«Η ζωή δεν σταματά ποτέ. Η ζωή σταματά όταν φεύγεις». Αυτό είναι το απόφθεγμα της ζωής της κυρίας Βασιλικής Βασιλείου, μιας γυναίκας που μεγαλώνει και τα βλέπει όλα ακόμη πιο όμορφα. Γεννημένη στη Λάρισα, μητέρα τεσσάρων παιδιών, ράφτρα των μεγαλύτερων ηθοποιών και χορευτών, θα ήθελε η ημέρα να έχει 48 ώρες, για να τις γεμίζει με χρώματα και μουσικές.
Κυρία Βασιλική, ένα σπίτι γεμάτο παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα. Ένας κύκλος ζωής που τα είχε όλα μέσα
Αυτό είναι το πιο όμορφο πράγμα στη ζωή. δε υπάρχει πιο ωραίο από την οικογένεια, δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο από το να σε αγαπάνε και να τους αγαπάς.
Advertisment
Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια; Μιλήστε μας γι’ αυτά.
Πάρα πολύ ωραία παιδικά χρόνια. Μας μεγάλωσαν με αγάπη, δεν στερηθήκαμε σε τίποτε. Ήμασταν τέσσερα αδέλφια, τώρα έχω μείνει μόνη. Με τη μαμά μου είχαμε άριστη σχέση, αν και ήταν πολύ αυστηρή, γιατί φοβόταν. Αλλά ο μπαμπάς έλεγε πάντα άσε τα παιδιά να γλεντήσουν αλλά να μην ξεχνούν ποιανού παιδιά είναι.
Ήσασταν ζωντανό παιδί;
Όλο τραγούδι και χορό, ήμουν η μασκότ της οικογένειας. Ανέβαινα στο τραπέζι, έπαιρνα ένα αντικείμενο και το έκανα μικρόφωνο. Όλη η οικογένεια ήταν του γλεντιού. Ο πιο μεγάλος μου αδελφός ήταν καθηγητής βυζαντινής μουσικής. Μάθαμε να αγαπάμε τη ζωή. Μέσα στη ζωή φυσικά υπάρχουν και δυσκολίες, έχουμε ανεβάσματα και κατεβάσματα. Εγώ τα κατεβάσματα τα ανεβάζω.
Μετά γνωρίσατε τον άνδρα σας. Ένας άλλος κύκλος ζωής ξεκίνησε
Μετά παντρεύτηκα και ακολούθησα τον άνδρα μου στο χωριό του. Έμεινα τέσσερα χρόνια, πήγαμε στα Φάρσαλα, αγοράσαμε κτήματα και τα καλλιεργούσαμε. Στον Τύρναβο κάναμε μία μεγάλη αγορά σε κτήματα.
Advertisment
Από μικρή όμως έραβα. Ήταν η αγάπη μου. Έμαθα ράψιμο και γεωμετρία. Οι πελάτισσες της μοδίστρας μου ήρθαν σε εμένα. Τότε ήρθε στην Λάρισα η Βέμπο με τον θίασο. Είχε μαζί της πολλά ξηλωμένα φορέματα. Της χάλαγαν έτσι που γυρνούσαν με τα μπουλούκια. Της είπαν ότι είναι εδώ ένα κοριτσάκι πολύ καλό. Μικρό, αλλά άριστη στη δουλειά της. Με φωνάζει η Βέμπο. Με το που την είδα, πάγωσα. Με αγκάλιασε και μου έδωσε τα ρούχα της να τα φτιάξω. Μου είπε το βράδυ που θα της πάω τα ρούχα να δω δωρεάν την παράσταση και να φέρω και όποιον άλλον θέλω.
Δίνω και εγώ από ένα φόρεμα σε όλους μου τους φίλους και μαζευτήκαμε καμιά δεκαριά. Και πήγαμε. Μου ζήτησε να τη βοηθήσω κατά η διάρκεια της παράστασης να κάνει τις αλλαγές στα ρούχα. Δεν είδα το έργο, αλλά επειδή μου άρεσαν πολύ τα τραγούδια της, τα τραγουδούσα. Και όταν ερχόταν να αλλάξει με άκουσε που τραγούδησα και μου λέει: «ωραία φωνή έχεις, με ποιον είσαι εδώ φώναξέ τον να του μιλήσω». Ήρθε ο αδελφός μου και του λέει θα την πάρω μαζί μου στην Αθήνα ή θα αναλάβει το ράψιμο ή να τραγουδάει. Πήγα στο σπίτι και το ‘πα στη μάνα και μου λέει δεν θα σε κάνω θεατρίνα. Δεν πήγα, δεν με άφησαν αλλά είχαμε αλληλογραφία. Όταν παντρεύτηκα, πήγα με τον άνδρα μου στο θέατρο.
