Πολύτιμο «ύδωρ», «μαγική δύναμη» ή «λευκό αίμα» είναι ορισμένοι μόνο από τους χαρακτηρισμούς που έχουν αποδοθεί μέχρι σήμερα για να περιγράψουν την υπεραξία του μητρικού γάλακτος. Εντούτοις, κανένας από αυτούς δεν καθίσταται επαρκής να αποδώσει την τεράστιας σημασίας σίτιση του βρέφους με το γάλα της μητέρας του.
Πολυάριθμες – επί του παρόντος – έρευνες έχουν αποδείξει τα ποίκιλλα θρεπτικά συστατικά που λαμβάνει το βρέφος μέσω του θηλασμού, συμβάλλοντας θετικά στην σωματική του ανάπτυξη και την θωράκιση της σωματικής του υγείας. Ποια είναι όμως τα οφέλη του θηλασμού στην ψυχική και νοητική του ανάπτυξη;
Advertisment
Πρωτίστως, οι ορμόνες που περιέχει το γάλα έχουν θετική επίδραση στην ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του βρέφους. Πιο συγκεκριμένα, η μελατονίνη ή αλλιώς «ορμόνη του ύπνου» εκκρίνεται από τη μητέρα κατά τη διάρκεια της νύχτας και μέσω του θηλασμού φθάνει στο βρέφος ή νήπιο, επιτυγχάνοντας μια αναλγητική και ηρεμιστική κατάσταση για αυτό. Ακόμη, αυξάνονται και οι ορμόνες της ευτυχίας, οι ενδορφίνες που επίσης ασκούν κατασταλτική δράση, ενώ η ωκυτοκίνη- «η ορμόνη της αγάπης»- προάγει τον συναισθηματικό δεσμό μητέρας – βρέφους αμέσως μετά τον τοκετό με τον πρώτο κιόλας θηλασμό.
Επιπλέον, έχει βρεθεί μια σημαντική αύξηση στον Δείκτη Νοημοσύνης (IQ) των παιδιών που θήλασαν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ειδικότερα, ως παιδιά και έφηβοι σημείωναν καλύτερες επιδόσεις σε δοκιμασίες νοημοσύνης συγκριτικά με εκείνα που δεν είχαν θηλάσει καθόλου ή είχαν θηλάσει λιγότερους μήνες.
Η απάντηση και πάλι μπορεί να δοθεί αν λάβουμε υπόψη τη σύσταση του μητρικού γάλακτος. Το σιαλικό οξύ που έχει την ιδιότητα να αυξάνει το δείκτη νοημοσύνης, αλλά και πολυακόρεστα λιπαρά που είναι απαραίτητα για την ωρίμανση του εγκεφάλου είναι ορισμένα μόνο από τα παραδείγματα θρεπτικών συστατικών του γάλακτος που συμβάλλουν στην αύξηση της νοημοσύνης.
Advertisment
Καταληκτικά, οι έρευνες αποδεικνύουν πως ο θηλασμός με πολύμηνη διάρκεια έχει θετικές μακροχρόνιες επιπτώσεις στην ανεξαρτητοποίηση των παιδιών. Έτσι, δεν αποδεικνύεται ερευνητικά η επικρατούσα – μέχρι και σήμερα – αντίληψη πως ο παρατεταμένος θηλασμός δημιουργεί βρέφη και νήπια προσκολλημένα στην μητέρα με κυρίαρχα συναισθήματα ανασφάλειας, αλλά και με έλλειψη ανεξαρτητοποίησης. Αντιθέτως, τα θηλάζοντα νήπια έχουν αποδειχθεί περισσότερα κοινωνικά, αυτόνομα και με λιγότερο άγχος αποχωρισμού από τη μητέρα.
Χρυσοστομίδου Αθανασία, Ψυχολόγος Α.Π.Θ.
