραγούδια, σε στίχους και μουσική Δημήτρη Αποστολάκη. Ερμηνεύει η Μαρία Κώτη, που συνεργάζεται με το σχήμα από το 99. Και τα τρία τραγούδια έχουν κοινωνικοπολιτικό χαρακτήρα.
Στου πόθου τα σκεπάσματα νύχτα μ αστραποβρόντη έταξα στην αγάπη μου του δράκοντα το δόντι…
- Ο γητευτής και το δρακοδόντι. Τι να πει κανείς στ αλήθεια για αυτόν το δίσκο! Παρούσα η βιβλική μορφή του Ψαραντώνη, ενώ από κοντά και ο Παντελής Θαλασσινός, ο Σωκράτης Μάλαμας και ο Γιάννης Χαρούλης. Μία πορεία στο αρχετυπικό του ανθρώπου. Αναζητήστε την ταινία. Θα καταλάβετε πολλά από τη ματιά των Χαΐνηδων.
…Στο πανηγύρι του τρελού δεν είμαι μόνος, ορδές ξεχύνονται στο νου μου οι λαοί και στην καρδιά μου σμίγει ο τόπος και ο χρόνος, να γεννηθούν και να πεθάνουν οι θεοί
Το 2007 έρχεται ο δίσκος «ο καραγκιόζης στη γιουροβίζον» και ξεκινά και η συνεργασία με τον καραγκιοζοπαίχτη Άθω Δανέλη, η οποία τείνει να εξελιχθεί σε μια μεγάλη και ευχάριστη έκπληξη, τόσο για τα μουσικά δρώμενα του τόπου και του χρόνου, όσο και για το κοινό των Χαΐνηδων. Το 2008 έρχεται η «Κάθοδος των Σαλτιμπάγκων» . Ένας διπλός δίσκος που γίνεται παράσταση πια, με τον Άθω Δανέλη να καταλαμβάνει με παράσταση θεάτρου σκιών μέρος της παρουσίασης και μέρος στις καρδιές μας. Σε αυτή την παράσταση συμβαίνει το εξής μοναδικό: την ώρα που τραγουδούν τον ακροβάτη, ένας ακροβάτης περπατά πάνω από τα κεφάλια των παρευρισκομένων σε τεντωμένο σχοινί, κόβοντας πραγματικά τις ανάσες. Καθ όλη τη βραδιά, άλλη μια ακροβάτης, χορεύει στον αέρα, πιασμένη από υφασμάτινους ιμάντες. Στην παράσταση συμμετείχε το γυναικείο μουσικό σχήμα της Μαρίας Κώτη, Σανάδες, ενώ συνεργάστηκαν και οι mode plagal. Τυχερός όποιος είδε εκείνη την παράσταση!
Γεια σας γεια σας νικημένοι, το όνειρο σας δεν πεθαίνει….
Το 2011 κυκλοφορεί ο δίσκος Αγροτοκτηνοτροφικά & Μητροπολιτικά, με τη συμμετοχή των Δημήτρη Πουλικάκου, Μιχάλη Τζουγανάκη και φυσικά του μοναδικού Κωστή Αβυσσινού, αυτής της μοναδικής κρητικής φωνής. Ο Αβυσσινός, καλός φίλος των Αποστολάκη-Ζαχαριουδάκη έχει συμμετοχές στους περισσότερους δίσκους της μπάντας.
Μέσα στο δίσκο υπάρχει το τραγούδι-ωδή στους αντάρτες του ΕΛΑΣ, αναφερόμενο στη Συμφωνία της Βάρκιζας, με τίτλο Ωδή στους νικημένους. Μοναδικό!
Ο Χαΐνης Αποστολάκης: Ο Δημήτρης Αποστολάκης δεν είναι μόνο ο Χαΐνης, ο τραγουδοποιός, ο λυράρης. Είναι επιστήμονας, φυσικός και μάλιστα από τους Έλληνες που συμμετείχαν ως ερευνητές στο πείραμα CERN. Το 2012 στο CERN ανακάλυψαν την μάζα ενός σωματιδίου 126,5 GeV με απόκλιση 5 σίγμα. Αυτό σημαίνει ότι η παρατήρηση αυτή είναι 99,99995% βέβαιο ότι μπορεί να επαληθευτεί και να αναπαραχθεί. Πάνω σε αυτή τη διαπίστωση ο Χαΐνης Αποστολάκης έφτιαξε τη βραβευμένη παράσταση «το σωματίδιο του Θεού», μαζί με την ομάδα «Κάτι κινείται». Έχει εκδώσει επίσης τη συλλογή διηγημάτων «Φτου ξελευθερία για όλους».
