Στην παράδοση των Τολτέκων, ο άνθρωπος δεν έχει τίποτα να μάθει, υπάρχουν μόνο πράγματα για να ξεμάθει. Κι αυτή είναι μια προσέγγιση που κατέχει κεντρικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίο δουλεύω την τεχνική του breathwork. Όταν, ως ενήλικες, οι καρδιές μας “ραγίζουν”, καλούμαστε πρωτίστως να αναδιαπραγματευτούμε την ιδέα ότι κάποιος – ένας άνθρωπος, ένας οργανισμός, ο κόσμος όλος – μπορεί να μας βλάψει συναισθηματικά.
Μια συναισθηματική πληγή σωματοποιείται άμεσα και αυτό κάνει την αίσθηση της ‘ραγισμένης’ καρδιάς πιο ρεαλιστική. Έτσι, ακόμα και όταν ο πόνος είναι συναισθηματικός, το μυοσκελετικό σύστημα συστέλλεται, το καρδιαγγειακό μας σύστημα αυξάνει τον καρδιακό ρυθμό και την αρτηριακή πίεση, ο εγκέφαλός μας βρίσκεται σε κατάσταση σύγχυσης, το αναπνευστικό μας σύστημα παρουσιάζει σημάδια αυξημένου αναπνευστικού ρυθμού, ρηχή, διακοπτόμενη αναπνοή και αυξημένο κίνδυνο μόλυνσης κ.ο.κ. Το σώμα μας χάνει την ομοιόστασή του και φτάνει σε κατάσταση μη-άνεσης (dis-ease). Ο πόνος είναι πραγματικός, η καρδιά μας έχει “ραγίσει”.
Advertisment
Ωστόσο, ο πόνος που αισθανόμαστε εκείνη τη στιγμή προέρχεται επί της ουσίας από το “κλείσιμο” της καρδιάς μας. Κι αυτό διότι η πρωταρχική ανταπόκρισή μας σε κάθε συναισθηματικό πόνο είναι πάντα η συστολή, η θωράκιση. Επιλέγουμε ενστικτωδώς να περιορίσουμε τα αισθήματα εμπιστοσύνης, ασφάλειας και αγάπης, να βάλουμε την πανοπλία μας και με κάθε τρόπο να αποκοπούμε από το άβολο συναίσθημα, να “κλείσουμε” την καρδιά μας.
Διαιωνίζουμε την ψευδαίσθηση ότι η πληγή προκλήθηκε επειδή ο Άλλος έφυγε, επειδή ο Άλλος αποσυνδέθηκε. Και είναι ακριβώς αυτή την ιδέα που καλούμαστε να ξεμάθουμε, καθώς η μόνη πραγματική αποσύνδεση που συμβαίνει, συμβαίνει μέσα μας.
Όπως και με όλους τους φόβους, ο φόβος της απώλειας συχνά πυροδοτείται από ένα παρελθοντικό γεγονός, σε μια στιγμή αθωότητας – κάπου μεταξύ της γέννησης μας και των πρώτων ετών – και συνήθως συνδέεται με το τραύμα αποχωρισμού από τη μητέρα. Όσο βαθύτερα ταξιδεύουν οι άνθρωποι μέσα στην απογοήτευση της απώλειας, τόσο περισσότερο έρχονται σε επαφή με εκείνο το μέρος του υποσυνεινήδητού τους που ενορχήστρωσε αρχικά την πιο πρόσφατη απογοήτευση.
