Το burnout αναγνωρίστηκε κι επίσημα ως ασθένεια από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ). Πλέον συμπεριλαμβάνεται στη διεθνή κατάταξη των ασθενειών του, η οποία χρησιμεύει ως βάση για τον προσδιορισμό των τάσεων και στατιστικών της υγείας.
Ο Ταρίκ Γιασάρεβιτς, εκπρόσωπος του ΠΟΥ, ανακοίνωσε πως είναι η πρώτη φορά που το σύνδρομο εντάσσεται σε έναν τέτοιο κατάλογο και αυτό δείχνει την έκταση που έχει λάβει το φαινόμενο, καθώς και τη σοβαρότητα με την οποία θα πρέπει να αντιμετωπίζεται. Οι επαγγελματίες υγείας θα συμβουλεύονται πλέον το εγχειρίδιο αυτό και θα βρίσκουν πληροφορίες σχετικά με τα βασικά του συμπτώματα.
Advertisment
Το σύνδρομο επαγγελματικής εξουθένωσης αφορά κυρίως στην έντονη αίσθηση κόπωσης και υπερφόρτωσης από τη δουλειά• αυτή συνοδεύεται από την έλλειψη ψυχικών αποθεμάτων για οτιδήποτε άλλο στη ζωή μας (οικογένεια, φίλους, χόμπι, πάθος).
Ο ψυχολόγος Herbert Freudenberger ήταν ο πρώτος που ασχολήθηκε με το σύνδρομο μέσω μιας επίσημης μελέτης του το 1974. Αν και τα συμπτώματα ήταν εμφανή, καθώς και η αιτιολογία, ο όρος άρχισε να χρησιμοποιείται πλέον συχνά, αλλά ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχε θεωρηθεί επίσημη ως ψυχική διαταραχή.
Πλέον όμως, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, και με επίσημη ανακοίνωσή του, περιλαμβάνει το burnout στη λίστα του και καθοδηγεί τους επαγγελματίες υγείας στην αναγνώριση των συμπτωμάτων και συνεπώς στις πιθανές διαθέσιμες θεραπείες. Σύμφωνα λοιπόν με το επίσημο εγχειρίδιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, τα τρία κύρια συμπτώματα του συνδρόμου επαγγελματικής εξουθένωσης είναι:
Advertisment
– Έντονη αίσθηση εξόντωσης και απώλεια ενέργειας
– Πνευματική αποστασιοποίηση από την εργασία. Συναισθήματα παραίτησης και αρνητισμού σε σχέση με το επάγγελμα μας
– Τα παραπάνω συμπτώματα έχουν ως αποτέλεσμα τη μειωμένη εργασιακή απόδοση και αποτελεσματικότητα
Η κίνηση αυτή από τον ΠΟΥ μας δίνει μια ακόμα κατευθυντήρια οδηγία: να μη συγχέουμε το σύνδρομο burnout με άλλες περιπτώσεις, όπως διαταραχές άγχους, διάθεσης και προσαρμογής. Οι γιατροί χρειάζεται να είναι πολύ προσεκτικοί σε σχέση με τη διάγνωση και συνεπώς τις μορφές θεραπείας.
