Μαθαίνω ποιος είμαι μέσα από τα μάτια των άλλων. Πόσο τυχερός είμαι όταν συναντώ ανθρώπους που μπορούν να με δουν όπως πραγματικά είμαι και με αποδέχονται ολόκληρο, με τα καλά και τα δύσκολά μου. Έτσι μαθαίνω να αγαπώ και να αποδέχομαι τον εαυτό μου. Έτσι καταφέρνω να ξεπεράσω τα τραύματά μου, να εξελιχθώ και να ωριμάσω.
Κι αν συναντήσω ανθρώπους που μπορούν να συντονιστούν με τα συναισθήματά μου, να συγκινηθούν με το δάκρυ μου, να χαρούν με τη χαρά μου, ανθρώπους που δε θα φοβηθούν το θυμό μου ή το φόβο μου και με αγκαλιάσουν όταν υποφέρω, τότε θα μάθω να εμπιστεύομαι, να αφήνομαι, να δημιουργώ όμορφες σχέσεις με τους άλλους και με τον εαυτό μου.
Advertisment
Θα μάθω να ακούω τα συναισθήματά μου, να τα εκφράζω δημιουργικά, να μην τα θάβω μέσα μου με κίνδυνο να σωματοποιηθούν, ούτε να τα ξεσπάω βίαια προς τους άλλους. Τι όμορφο να συναντώ ανθρώπους που μπορούν να αγαπήσουν, που μπορούν να αγκαλιάσουν τη διαφορετικότητα, που μπορούν να δημιουργούν ισότιμες σχέσεις αλληλοκατανόησης, αλληλοϋποστήριξης, αλληλεξάρτησης. Τι όμορφο αλλά και πόσο δύσκολο να συναντήσω τέτοιους ανθρώπους στη ζωή μου, αλλά και να γίνω εγώ ένας τέτοιος άνθρωπος.
Δύσκολο αλλά κι εύκολο συγχρόνως, αρκεί να το θέλω, να το προσπαθώ, να το ψάχνω καθημερινά στη ζωή. Να έχω πίστη και εμπιστοσύνη ότι σιγά σιγά θα καταφέρω να συντονίζομαι στη ροή της αγάπης για τον εαυτό μου και τους άλλους.
“Θέλω να με δεις
Να δεις την ψυχή μου
Advertisment
Ποιος είμαι πραγματικά και όχι όποιος εσύ θα ήθελες να είμαι
Να δεις αυτά που δεν βλέπω εγώ ακόμα μέσα μου
Να με δεις όταν θλίβομαι
Να με δεις όταν κλαίω
Να με δεις όταν θυμώνω
Να με δεις όταν χαίρομαι
Να με κοιτάς με αγάπη
Χωρίς αποστροφή
Χωρίς θαυμασμό
Μόνο με αγάπη
Μόνο με τα μάτια της ψυχής που αστράφτουν γλυκιά αποδοχή
Αποδοχή έτσι όπως είμαι
Αποδοχή για τις ατέλειές μου
Αποδοχή για τα δύσκολά μου
Αποδοχή για τη διαφορετικότητα μου
Και όταν κλαίω, τα μάτια σου να βουρκώνουν
Και όταν γελάω, τα μάτια σου να γελάνε
Και όταν θυμώνω τα μάτια σου να με αγκαλιάζουν τρυφερά
Έτσι ηρεμώ, εμπιστεύομαι, αφήνομαι
Ρίξε μου μία συνομωτική μάτια,
Και κοίτα προς τη θάλασσα
Τι όμορφο που με παρασέρνεις να την κοιτάξω κι εγώ
Και μαζί κοιτάζουμε τη θάλασσα…”
*Εμπνευσμένο από μια άσκηση αυτογνωσίας στην ομάδα της ψυχολόγου Νεκταρίας Πατεράκη. Την ευχαριστώ θερμά!
Εργάζεται σε ιδιωτικό γραφείο. Συνεδρίες δια ζώσης/online.
Στοιχεία επικοινωνίας: κιν. 6989866065e-mail: tatiana.tou@gmail.com
- Πώς επιλέγουμε σύντροφο; Συνεξάρτηση και “Τραυματικός Δεσμός” (Trauma Bonding) - 15 Νοεμβρίου 2022
- Love bombing: Η «έκρηξη αγάπης» και άλλες καταστάσεις που μπορεί να ζήσουμε δίπλα σε έναν τοξικό άνθρωπο - 12 Ιανουαρίου 2022
- Πώς να συγχωρήσουμε τους γονείς μας αφήνοντας πίσω τα δύσκολα συναισθήματα της παιδικής μας ηλικίας - 21 Σεπτεμβρίου 2021