Advertisment
Μερικές φορές, το να βιώνουμε το αίσθημα της απογοήτευσης, επιτρέποντας στην καρδιά μας να “ραγίσει”, είναι ένας τρόπος να επανεξετάσουμε αυτό το παλιό τραύμα του αποχωρισμού, και ίσως να προσεγγίσουμε την αποσύνδεση από τον ίδιο μας τον εαυτό. Σε αυτά τα τριάντα χρόνια ως θεραπευτής breathwork δεν έχω πάψει να εκπλήσσομαι από την εφευρετική δημιουργικότητα των ανθρώπων: πώς παράγουμε ευφάνταστες οδυνηρές καταστάσεις στη ζωή μας, ως έναν τρόπο να προσεγγίσουμε τα τραύματα και τις νοητικές μας κατασκευές και σιγά σιγά να τα θεραπεύσουμε. Έτσι όταν απέναντί μου κάθεται ένας άνθρωπος με “ραγισμένη” καρδιά, τον καλώ να κάνει τρία βήματα και να δώσει στον εαυτό του τρία δώρα:
Να διατηρήσει το μυαλό του “ανοιχτό”
Ένα μυαλό είναι “ανοιχτό” όταν είναι έτοιμο να αμφισβητήσει την κοσμοθεωρία του και να δεχθεί να συζητήσει σκέψεις και ιδέες που αντιτίθενται δομικά προς τις δικές του, π.χ. “Οι άλλοι ευθύνονται για αυτά που μου συμβαίνουν”, “Δεν είναι ασφαλές να εμπιστευτώ, γιατί θα πληγωθώ”. Το μυαλό του αρχάριου (beginner’s mind) είναι μια θαυμάσια θεραπευτική προσέγγιση, που μας συνδέει με τη σοφία της αβεβαιότητας και της ειλικρινούς αθωότητας, αλλά και μια επιλογή που απαιτεί εξαιρετική τόλμη και ευλυγισία. Η γαλήνη είναι το δώρο που φέρει ένα “ανοιχτό” μυαλό.
Να διατηρήσει την καρδιά του “ανοιχτή”
Οτιδήποτε σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε, λέμε ή κάνουμε, σε κάθε στιγμή της ζωής μας, αντανακλά τη θέση μας σε αυτό το δίπολο:
Πρόκειται για ένα απλό αλλά πολύ δυνατό εργαλείο. Μέσα στην ημέρα, σταματήστε για μια στιγμή και ρωτήστε τον εαυτό σας: Προς τα πού τείνω; Γιατί λέω όχι ή ναι αυτή τη στιγμή; Επειδή φοβάμαι ή επειδή αγαπώ αρκετά τον εαυτό μου και τον Άλλο;
Το να υποστηρίζω τους πελάτες μου ώστε να διατηρούν την καρδιά τους “ανοικτή” δεν είναι μια “χνουδωτή”, new age πρακτική. Αντιθέτως. Είναι μια συνειδητή, συνεχής, εξαιρετικά τολμηρή απόφαση απέναντι σε μια βαθιά φοβική κοινωνία. Η επιλογή της αγάπης έναντι του φόβου είναι μακράν η πιο επαναστατική πράξη στην ανθρώπινη συνειδητότητα. Η ελευθερία είναι το δώρο που φέρει η ανοιχτή καρδιά.
Να αναπνέει
Ο εξορθολογισμός είναι καλός, η εξήγηση και η αποδόμηση μιας κατάστασης είναι ευεργετική, μια διαφορετική προοπτική μπορεί να είναι αποκαλυπτική, αλλά δεν αρκεί. Όπως προαναφέρθηκε, ο συναισθηματικός πόνος έχει αντίκτυπο σε όλα τα συστήματα του σώματος: καρδιακό, μυϊκό, εγκεφαλικό. Επιλέγοντας σκέψεις που δεν μας εξυπηρετούν πλέον και κλίνοντας προς το φόβο ως απάντηση στην καθημερινότητά μας, αποστραγγίζουμε το σώμα μας από τη ζωτικότητα και την ενέργειά του.
Ο συναισθηματικός πόνος αφήνει το δικό του ίχνος μέσα στο σώμα, επιδρώντας αρνητικά στην εσωτερική του ισορροπία. Η αναπνοή είναι το πιο συναρπαστικό, ασφαλές και φυσικό όχημα για να πλοηγηθούμε μέσα στο σώμα, να προσπελάσουμε τα βιώματά μας και να απελευθερώσουμε τη συναισθηματική ενέργεια που έχει συσσωρευτεί γύρω από αυτά. Η ομοιόσταση είναι το δώρο που φέρει η αναπνοή.
Ο Paul Jones διοργανώνει εκπαίδευση Breathwork 200 ωρών με πιστοποίηση. Για να μάθετε περισσότερα, πατήστε εδώ
- Paul Jones: Η γλώσσα που ξεχάσαμε - 25 Οκτωβρίου 2019
- Paul Jones: Τι συμβαίνει όταν «ραγίζει» η καρδιά και τι μπορούμε να κάνουμε - 14 Οκτωβρίου 2019