Μετά από χρόνια όμως φεύγετε από τη Λάρισα.
Ήρθα Αθήνα το 1974. Την πήρα τηλέφωνο και πήγα στο σπίτι της. Μου έλεγε ότι δεν την ακούει τώρα κανείς, κόπηκαν τα φτερά μου. Πήγα και είδα μια άλλη Σοφία. Ένας υπέροχος άνθρωπος η Βέμπο.
Τα πρώτα χρόνια στην Αθήνα. Άγνωστη μεταξύ αγνώστων. Δύσκολα χρόνια. Αλλά πάντα με αισιοδοξία. Είχα έτοιμα ρούχα από τη Θεσσαλία. Ήμουν πολύ δραστήρια. Έραβα και είχα μπουτίκ και έκθεση. Είχα δύο τμήματα, ένα πρωινό και ένα απογευματινό. Στην Αθήνα, ξεκίνησα και νοίκιασα το πρώτο μου μαγαζί. Το έφτιαξα μόνη μου από την αρχή. Με προσπάθεια και υπομονή και λέγοντας ότι όλα θα πάνε καλά.
Ήμουν άγνωστη. Στην αρχή, έβαλα τα ρούχα που είχα στις βιτρίνες από τα θέατρα και νόμιζαν ότι ήταν για τα καρναβάλια. Δεν έπαιρνε κανείς. Πήγα κι πήρα φασόν και έραψα φούστες και τουριστικά. Ένα βράδυ πήγα και πήρα ένα ύφασμα και φτιάχνω δύο φορέματα και πάνω και δειγματίζω στα νυχτερινά κέντρα και τα πουλάω 1500 δραχμές. Πήρα τρία χιλιάρικα και ξεκινάω. Να ράβω και να πηγαίνω στα κέντρα να δειγματίζω. Έτσι συστήθηκα στον καλλιτεχνικό κόσμο της Αθήνας.
Είστε μία από τις πιο γνωστές ράφτρες της παλιάς Αθήνας. Ποιους μεγάλους καλλιτέχνες έχετε ράψει;
Έχω ράψει τον Μεταξόπουλο, γιο και πατέρα, όλα τα μπαλέτα, του Σειληνού, τη σχολή μπαλέτου της Χριστίνας Μπέσκου. Έραψα σχεδόν όλους τους ηθοποιούς. Ο αγαπημένος μου ο Ντίνος Ηλιόπουλος. Ένας εξαιρετικός κύριος. Μετά έχω ράψει τον Ρίζο, τον Παπαζήση, τον Νίκο Γαλανό, τον Μουστάκα, τον Βουτσά και άλλους. Από γυναίκες την Μπονέλου, είχε ένα απίστευτο σώμα. Μετά τη Βλαχοπούλου, την Μαυρομάτη, την Εφη Οικονομάκη και άλλες.
Αγαπάτε πολύ τη δουλειά σας. Είναι πολύ σημαντική για εσάς όπως καταλαβαίνω
Η δουλειά μου είναι κάτι που αγαπώ πολύ. Ακόμη και τώρα ράβω, δεν σταματώ. Τώρα, λέω μου άνοιξε η όρεξη και ξανακάθομαι να δουλέψω. Βέβαια, τώρα ράβω για τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου. Πήρα τη ζωή ζεστά. Δούλευα μέρα και νύχτα. Ειδικά τη νύχτα. Δεν κοιμόμουν. Τα παιδιά μου μεγάλωσαν μέσα στα μαγαζιά μου. Τα είχα πάντα μαζί μου.
Δεν είναι όμως μόνο το ράψιμο. Κάνετε κι άλλα πράγματα μέσα στη μέρα σας.
Εγώ άμα περιοριστώ και σταματήσω, ξέρω θα αρρωστήσω. Δεν είναι μόνο το ράψιμο. Κάνω και ένα σορό άλλα πράγματα. Είμαι σε δύο χορωδίες. Σε μία κεφαλλονίτικη με μαέστρο τη Σταματία Χορόψηχα και στη χορωδία του δήμου Ν. Ηρακλείου. Κάναμε και οπερέτα. Τραγουδούσαμε τραγούδια της παλιάς Αθήνας. Έχω και τις παρέες μου. Πάμε στις ταβερνούλες, τρώμε και τραγουδάμε και όλα καλά.
