Είχατε ποτέ στιγμές στη ζωή σας, όπου νιώθατε ότι δεν ήσασταν αληθινοί απέναντι στον εαυτό σας; Σαν να υπήρχε ένας τοίχος τον οποίο δεν μπορούσατε να σκαρφαλώσετε;
Από τη μία πλευρά είναι ο άνθρωπος που θα θέλατε να είστε• η προσωπικότητα, το χιούμορ, η φιλοδοξία και η πίστη στον εαυτό. Από την άλλη πλευρά είναι ο άνθρωπος που είστε τώρα, εκείνος που γνωρίζει ότι δεν έχει ζήσει τη ζωή του στο μέγιστο. Νιώθετε ηττημένοι, ανάξιοι και ανεκπλήρωτοι. Και έχετε στιγμές που κοιτάτε πίσω στη ζωή σας και λέτε στον εαυτό σας: «εύχομαι να μπορούσα να το κάνω αυτό» ή «έπρεπε να είχα πει εκείνο». Κι όμως, συνεχίζετε να επαναλαμβάνετε τα ίδια πράγματα κι αυτά σας οδηγούν εκεί που στέκεστε αυτή τη στιγμή.
Advertisment
Από πού ξεκινά;
Όταν ήμουν μικρότερος, δεν ήμουν τέλειος μαθητής στο σχολείο. Συνήθως έκανα τα βασικά, ώστε απλά να περνάω τις τάξεις και τα μαθήματα. Πάντα γνώριζα, μέσα μου, ότι ήμουν, όμως, ικανός για περισσότερα, αλλά ποτέ δεν έθετα ως προτεραιότητά μου την ακαδημαϊκή πορεία, οπότε πάλευα με χαμηλή αυτοεκτίμηση. Είχα ελάχιστες προσδοκίες για το ποιος ήμουν και τι μπορούσα να κάνω.
Εκείνο τον καιρό, δεν αναγνώριζα το γεγονός ότι απλά δεν εργαζόμουν αρκετά σκληρά, κάτι που συνειδητοποίησα αργότερα, όταν αναλογιζόμουν τα προηγούμενα χρόνια μου. Αλλά θα έλεγα στον εαυτό μου ότι δεν ήμουν αρκετά έξυπνος ή ότι έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα.
Αν και βαθιά μέσα μου γνώριζα για τι ήμουν ικανός, η περηφάνια μου με οδήγησε στο να γίνω υποκριτής ως προς ποιος ήμουν. Υποκρινόμουν ότι τα πήγαινα καλύτερα στο σχολείο απ’ ότι συνέβαινε στην πραγματικότητα και έβρισκα άλλους, λιγότερο έντιμους, τρόπους να περνάω μαθήματα και να δίνω εργασίες.
Advertisment
Εξωτερικά, όλα έμοιαζαν τέλεια, αλλά εσωτερικά, ήξερα ότι όλα ήταν ψέματα. Ήταν επώδυνο να ζω με αυτό τον τρόπο, αλλά δεν ήξερα τι να κάνω. Αν πήγαινα πίσω το χρόνο και έκανα μια συζήτηση με τον εαυτό μου, θα τον ρωτούσα: «Ας κοιτάξουμε τα γεγονότα. Πόσες ώρες μελέτησες αυτή την εβδομάδα; Πόση δουλειά έκανες πραγματικά στο σπίτι; Πόσο αφοσιωμένος ήσουν μέσα στην αίθουσα;». Ύστερα, θα συνειδητοποιούσα ότι τελικά δεν προσπαθούσα πραγματικά. Θα συνειδητοποιούσα ότι ήμουν αρκετά έξυπνος και ότι χρειαζόταν απλά να προσπαθήσω περισσότερο.
Μεγαλώνουμε σε μια κοινωνία που μας λέει ότι η πολύ προσπάθεια είναι κάτι κακό. Αν χρειάζεσαι πολύ ώρα για να απαντήσεις σε μια μαθηματική ερώτηση, πρέπει να σημαίνει ότι δεν είσαι τόσο καλός στα μαθηματικά. Αν χρειάζεστε διπλάσιο χρόνο για τα μαθήματά σας, σημαίνει ότι είστε αργόστροφοι και ότι προφανώς δεν θα αριστεύσετε στο σχολείο. Ακόμα κι αν δεν το πιστεύετε στην αρχή, οι άλλοι θα σας κάνουν να νιώσετε κατώτεροι, μέχρι να πιστέψετε ότι ισχύει.
Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι οι περισσότεροι μαθητές που αρίστευσαν, μελέτησαν περισσότερο, πήραν χρόνο για να τελειώσουν τις εργασίες τους και έκαναν ερωτήσεις, όταν δεν καταλάβαιναν κάτι. Βλέποντας αυτούς τους μαθητές να αριστεύουν, αναγνώριζα μόνο την κορυφή του παγόβουνου.
