Η ζωή δεν είναι εύκολη, πόσο μάλλον η ενήλικη ζωή μου. Δεν θέλω να μιλήσω όμως γι΄ αυτό, αλλά για όλους εκείνους που βρίσκονται ακόμα εδώ παρά το γεγονός αυτό. Για να δώσω μια γεύση της ιστορίας μου: Διαγνώστηκα με μείζονα κατάθλιψη και άγχος πριν από ένα χρόνο. Από τη στιγμή που εμφανίζεται αυτός ο συνδυασμός, δύσκολα «φύγει».
Ο καλύτερος τρόπος για να το εξηγήσω: είναι σαν να έχω δύο φίλους που ζουν μακριά, αλλά που εύχεσαι να μην χρειαστεί να βλέπεις συχνά. Όταν όμως τελικά τους βλέπεις, μένουν μαζί σου.
Advertisment
Συχνά, μένουν πολύ παραπάνω απ’ όσο πρέπει. Είναι εξουθενωτικό, ψυχικά και σωματικά, να ακολουθήσει κανείς το ρυθμό τους. Κλέβουν πράγματα από εσένα. Μπορεί να σε κρατήσουν κλεισμένη στο σπίτι. Μπορεί να σου πουν ότι δεν μπορείς καν να σηκωθείς από το κρεβάτι. Μπορεί να σε κρατήσουν ξύπνιο όλο το βράδυ και να σου λένε ψεύτικες ιστορίες.
Είναι αρκετά δυνατά για να σου στερήσουν την όρεξη, αλλά μπορεί και να σε πείσουν να φας τα πάντα στο σπίτι σου. Σε κάνουν να υπεραναλύεις κάθε κατάσταση. Το άγχος σου λέει να ανησυχείς για τα πάντα. Η κατάθλιψη σου λέει να μη νοιάζεσαι για τίποτα. Σε κόβουν στη μέση, αν τους το επιτρέψεις.
Εγώ είμαι τυχερή. Στοιχηματίζω ότι ποτέ δεν σκέφτηκες ότι θα γράψω κάτι τέτοιο μετά την παραπάνω περιγραφή, αλλά είμαι. Είχα ανθρώπους στη ζωή μου που έβαλαν τα δυνατά τους για να με κρατήσουν όρθια, όταν εκείνοι οι δυσάρεστοι «φίλοι» μου με έσπρωχναν να πέσω. Αν η αγάπη από μόνη της μπορούσε να το γιατρέψει όλο αυτό, θα ήμουν και πάλι υγιής. Λυπάμαι που δεν μπορεί, αλλά η αλήθεια είναι πως βοηθά.
Advertisment
Βλέπεις, ορισμένες φορές, ο εγκέφαλός μου ψεύδεται. Στις αδύναμες μέρες μου, τον ακούω να ουρλιάζει τα ψέματα. Τότε μιλώ σε όσους αγαπώ και με αγαπούν. Με ηρεμούν αρκετά για να μπορέσω να φιμώσω τον εγκέφαλό μου.
Έλεγα στον μπαμπά μου χθες πόσο άσχημα ένιωθα και πόσο άσχημα κοιμόμουν. Μπορούσε να το καταλάβει στη φωνή μου. Κάναμε μαζί μια λίστα με όσα μπορούσα να κάνω για να ξανακερδίσω τη ζωή μου. Μέχρι να κλείσουμε το τηλέφωνο, η καρδιά μου ήταν ελαφρύτερη.
Μού πήρε χρόνια να το καταλάβω. Μού πήρε χρόνια να ζητήσω βοήθεια. Το να ζητάς βοήθεια δεν σημαίνει ότι είσαι αδύναμος. Σημαίνει ότι ήσουν δυνατός για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ακόμα και οι καλύτερη αρσιβαρίστες δεν μπορούν να κάνουν χιλιάδες επαναλήψεις χωρίς να κουραστούν.
Μπορεί να γνωρίζετε κάποιον που περνά κάτι παρόμοιο. Βοηθήστε τους. Τηλεφωνήστε τους. Στείλε τους μήνυμα. Πείτε τους πόσο τους αγαπάτε και ότι ο κόσμος τους χρειάζεται. Δεν είναι ένας «τρόπος σκέψης», που μπορούμε να ενεργοποιήσουμε και να απενεργοποιήσουμε όποτε απλά το θελήσουμε. Η κατάθλιψη και το άγχος δεν προέρχεται από την έλλειψη ευγνωμοσύνης.
Δεν σημαίνει ότι είμαστε εγωιστές. Δεν σημαίνει ότι είμαστε τεμπέληδες. Δεν σημαίνει ότι απλά μια μέρα μπορούμε να σκεφτούμε χαρούμενα. Σημαίνει απλά ότι χρειαζόμαστε βοήθεια. Όλοι παλεύουμε τις προσωπικές μας μάχες και οι άλλοι δεν ξέρουν τίποτε γι’ αυτό. Οι μάχες όμως κερδίζονται από όσους συνεργάζονται, όσους ενώνουν τις δυνάμεις τους, όχι μόνο από έναν. Γι’ αυτό είμαι ευγνώμων που δεν παλεύω μόνη.
«Έχεις εξαιρετικούς ανθρώπους στη ζωή σου που σε αγαπούν», επαναλαμβάνω κάθε πρωί στον εαυτό μου πριν σηκωθώ από το κρεβάτι. Προς τους ανθρώπους εκείνους λοιπόν που ποτέ δεν με εγκατέλειψαν, εύχομαι να μπορούσατε να τα λύσετε όλα. Ξέρω ότι ανησυχείτε.
Εύχομαι όλοι όσοι έχουν τέτοιες ασθένειες να είχαν ανθρώπους σαν κι εσάς. Αυτός ο κόσμος θα ήταν ένα καλύτερο μέρος. Η καλοσύνη σας δεν μένει απαρατήρητη. Νιώθω την αγάπη σας βαθιά μέσα μου. Σας ευχαριστώ, από τα βάθη της καρδιάς μου.
Kelsey Rozak