Λάτρης του Τάι Τσι και του μποξ. Όπως μάλιστα τόνισε περιγράφοντας τις αγαπημένες του τέχνες επί σκηνής, το μποξ δεν περιέχει τίποτε το επιθετικό, το σκληρό. Αντίθετα!
Ο Χαΐνης Ζαχαριουδάκης: Εκτός από μουσικός και τραγουδιστής των Χαΐνηδων, ο Δημήτρης Ζαχαριουδάκης είναι κυρίως ένας επιστήμονας. Είναι φυσικός, με μεταπτυχιακό πάνω στην Φυσική Συμπύκνωση Ύλης και διδακτορικό πάνω στη Φυσική. Είναι επίκουρος καθηγητής, στο τμήμα Επιστήμης και Τεχνολογίας Υλικών του Πανεπιστημίου Κρήτης και εργαστηριακός συνεργάτης του τμήματος Μουσικής Τεχνολογίας και Ακουστικής του ΤΕΙ Κρήτης.
Σήμερα, τους Χαΐνηδες αποτελούν οι Δημήτρης Αποστολάκης, Δημήτρης Ζαχαριουδάκης, Δημήτρης Μπρέντας, Peter Macrae Jaques, Μιχάλης Νικόπουλος, Γιάννης Νόνης και Σπυριδούλα Μπάκα.
Οι Χαΐνηδες Δημήτρης Αποστολάκης, Δημήτρης Ζαχαριουδάκης και η τραγουδίστρια που συνεργάζεται τα τελευταία χρόνια μαζί τους Σπυριδούλα Μπάκα, μίλησαν αποκλειστικά στην Εναλλακτική Δράση
Συνέντευξη με τους Χαΐνηδες
Σπυριδούλα Μπάκα
Σαν πριγκίπισσα από παραμύθι είναι η Σπυριδούλα Μπάκα. Νέα, εξαιρετικής ομορφιάς με πολλές φωνητικές δυνατότητες και μοναδικό ηχόχρωμα. Είναι πολλά υποσχόμενη.
– Σπυριδούλα, πως θα περιέγραφες την εμπειρία σου με τους Χαΐνηδες όσο καιρό συνεργάζεσαι μαζί τους;
Σπυριδούλα: μόνο πολύχρωμη θα μπορούσα να την πω την εμπειρία μου. Είναι εξαιρετικά γλυκείς απέναντί μου. Είναι σίγουρο πως όταν περνάς πολύ χρόνο με μια ομάδα ανθρώπων δεν μπορεί παρά να μπαίνει στη ζωή σου πολύ δυναμικά, πολύ έντονα. Παίζει όμως ρόλο ότι ανοίγεις την πόρτα σε κάτι τέτοιο. Γιατί μπορεί κάποιος να το ζει και να μένει αμέτοχος. Με τα παιδιά είναι αυτονόητο ότι δένεσαι αμέσως, γιατί με την ευγένεια και τη δοτικότητα που έχουν στα πάντα, δεν μπορεί να μην προκληθεί αυτό.
-Είναι η μουσική ένα ταξίδι;
Σπυριδούλα: Αλίμονο, ποιος θα πει το αντίθετο; Για όλους είναι ταξίδι! Προορισμοί και τέτοια πράγματα δεν υπάρχουν, σε πάει παντού!
Δημήτρης Ζαχαριουδάκης
Η ασκητική μορφή των Χαΐνηδων. Η ήρεμη δύναμη, η βελούδινη φωνή.
-Δημήτρη τι είναι για σένα ο Χαΐνης;
Δ. Ζαχαριουδάκης: Χαΐνης είναι αυτό που λέει και η έννοια, αυτό που θα θέλαμε να είμαστε. Αντισυμβατικοί, ανυπότακτοι, λίγο αλήτες. Τα στοιχεία αυτά τα έχει μέσα του ο άνθρωπος. Άλλοτε εκδηλώνονται και άλλοτε μένουν μέσα του καταπιεσμένα, αλλά όλοι οι άνθρωποι τα έχουν αυτά τα στοιχεία μέσα τους πιστεύω. Εξαρτάται τη ζωή που κάνεις, τη ζωή που διαλέγεις ή σε διαλέγει και αναλόγως σου βγαίνουνε ή όχι αυτά τα πράγματα. Πάντως όλοι τα έχουμε, χωρίς όμως να σημαίνει ότι τα έχουμε συνέχεια. Είναι αυτό που λέει και ο Δημήτρης Αποστολάκης ότι, οι καταστάσεις τείνουν σε αυτά. Δεν μπορούμε να τα έχουμε συνέχεια αυτά τα στοιχεία, αλλά τείνουμε σε αυτά.
