Μπορούμε να δούμε τη ζωή σαν τέχνη; Δεν είναι εύκολο καθώς από παιδιά και έφηβοι καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε δυσκολίες και προβλήματα και να διαχειριστούμε το χάος μέσα μας.
Πώς να δούμε τη ζωή σαν τέχνη όταν αντιμετωπίζουμε πόνο, φόβο, ανασφάλειες, ανεκπλήρωτες ανάγκες; Κι όμως, η ζωή μπορεί να γίνει τέχνη και μάλιστα η ομορφότερη όλων. Καθώς η ζωή περιλαμβάνει όλες τις άλλες τέχνες όπως τη μουσική, το θέατρο, την ποίηση.
Μα πως γίνεται η ζωή τέχνη; Τέχνη γίνεται η ζωή όταν από μικρή ηλικία καλούμαστε να εκπαιδευτούμε να παίζουμε διάφορους ρόλους, όπως αυτή του μαθητή ή του παιδιού και αργότερα του γονιού ή του δασκάλου ή του εκάστοτε επαγγελματία. Ακόμα και η φιλία, ακόμα και ο έρωτας αλλά και η αγάπη είναι τέχνες τις οποίες καλούμαστε στη ζωή να τις εξασκήσουμε με τον καλύτερο τρόπο και να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας.
Και όσο πιο καλά μαθαίνουμε και εκπαιδευόμαστε στην τέχνη της ζωής, τόσο και πιο ευτυχισμένοι είμαστε. Διότι, μαθαίνουμε να είμαστε καλοί γονείς, μαθαίνουμε να είμαστε καλοί παιδαγωγοί, καλοί φίλοι, καλοί εραστές, καλοί άνθρωποι. Κι αυτό συμβαίνει τόσο μέσα από το παράδειγμα και την μίμηση αλλά και από την άσκηση, αλλά και μέσα από σκέψη και περισυλλογή.
Όσο καλύτερα υποδυόμαστε τους ρόλους μας και όσο μεγαλύτερη αγάπη, υπομονή και κατανόηση βάζουμε στα πράγματα, τόσο και πιο ευτυχισμένοι θα είμαστε. Κι αυτό συμβαίνει διότι όταν δίνουμε αγάπη και σεβασμό, θα τα εισπράξουμε κιόλας, ενώ όσο πιο γενναιόδωροι, συμπονετικοί και μεγαλόψυχοι είμαστε με τους ανθρώπους, δεν μπορεί παρά να είμαστε αγαπητοί και δημοφιλείς.
Αλλά και στην εργασία μας, όσο μεγαλύτερη αγάπη βάζουμε σε αυτό που κάνουμε, τόσο πιο επιτυχημένοι θα είμαστε. Άρα η ζωή μπορεί να είναι τέχνη εφόσον αποτελείται από ρόλους που καλούμαστε να εξασκήσουμε.
Και είναι η ομορφότερη τέχνη όλων. Γιατί είναι η μία και μοναδική που δεν έχει πρόβα αλλά είναι μια συνεχής παράσταση που καθημερινά καλούμαστε να δώσουμε. Και όταν πλέον πλησιάσει να κλείσει η αυλαία εύχομαι σε όλους να έχουν δώσει τον καλύτερο εαυτό τους και να πάρουν το πιο μεγάλο χειροκρότημα.
Συντάκτης | Εμμανουέλα Ζώη
Είμαι πτυχιούχος Κοινωνική Λειτουργός και εργάζομαι επί σειρά ετών με νεαρά παραβατικά άτομα. Η πολυετής προσφορά μου σε ανθρώπους που χρήζουν υποστήριξης και βοήθειας με μια παράλληλη προσωπική αναζήτηση της βαθύτερης κατανόησης του εαυτού και της εύρεσης της ευτυχίας με έκαναν να θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις μου μέσα από τη συγγραφή κειμένων.
- Γιατί πολλές φορές τα πράγματα στις σχέσεις δεν πάνε καλά, ακόμα κι αν υπάρχει έλξη και ενθουσιασμός; - 4 Αυγούστου 2022
- Αν δώσω αγάπη και δεν πιάσει τι κάνω; Η απάντηση είναι… αύξησε τη δόση! - 26 Οκτωβρίου 2021
- Με αγαπώ σημαίνει αγαπώ τον άνθρωπο… - 7 Μαΐου 2021
- Κι όμως… η ζωή μπορεί να γίνει τέχνη και μάλιστα η ομορφότερη όλων - 12 Νοεμβρίου 2019
- Πώς θα μας φέρει το 2019 ένα βήμα πιο κοντά στην ευτυχία - 3 Ιανουαρίου 2019
- Γιατί είναι καλό να θυμόμαστε πως ό,τι και αν κάνουμε, το κάνουμε για τον εαυτό μας - 20 Δεκεμβρίου 2018
- Οι ανάγκες και οι φόβοι του ανθρώπου - 20 Ιουνίου 2018
- Η σημασία της πίστης στη ζωή μας - 14 Μαΐου 2018
- Ας ζήσουμε το σήμερα… γιατί κοιτάζοντας πίσω, αυτές οι στιγμές θα είναι η ζωή μας - 7 Μαρτίου 2018
- Αξίζουμε αυτό που έχουμε μέσα μας - 27 Φεβρουαρίου 2018