Ένας τηλεοπτικός σταθμός στη Δανία έπαιξε νωρίτερα φέτος ένα ξεχωριστό βίντεο, που βασιζόταν στην ιδέα ότι άνθρωποι κάθε προέλευσης και υποβάθρου έχουν περισσότερες ομοιότητες παρά διαφορές. Και το βίντεο δεν άργησε να γίνει viral. Σε αυτό, τα παιδιά φέρνουν τον καλύτερό τους φίλο και σε κάθε ζευγάρι, οι παραγωγοί έθεσαν την ίδια ερώτηση: «Ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσά σας;»
Το μάθημα για τους ενήλικες γίνεται φανερό μόλις συνειδητοποιήσουμε ότι οι απαντήσεις τους είναι τελείως διαφορετικές από αυτές που θα δίναμε εμείς οι ενήλικες. Με την πρώτη ματιά, κάθε παιδί δείχνει αρκετά διαφορετικό από τους φίλους του – αλλά οι απαντήσεις του δεν έχουν καμία σχέση με το χρώμα του δέρματος, το χρώμα των μαλλιών ή τη φυλή.
Advertisment
Οι μεγαλύτερες διαφορές που βλέπουν τα παιδιά ανάμεσά τους έχουν σχέση με απλά πράγματα, όπως αν ή όχι συμπαθούν το μαρούλι. Ένα μικρό αγόρι δηλώνει στην κάμερα: «Κάποτε δεν μου άρεσε το μαρούλι, αλλά τώρα μου αρέσει». Στέκεται δίπλα στον φίλο του, ο οποίος ανταποκρίνεται λέγοντας: «Εμένα δεν μου αρέσει το μαρούλι». Ένα άλλο αγόρι λέει για τη φίλη του: «Δεν σταματά ποτέ να μιλά». «Δεν είμαι καλή στο χορό», ενώ η φίλη της θαρραλέα απαντά «Εγώ είμαι».
Στα μάτια των ενηλίκων, υπάρχουν άλλες εμφανείς διαφορές ανάμεσα στα παιδιά. Προέρχονται από διαφορετική εθνότητα, έχουν διαφορετικό σωματότυπο, ακόμα και διαφορετικές προφορές. Αλλά για τα παιδιά οι διαφορές είναι άλλες, χαριτωμένες και ανούσιες. «Όσον αφορά στη διαφορετικότητα, τα παιδιά βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά», αναφέρεται στο τέλος του βίντεο. Τα παιδιά δεν γεννιούνται αποφασισμένα για το αν οι κοινωνικές κατηγοριοποιήσεις είναι καλές ή κακές.
Η Dr Sally Palmer, ψυχολόγος και καθηγήτρια πανεπιστημίου, μιλώντας στο BBC, αναφέρει: «Αν ρωτήσεις άμεσα αν ένα παιδί έχει διαφορετικό χρώμα δέρματος από εκείνα, δεν θα σου απαντήσουν όχι. Τα παιδιά μαθαίνουν πώς να κατηγοριοποιούν τους ανθρώπους από πολύ μικρή ηλικία. Αρχίζουν να τους κατηγοριοποιούν με βάση το φύλο στα 2 περίπου χρόνια ζωής, και με βάση τη φυλή και την εθνότητα λίγο πιο μετά».
Advertisment
Οπότε δεν είναι ότι τα παιδιά δεν βλέπουν αυτές τις διαφορές, απλά δεν τις θεωρούν σημαντικές. Γι’ αυτά είναι σημαντικότερο αν τρως μαρούλι ή αν παίζεις ποδόσφαιρο. Σύμφωνα με την Linda Blair, κλινική ψυχολόγος που ειδικεύεται σε οικογένειες, παιδιά και εφήβους: «τα παιδιά δεν γεννιούνται αποφασισμένα για το αν οι κοινωνικές κατηγοριοποιήσεις είναι καλές ή κακές».
Ανάμεσα στα 4-7 χρόνια ζωής, τα παιδιά αρχίζουν να «αντιγράφουν τους ενήλικες στη ζωή τους», λέει. Λίγο αργότερα, αρχίζουν να αναρωτιούνται τι σημαίνουν στην πραγματικότητα όλες αυτές οι κατηγορίες.
Τα παιδιά αναπτύσσουν μια προτίμηση για ανθρώπους της ίδιας κοινωνικής κατηγορίας με εκείνα στην «πρώιμη παιδική ηλικία». Μία από τις πρόσφατες μελέτες της Dr Sally Palmer ερεύνησε τις αντιδράσεις των παιδιών σε παραδείγματα άμεσης επιθετικότητας ανάμεσα σε άτομα διαφορετικών κοινωνικών ομάδων από εκείνα. Βρήκαν ότι οι αντιδράσεις των μικρότερων παιδιών βασιζόταν περισσότερο στην ηθική, παρά στο αν ανήκαν στην ίδια ομάδα.
Οι ενήλικες λοιπόν θα μπορούσαν να μάθουν κάτι από τα παιδιά, παρά το αντίθετο. Οι προκαταλήψεις μαθαίνονται από τις σημαντικές φιγούρες στις ζωές των παιδιών. Είναι το αποτέλεσμα αυτών που βλέπουν και ακούνε, τόσο απλό.
https://www.facebook.com/bbcthree/videos/10154868877580787/
