Πόσες φορές δεν βρέθηκα στην κουζίνα μου να μουρμουράω επειδή όλοι είχαν σηκωθεί και είχαν φύγει, αφήνοντάς με μόνη να μαζέψω το τραπέζι και να καθαρίσω; Γκρίνιαζα μόνη μου και αισθανόμουν θύμα, κρατώντας στο ένα χέρι μια πετσέτα και στο άλλο τη σκούπα.
Μερικές φορές γκρινιάζουμε επειδή στο βάθος θέλουμε βοήθεια, αλλά προτιμούμε να μουρμουράμε αντί να τη ζητήσουμε ξεκάθαρα. Το στοίχημα αυτό με βοήθησε πολύ επειδή κατάλαβα επιτέλους ότι αν ήθελα να σταματήσω να γκρινιάζω, εγώ ήμουν αυτή που έπρεπε να εκφράζω τις ανάγκες μου, να τις λέω καθαρά και να κάνω ό,τι ήταν δύσκολο για να έχω τη βοήθεια που επιθυμούσα. Αποφάσισα να ζητήσω ρητά και χωρίς υπεκφυγές να με βοηθήσουν όλοι το βράδυ, και από τότε μαζεύουμε το τραπέζι όλοι μαζί, με καλή διάθεση.
Advertisment
Επίσης, γκρίνιαζα επειδή το σπίτι μού φαινόταν συνεχώς άνω κάτω και δεν είχα ποτέ αρκετή βοήθεια για να το τακτοποιήσω. Πολλές φορές είχαν την εντύπωση ότι ζητούσα ξεκάθαρα βοήθεια, δεν ήταν ωστόσο σίγουρο ότι οι άλλοι αντιλαμβάνονταν το μήνυμά μου.
Ζητούσα κάτι και μετά το άφηνα να πέσει στο κενό, απασχολημένη καθώς ήμουν με όλα όσα είχαν κάνω. Μήπως αναγνωρίζετε τον εαυτό σας σε αυτή την περιγραφή; Για παράδειγμα, φώναζα από μακριά στα παιδιά μου: «Ελάτε να τακτοποιήσετε όλα αυτά τα συμπράγκαλα που αφήσατε στο τραπέζι του σαλονιού», «Ελάτε να με βοηθήσετε να αδειάσω στο πλυντήριο των ρούχων», φυσικά χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία!
Είναι απίστευτο, αλλά έτσι λειτουργούσα για πολλά χρόνια, εκλιπαρώντας ανθρώπους που δεν βρίσκονταν καν στο ίδιο δωμάτιο μ’ εμένα… Και ήλπιζα ότι θα εισακουστώ! Κοντολογίς, δημιουργούσα μόνη μου καταστάσεις που προσφέρονταν για γκρίνια. Χάρη σε αυτό το στοίχημα να νικήσω την γκρίνια, έχω σήμερα συνείδηση του πόσο σημαντικό είναι να κοιτάζω τον συνομιλητή μου στα μάτια όταν ζητώ τη βοήθειά του, όπως επίσης πόσο σημαντικό είναι να του εξηγώ με λεπτομέρειες αυτό που ζητώ.
Advertisment
Τώρα πια στο σπίτι μπορεί να προχωρήσουμε έως και σε κάποιους είδους διαπραγμάτευση για να κλείσουμε μια συμφωνία: «Σε πόση ώρα θα τελειώσεις το παιχνίδι σου; Σε πέντε λεπτά; Σύμφωνοι, αμέσως μετά έλα γρήγορα στην κουζίνα, γιατί το φαΐ θα είναι έτοιμο και αν περιμένουμε παραπάνω δεν θα τρώγεται». Ή ακόμη: «Σε πόση ώρα θα τελειώσεις το παιχνίδι σου; Σε είκοσι λεπτά; Είναι πολλά, το φαγητό θα κρυώσεις και δεν θα τρώγεται ύστερα από τόση ώρα. Τι λες να κάνεις ένα διάλειμμα τώρα και να το συνεχίζεις αργότερα;»
Συμβουλή: Ζητήστε με ξεκάθαρο και σταθερό τρόπο βοήθεια. Δείξτε προθυμία να διαπραγματευτείτε κάτι και να μην ξεχνάτε ότι μερικές φορές είναι πιο ευχάριστο να κάνετε τους άλλους να θέλουν να σας βοηθήσουν παρά να προσπαθείτε να τους εξαναγκάσετε.
Απόσπασμα από το βιβλίο της Christine Lewicki με τίτλο «Νίκησε την γκρίνια» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πεδίο. Μπορείτε να το βρείτε εδώ
Photo: Author/Depositphotos