Κάλεσμα για αλλαγή
Για να επιτύχετε κάτι που δεν έχετε κάνει, απαιτείται να κάνετε κάτι που δεν έχετε κάνει ποτέ. Η αλλαγή μπορεί να αποδειχτεί δύσκολη για τους περισσότερους ανθρώπους. Φοβόμαστε την αλλαγή λόγω του άγνωστου. Αναρωτιόμαστε αν είμαστε πραγματικά ικανοί να κάνουμε αυτό που απαιτείται και ύστερα αμφιβάλλουμε για αν μπορούμε.
Αν είχα την ευκαιρία να κάτσω μαζί σας σε ένα τραπέζι, θα σας έλεγα ότι είστε ικανοί να επιτύχετε τους στόχους σας. Το γνωρίζω, επειδή συνέβη σε μένα. Ξεκινώντας τη δική μου επιχείρηση στα 20 μου χρόνια ήταν μια τολμηρή κίνηση, αλλά αν ήθελα τη ζωή που πάντα ονειρευόμουν τότε, ήταν απαραίτητο να κάνω κάτι γι’ αυτό.
Ποτέ δεν θα πετύχαινα το επίπεδο της επιτυχίας που έχω καταφέρει σήμερα, αν δεν είχα τους μέντορές μου. Με πήραν κάτω από τις φτερούγες τους και πίστεψαν σε εμένα. Δεν έλεγαν όμως μόνο αυτό. Νοιάζονταν αυθεντικά και μου υποδείκνυαν τις δυνάμεις και τους τομείς πάνω στους οποίους έπρεπε να εργαστώ. Λόγω αυτού, άρχισα να μαθαίνω ποιος ήμουν πραγματικά και σταμάτησα να υποκρίνομαι κάποιον άλλο.
Μου έκαναν δύσκολες ερωτήσεις, όπως: «Γιατί δεν πιστεύεις ότι είσαι ικανός να ζεις μια επιτυχημένη ζωή;». Ποτέ δεν είχα αντιμετωπίσει αυτές τις ερωτήσεις κατά μέτωπο. Αυτό που τους είπα ήταν τα ψέματα που έλεγα και στον εαυτό μου όταν ήμουν νεότερος στο σχολείο. Τίποτα από αυτά που έλεγα δεν έστεκε ως δικαιολογία. Τα είχα εφεύρει όλα για να πείσω τον εαυτό μου να πιστέψει. Τότε ήταν που άρχισα να καταλαβαίνω ποιος ήμουν πραγματικά.
Βρείτε τον εαυτό σας
Αν συνεχίσετε να πορεύεστε στη ζωή, λέγοντας ψέματα στον εαυτό σας και κάνοντάς τον να πιστέψει ότι είστε κάτι διαφορετικό από που είστε στην πραγματικότητα, τότε το μόνο που καταφέρνετε είναι να πληγώνετε τον εαυτό σας, επειδή βαθιά μέσα σας γνωρίζετε πάντα ότι κάτι δεν είναι σωστό. Όταν λέτε ή κάνετε κάτι που δε συνάδει με αυτό που είστε στον πυρήνα σας, τότε χρειάζεται να το αναγνωρίσετε αμέσως:
1. Χρειάζεται να πάρετε χρόνο να σκεφτείτε ποιοι είστε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ. Και όχι το άτομο που έχετε εφεύρει. Αλλά πίσω από τα τείχη που έχετε σηκώσει, ποιοι είστε πραγματικά; Ποιες οι αξίες σας; Τι αντιπροσωπεύετε; Σε τι πιστεύετε;
2. Αναζητήστε ένα μέντορα. Βρείτε κάποιον που έχει τη ζωή που θέλετε να έχετε και ζητήστε του να σας καθοδηγεί. Αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της διαδρομής σας!
Μόλις αναγνωρίσετε το ποιοι είστε πραγματικά, απελευθερώνεστε. Απελευθερώνεστε από αυτό- επιβαλλόμενα όρια. Απελευθερώνεστε από τις γνώμες των άλλων. Απλά ζείτε τη ζωή σας με σκοπό κάθε μέρα. Αρχίζετε να μεγαλώνετε ως άνθρωπος και να εξελίσσεστε στο άτομο που θέλετε να γίνετε. Αρχίζετε να έλκετε όλα εκείνα τα απαραίτητα στοιχεία, για να πετύχετε τα όνειρά σας. Αυτή η ζωή μπορεί να γίνει τόσο ικανοποιητική!
Άρθρο του John Fischer – Photo: Author/Depositphotos
