Και αν σε πλήγωσαν με λόγια και με πράξεις τους, και αν σε έριξαν χαμηλά, μη σταματήσεις να πιστεύεις στους ανθρώπους. Μη σταματήσεις να ελπίζεις στην καλή πλευρά του κόσμου, της ανθρωπότητας της ίδιας.
Αν ένα λουλούδι μαραθεί, αυτό δεν κάνει αυτόματα όλα τα λουλούδια του κόσμου να χάσουν την ευωδιά τους. Αν ένας δρόμος οδηγεί σε αδιέξοδο και είναι κακοτράχαλος, αυτό δεν σημαίνει πως ένας άλλος δε θα μπορέσει να σε βγάλει σε ένα καλύτερο μέρος.
Και αν φάνηκαν ανάξιοι της εμπιστοσύνης σου, ακόμα κι αν φακέλωσαν την καρδιά σου σε ψεύτικες υποσχέσεις και αγκαλιές, αν στο τέλος αποδείχθηκαν ανθρωπάρια που τις αδύναμες στιγμές σου τις πάτησαν, μην πιστέψεις πως όλοι οι άνθρωποι θα σου φερθούν έτσι. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι έτσι, δεν πρέπει να είναι όλοι οι άνθρωποι έτσι.
Και αν δε σε σεβάστηκαν, και αν την ευαίσθητη καρδιά σου μάτωσαν, μη φοβηθείς να την εμπιστευτείς ξανά σε χέρια άλλων ανθρώπων. Θα υπάρξουν εκείνοι οι άνθρωποι που θα λαχταρούν να ακούνε τον κάθε χτύπο της. Και αν γέλασαν όταν εσύ δάκρυσες, μη θαρρείς να πιστέψεις πως όλοι οι άνθρωποι θα σε ειρωνευτούν.
Κράτησε την πίστη σου για τους ανθρώπους εκείνους που όταν σε δουν να κλαις και να λυγάς, θα κάνουν τα πάντα για να φωτίσει ξανά το πρόσωπό σου από το χαμόγελο. Και αν σε άφησαν με την πρώτη ευκαιρία, μη θαρρείς να πιστέψεις πως δε θα υπάρξουν δίπλα σου άνθρωποι που θα θελήσουν να μείνουν στέρεοι και ακλόνητοι σαν βράχοι.
Μη σταματήσεις να πιστεύεις στην καλή καρδιά των ανθρώπων. Μη γίνεις σαν εκείνους που σε τσάκισαν, σκληρός, απρόσιτος, περίεργος, άδικος. Άφησε αυτούς και την κακία τους, κοίταξε εκείνους τους ανθρώπους που σου χαμογελούν σήμερα και αρνείσαι να τους δεις.
Πρόσεξε εκείνους που δεν τους έχεις προσφέρει τίποτα και, όμως, εκείνοι αισθάνονται ευγνωμοσύνη απλά και μόνο επειδή υπάρχεις. Να μη σταματήσεις να πιστεύεις στους ανθρώπους. Απλώς κάνε καλύτερες επιλογές ανθρώπων, μη δανείζεσαι στον κάθε άδειο περαστικό που συναντάς στο διάβα σου, παρά μόνο για λίγους και καλούς.
Photo: Author/Depositphotos
Συντάκτης | Μαρία Σκαμπαρδώνη
Ονομάζομαι Μαρία Σκαμπαρδώνη, είμαι 24 ετών και είμαι δημοσιογράφος. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω γιατί αυτός είναι ο δικός μου τρόπος να μοιράζομαι τις σκέψεις μου και να έρχομαι πιο κοντά με τους ανθρώπους. Όνειρο και σκοπός της ζωής μου είναι μετά από χρόνια να θεωρούμαι μία από τις καλύτερες πένες της χώρας μου –και γιατί όχι; - και του κόσμου. Η φράση της ζωής μου είναι αυτή που έλεγε η σπουδαία Audrey Hepburn: Nothing is impossible. Even the word, itself, says I’m possible!’’
- Το όνομα μου Αλήθεια και υπάρχω… - 29 Νοεμβρίου 2022
- Οι άλλοι μη νομίζεις… δεν λένε και πολλά - 15 Νοεμβρίου 2022
- Κλείσε τα προσωπικά σου σε ένα δικό σου κουτί, αλλά πρόσεξε σε ποιον δίνεις το αντικλείδι - 9 Οκτωβρίου 2022
- Η γνώση είναι ο πιο απαιτητικός εραστής. Ποτέ δεν την κατακτάς ολοκληρωτικά, ενώ σε κάνει να την ερωτεύεσαι - 21 Σεπτεμβρίου 2022
- Κι όμως, μέσα από τα άσπρα μαλλιά και τις ρυτίδες στο δέρμα σου δείχνω τις αξίες της ζωής. Γεια σου… είμαι ο Χρόνος! - 5 Ιανουαρίου 2022
- Έμαθα πως φταίω γιατί αγάπησα πολύ… - 9 Μαρτίου 2021
- Ποτέ δεν είσαι μόνος. Δίπλα σου είναι εκείνο το βάζο με τα λουλούδια που ποτέ δεν πρόσεξες… - 9 Φεβρουαρίου 2021
- Η πραγματική ευτυχία είναι σιωπηλή - 18 Ιανουαρίου 2021
- Προτιμώ να πω “σε αγαπώ” και “συγγνώμη”, παρά να χάσω όμορφες στιγμές με τους ανθρώπους που θέλω δίπλα μου - 5 Οκτωβρίου 2020
- Μην βασίζεσαι στην αποδοχή των άλλων. Ό,τι κάνεις, κάν΄το πρώτα για σένα - 25 Αυγούστου 2020