Δεν είναι όλες οι μέρες λουσμένες με καθάριο άπλετο φως,
υπάρχουν κι εκείνες οι μουντές
τυλιγμένες με το μοναχικό μανδύα του σκότους.
Υπάρχουν οι μέρες
που σταγόνες πίκρας στάζουν από παντού,
μουσκεύοντας το είναι μας
μέχρι τα έγκατα της ψυχής μας.
Advertisment
Σχετικά με την ονοματοδοσία τους κάποιοι τις βάφτισαν καταιγίδες
κι όσο σαρωτικές κι αν είναι ορισμένες
δεν δύναται να κρατήσουν για πάντα.
Υπάρχουν καταιγίδες που μας έχουν καταστρέψει την ζωή,
μα κι αυτές οι λυτρωτικές που έρχονται για να καθαρίσουν το μονοπάτι μας.
Στα καθαρά μονοπάτια λοιπόν
Στα αναφαίρετα μονοπάτια των ονείρων μας
στα δικά μας φωτεινά μονοπάτια.
Advertisment
Γιατί το φως πάντα στο τέλος νικάει
στέλνοντας το σκοτάδι μακριά.
Κατερίνα Μιχελάκη
