Η εποχή προστάζει να ζεις τη ζωή σου στα άκρα. Να ζεις τα πάντα με πάθος. Η αδρεναλίνη να χτυπάει κόκκινο. Τα συναισθήματα να τα βιώνεις στο έπακρο. Ο έρωτας φωτιά που να καίει. Να σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του.
Και μετά τι μένει απ’ τη φωτιά; Στάχτες και αποκαΐδια. Όλα φωνάζουν στην υπερβολή. Όσο πιο έντονα, τόσο νομίζουμε ότι ζούμε. Το αντίθετο το νομίζουμε για “φλατ”. Περνάμε από το ένα άκρο στο άλλο, εύκολα και με ταχύτητα.
Αχόρταγα καταναλώνουμε ανθρώπους, φαγητό, τις ώρες μας, τη ζωή μας νομίζοντας ότι ζούμε. Ένας φόβος τεράστιος μη και δε ζήσουμε γι’ αυτό κυνηγάμε να ζήσουμε στα κόκκινα, σα να μας είπαν ότι εκεί κρύβεται η ζωή.
Αλήθεια, εκεί είναι η ζωή; Τόση αγωνία για να παθιαστούμε με κάτι, να λατρέψουμε κάποιον, να ταυτιστούμε, αγωνία να νιώσουμε “ζωντανοί”. Και ναι, ο έρωτας είναι κινητήριος δύναμη. Χωρίς έρωτα, χωρίς πάθος για ζωή, χωρίς ενέργεια πνευματική και συναισθηματική, τι να κουνήσεις στη ζωή σου;
Όμως για ποιόν έρωτα μιλάμε; Ποιόν έρωτα προβάλλουμε; Δίχως έρωτα για την ίδια τη ζωή, δεν υπάρχει ζωή. Δίχως δίψα γι’ αυτό που ζητά η ψυχή μας, δεν υπάρχει νερό να μας ξεδιψάσει. Όλο φωτιές κυνηγάμε που μας καίνε και μας τσουρουφλάνε.
Αυτό όμως ζητά το μέσα μας; Η καλύτερη φωτιά είναι αυτή που σιγοκαίει, εκείνη που πάντα έχει κρυμμένα καρβουνάκια, έτοιμα να πυρώσουν και να ζεστάνουν. Μέσα σου ψάξε τι σου ταιριάζει τελικά, τι είναι αυτό που σε αναπαύει.
Για ισορροπία, ούτε λόγος. Έναν ισορροπημένο άνθρωπο, δύσκολα τον χειραγωγείς και δύσκολα τον ελέγχεις. Στα πάθη όμως, εύκολα κάποιον τον εξουσιάζεις, αφού έχει μάθει έτσι να άγεται και να φέρεται.
Θα σου πω ένα μυστικό: Το καλύτερο πάθος δεν είναι αυτό που σε πάει απ’ το ένα άκρο στο άλλο. Είναι αυτό που σταθερά ριζώνει στην καρδιά σου και κάθε μέρα μεγαλώνει και γιγαντώνεται μέσα σου.
Είναι αυτή η όρεξη για τη ζωή, πέρα από αγωνίες, φόβους, ακραία συναισθήματα και συμπεριφορές εκκρεμούς. Είναι η αίσθηση ισορροπίας που σου δίνει την ασφάλεια πως ό,τι και να συμβαίνει έχεις τη δύναμη να το διαχειρίζεσαι, να το χαίρεσαι και να το απολαμβάνεις. Το κλειδί της ισορροπίας είναι μέσα σου και είναι αυτό που ξεκλειδώνει την πόρτα στην ίδια τη ζωή.
Συντάκτης | Λίνα Παυλοπούλου
Η αγάπη μου για τον άνθρωπο με οδήγησε να ασχοληθώ με τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες. Είμαι Συνθετική Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας με μετεκπαίδευση στην Ψυχοθεραπεία Γονέων-Εφήβων και Θεραπεία Ζεύγους. Πιστεύω πως ο κάθε άνθρωπος χρειάζεται αγάπη και φροντίδα. Μέσα από τη γραφή εκφράζω την ανάγκη μου να επικοινωνώ και να συνδέομαι με τους ανθρώπους, να γαληνεύω και να ταξιδεύω με τον εαυτό μου. Για μένα η γραφή είναι έκφραση, ελευθερία, δημιουργία, συνάντηση, μοίρασμα, ταίριασμα. Μότο μου, «Μόνο η αγάπη μπορεί».
- Να ρέεις ανεμπόδιστα προς την Αλήθεια σου! - 18 Ιανουαρίου 2023
- Ας είναι τα χρόνια μας, όπως λαχταράει η ψυχή μας! - 11 Ιανουαρίου 2023
- Αν δεν συνδεθείς εσύ με τη δύναμή σου, οι άλλοι θα κάνουν τα πάντα για να σου την πάρουν - 20 Δεκεμβρίου 2022
- Ξεκίνα να δημιουργείς τον ώριμο εαυτό σου! - 29 Νοεμβρίου 2022
- Ο εαυτός μας σε θεραπεία είναι ένας μοναχικός δρόμος που χρειάζεται να περπατήσουμε όλοι μας - 4 Αυγούστου 2022
- Άλλος για τα εύκολα; - 17 Ιουλίου 2021
- Εσύ τι κρατάς στο σήμερα με το ζόρι; - 11 Μαΐου 2021
- Να ρέεις ανεμπόδιστα προς την Αλήθεια σου! - 18 Ιανουαρίου 2021
- Γεννήθηκα άνθρωπος και θέλω να παραμείνω - 8 Δεκεμβρίου 2020
- Το αγκάθι… το τραύμα της ψυχής - 18 Νοεμβρίου 2020