«Οι άνθρωποί μας είναι οι γιορτές μας». Το είδα κάπου γραμμένο και αμέσως σκέφτηκα πως εκείνος ο άνθρωπος που το έγραψε έχει βρει την πραγματική έννοια των Χριστουγέννων.
Οι άνθρωποί σου. Εκείνοι που βρέθηκαν στο πλάι σου όταν πονούσες κι ας μην τους έβλεπες. Εκείνοι που μοιράστηκες μια κούπα καφέ και μαζί ολόκληρη τη ζωή σου.
Advertisment
Εκείνοι που γέλασαν μαζί σου στα εύκολα και ξεκαρδίστηκαν στα δύσκολα. Γιατί το γέλιο τους είναι η αντιβίωσή σου. Γιατί ήξεραν πως τα δύσκολα θα περάσουν. Και πέρασαν. Οι άνθρωποί σου πάντα ξέρουν.
Φέτος τα Χριστούγεννα θα σε βρουν ξανά μαζί τους. Στις ίδιες καρέκλες. Ακόμα κι αν κάποιος λείπει γιατί έτσι τα έφερε η ζωή και είναι πια μακριά, ξέρεις πως στο ίδιο τραπέζι πάντα θα υπάρχει η θέση του. Αυτά τα Χριστούγεννα θα σε βρουν ανάμεσα στις ίδιες μυρωδιές – που πάντα λάτρευες – και στις ίδιες αγκαλιές.
Κι αν τώρα πια, τα παιδιά της οικογένειας μεγάλωσαν και δεν ακούγονται οι γεμάτες ευτυχία φωνές τους, ξέρεις πως τα ίδια παιδιά είναι εκεί και γελούν γιατί θυμούνται όλα τα Χριστούγεννα που περάσατε μαζί. Ξέρεις πως και φέτος θα πεις τις ίδιες κουβέντες, θα ακούσεις τα ίδια αστεία και τις ίδιες μουσικές. Όμως μεταξύ μας, ίσως αυτή να είναι η μοναδική “ρουτίνα” που δεν σε κούρασε ποτέ, έτσι δεν είναι;
Advertisment
Τα Χριστούγεννα είναι φως της ψυχής,είναι συναισθήματα και οικογένεια. Εσύ είσαι το δώρο των ανθρώπων σου κι εκείνοι το δικό σου. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από αυτήν που δίνεις, σωστά;
Σου εύχομαι αυτές τις γιορτές να πλημμυρίσεις από ευτυχία. Να έχεις υγεία. Και να νιώσεις μέσα σου το φως των Χριστουγέννων. Γράφω αυτό το κείμενο για την δική μου οικογένεια – εξ αίματος και μη – σαν ένα ευχαριστώ που είναι οι δικές μου “γιορτές” τόσα χρόνια. Καλά Χριστούγεννα!
Με σπουδές στις καλές τέχνες κι έπειτα επαγγελματίας Makeup artist και Body painter. Μεγαλωμένη στο Μαρκόπουλο, με καταγωγή απο την Τήνο υπάρχει μέσα της η νησιώτικη τρέλα. Μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά της έχουν τα τραγούδια, η θάλασσα, η Θεσσαλονίκη και τα μικρά παιδιά.
Μοναδικό μότο ζωής: "Μην αφήνεις αυτό που σε τρώει, να χορτάσει."
- Άργησα 450 ημέρες… - 2 Μαΐου 2020
- Ένας “κανονικός” άνθρωπος - 29 Ιανουαρίου 2019
- Οι άνθρωποί μας είναι οι γιορτές μας - 6 Δεκεμβρίου 2018