Κυρία Βασιλική, είστε μητέρα τεσσάρων παιδιών, αλλά έχετε μεγαλώσει μόνο τα τρία. Το τέταρτο σας το πήραν. Τι συνέβη τότε;
Αυτό είναι το πιο μεγάλο αγκάθι στη ζωή μου, το πιο μεγάλο και το πιο βαθύ. Ήμουν έγκυος 7 μηνών και έπαθα επιπλοκή. Ανέβασα πυρετό 40. Πόναγα φοβερά. Πάμε στο γιατρό. Έτυχε να λείπει ο άντρας μου. Μου λέει ο γιατρός έχουμε πρόβλημα. Πάμε στην κλινική του Μαργάρα τότε. Μου πήραν το παιδί κατευθείαν. Το άκουσα που έκλαιγε. Οι δικοί μου νόμιζαν ότι εγώ πέθανα. Όλα πήγαν καλά. Πώς πήγαν καλά; Πολλοί πιστεύουν σε κάτι που λέγεται θαύμα. Εγώ είδα μια γυναίκα να έρχεται να μου σκουπίζει το μέτωπο. Την είδα και δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Πάνω από μία εβδομάδα με 40 πυρετό. Με το που μου σκούπισε το μέτωπο, άρχισε ο πυρετός να πέφτει. Για εμένα ήταν η Παναγία. Στην οποία προσευχόμουν να μην πεθάνω.
Πέρασα τόσα και να μην χαρώ το μωρό μου. Το έβαλαν το κορίτσι στη θερμοκοιτίδα και μετά από μία εβδομάδα μου είπαν να το πάρω γιατί δεν μπορούσαν να το κρατήσουν άλλο. Ψάχναμε κλινική με θερμοκοιτίδα. Δεν βρίσκαμε. Το πήγαμε στο δημόσιο νοσοκομείο στη Λάρισα. Πήγαινα, το θήλαζα το πρόσεχα και έφευγα. Την επόμενη μέρα το ίδιο. Αυτό κράτησε δύο μήνες. Το παιδί γεννήθηκε γύρω στις 19 Σεπτέμβρη του 1967, ήταν σε εξέλιξη η ΔΕΘ.
Τέλος Νοέμβρη αρρωσταίνει η πιο μεγάλη κόρη μου και δεν πάω μία εβδομάδα στο νοσοκομείο. Μετά. πήγα του Αγ. Νικολάου να το πάρω. Μου έδωσαν ένα άλλο κοριτσάκι. Πάνω από 1 έτους που το έβλεπα στο νοσοκομείο όσο είχα το δικό μου. Τους λέω δεν είναι δικό μου το παιδί αυτό. Δεν το πήρα. Έφυγα και γύρισα την άλλη μέρα. Το παιδί που μου έδιναν είχε πεθάνει. Έγινε φασαρία και πήρα το ξένο νεκρό παιδί για να το θάψουμε. Στο νοσοκομείο μας έδιναν χαρτιά να υπογράψουμε ότι είναι δικό μου το νεκρό παιδί αλλά εγώ δεν υπέγραψα.
Έχουν περάσει τόσα χρόνια, δεν έχω σταματήσει να την ψάχνω και κάνω έκκληση εάν κάποιος ξέρει ή έχει ακούσει το οτιδήποτε ας επικοινωνήσει μαζί μας. Σήμερα το παιδί αυτό θα είναι γύρω στα 53. Το γεγονός ότι η γέννα δεν κατεγράφη πουθενά, ούτε στην κλινική του Μαργάρα που γέννησα, αφήνει υπόνοιες για όλους. Αφήνει υπόνοιες για ενδεχόμενο εμπόριο βρεφών. Αυτή είναι η μεγάλη μου πληγή, δεν έχω σταματήσει να ψάχνω και δεν θα σταματήσω μέχρι να φύγω από τη ζωή.
Πώς σκέφτεστε το μέλλον;
Δεν σταματά η ζωή. Δεν σκέπτομαι ότι μεγάλωσα. Ό,τι είναι καλύτερο και μπορώ, θα το κάνω. Θα πάω τη βόλτα μου, την εκδρομή μου και το καλοκαίρι στην Αιδηψό για ψάρεμα. Στα νέα παιδιά έχω να πω να μην το βάζουν κάτω, να είναι αισιόδοξα. Η ζωή είναι ένα γραμμάτιο που όσο ζεις, πληρώνεις. Ποτέ να μην λέτε όχι. Όλα μπορείτε να τα κάνετε. Δεν υπάρχει δεν μπορώ. Είναι τεμπελιά. Η ζωή δεν θέλει να την αφήσεις. Πολλοί παίρνουν σύνταξη και κάθονται στον καναπέ.
Η ζωή δεν φεύγει ποτέ. Φεύγει, όταν φεύγουμε. Όπου υπάρχει, γλέντι είμαι μέσα. Όπου γάμος και χαρά, η Βασίλω πρώτη. Τρία παιδιά, έξι εγγόνια και δύο δισέγγονα. Είμαι ευτυχισμένη και ευχαριστώ τον Θεό για όλα τα καλά.
Photo: Author/Depositphotos