-Πώς θα χαρακτήριζες με λίγες λέξεις την πορεία των Χαΐνηδων όλα αυτά τα χρόνια;
Δ. Ζαχαριουδάκης: Είναι ένα ταξίδι. Ξεκίνησε, τελείως ρομαντικά θα έλεγα, με έναν – θα λέγαμε – παιδικό αυθορμητισμό και ενθουσιασμό. Έχει φτάσει πολύ μακριά αυτό το ταξίδι, έχει δώσει πάρα πολλά και σε εμάς και στον κόσμο.
-Κοιτάζοντας πίσω, είσαι περήφανος για όλο αυτό;
Δ.Ζαχαριουδάκης: Είμαι περήφανος που αποτελώ μέρος αυτής της συλλογικότητας.
Δημήτρης Αποστολάκης
Ο επαναστάτης, ο επιστήμονας, ο ιεροκήρυκας!
-Δημήτρη, ποιο πιστεύεις ότι είναι το στοιχείο εκείνο που φέρνει τον άνθρωπο πιο κοντά στο αρχέγονό του; Είναι η μουσική;
–Δ. Αποστολάκης:Η τέχνη γενικά. Η τέχνη της ζωής. Όλες οι τέχνες, όλα τα πεδία εμβάθυνσης. Όσο κανείς σκάβει στο βάθος, τόσο διευρύνεται και στο πλάτος.
-Είσαι χαρούμενος για την πορεία των Χαΐνηδων όλα αυτά τα χρόνια;
-Δ. Αποστολάκης: Εγώ, είμαι χαρούμενος, γιατί απλά είμαι. Για την πορεία δεν ξέρω, δεν έχω προλάβει να κάνω τον απολογισμό. Και αυτό γιατί είναι τόσα τα ωραία πράγματα κάθε μέρα που συναντώ! Είμαι όμως χαρούμενος, γιατί υπάρχει αυτή η όμορφη σχέση των μελών της ομάδας και των μελών με τους ανθρώπους που έρχονται να μας ακούσουν.
-Όταν τραγουδάς και βλέπεις από κάτω τον κόσμο που σου φωνάζει, που σου μιλά, που θέλει να επικοινωνήσει μαζί σου, τι είναι αυτό που θέλεις να τους πεις; Ποιο είναι το μήνυμα που θέλεις να τους στείλεις;
Δ.Αποστολάκης: Κανένα, τίποτε. Εγώ δεν κοιτάζω τους ανθρώπους, τους νιώθω.
-θα ήθελες να ήμασταν μια κοινωνία Χαΐνηδων; Μια κοινωνία ανταρτών;
Δ. Αποστολάκης: θα σας πω μια ρήση του Σοπενχάουερ: ο καθένας άνθρωπος μπορεί να πεθάνει ή από βάσανα ή από πλήξη. Ο μόνος δρόμος σωτηρίας είναι να κάνει τη ζωή του τέχνη. Δηλαδή να κάνει το δικό του χαΐνηκο….
Αν θα με ρώταγε κανείς τι σημαίνουν για εμένα οι Χαΐνηδες, θα απαντούσα το εξής: ένα μεγάλο βιβλίο μουσικής, ποίησης, λογοτεχνίας, φυσικής, μαθηματικών, φιλοσοφίας, κοινωνιολογίας, πολιτικών επιστημών… ανθρωπιάς. Μυρωδιές, αγγίγματα, φίλοι, τόποι, ταξίδια, το θρόισμα των φύλλων, το πάφλασμα των κυμάτων, τα μάτια του έρωτα, η ρακή στα χείλη, η συλλογικότητα, οι πορείες μας, η αλληλεγγύη… η ματιά όταν την υψώνω ψηλά, στου ουρανού τα αλώνια.
Να στε περήφανοι, Χαΐνηδες, για τους δρόμους που μας ανοίξατε. Για το βάρος που κουβαλάει ο καθένας από τις συμβάσεις του και το εξαφανίζετε. Για το ότι φέρνετε πιο κοντά τον άνθρωπο στην ψυχή του, στη φύση του, στο Θεό του. Εμείς είμαστε πολύ για εσάς! Καλό δρόμο…
Μάϊρα Σαραντοπούλου
