«Ήταν δύσκολο να τα αφήσεις όλα πίσω σου και να φύγεις;» ρώτησα μη μπορώντας να συγκρατήσω την περιέργειά μου. «Στην πραγματικότητα, ήταν το πιο εύκολο πράγμα που έκανα ποτέ μου. Η απόφαση να εγκαταλείψω τη δικηγορία και όλα τα υλικά αγαθά μου μου φάνηκε εντελώς φυσική. Ο Αλμπέρ Καμί είχε πει κάποτε πως “η αληθινή γενναιοδωρία απέναντι στο μέλλον είναι να τα δίνεις όλα στο παρόν”. Αυτό ακριβώς έκανα κι εγώ. Ήξερα πως έπρεπε να αλλάξω κι έτσι αποφάσισα να ακούσω την καρδιά μου και να το κάνω με έναν τρόπο αληθινά δραματικό.
Η ζωή μου έγινε πολύ πιο απλή, αλλά ξαναβρήκε το χαμένο της νόημα μόλις άφησα πίσω μου τις αποσκευές του παρελθόντος μου. Την ίδια στιγμή που έπαψα πια να περνώ τόσο χρόνο κυνηγώντας τις μεγάλες απολαύσεις της ζωής, άρχισα να χαίρομαι τις μικρές, όπως το να παρακολουθώ το χορό των αστεριών στο φως του φεγγαριού ή να αφήνω να με διαποτίσουν οι ηλιαχτίδες ενός λαμπερού καλοκαιριάτικου πρωινού. Και η Ινδία είναι ένας τόπος που κεντρίζει τόσο πολύ το ανθρώπινο πνεύμα, ώστε πολύ σπάνια σκεφτόμουν όσα είχα αφήσει πίσω μου».
Advertisment
Εκείνες οι πρώτες συναντήσεις με τους σοφούς και τους μορφωμένους αυτής της εξωτικής παράδοσης, αν και διέγειραν το πνεύμα του, δεν πρόσφεραν ακόμη στον Τζούλιαν τη γνώση που λαχταρούσε. Η σοφία που ποθούσε να γνωρίσει και οι πρακτικές τεχνικές που ήλπιζε πως θα μπορούσαν να αλλάξουν ριζικά την ποιότητα της ζωής του εξακολουθούσαν να του διαφεύγουν στις πρώτες εκείνες ημέρες της προσωπικής του οδύσσειας. Βρισκόταν ήδη περίπου επτά μήνες στην Ινδία, όταν έκανε την πρώτη αληθινή του ανακάλυψη.
Ενώ βρισκόταν στο Κασμίρ, μια αρχαία όσο και μυστικιστική τοποθεσία που αναπαύεται ήσυχα στους πρόποδες των Ιμαλαΐων, ο Τζούλιαν είχε την καλή τύχη να συναντήσει έναν ευγενικό άνθρωπο που άκουγε στο όνομα Γιόγκι Κρισνάν. Ο αδύνατος αυτός άνθρωπος με το ξυρισμένο κεφάλι είχε επίσης υπάρξει δικηγόρος στην «προηγούμενη ενσάρκωσή του», όπως αστειευόταν συχνά με πλατύ χαμόγελο.
Αλλά έχοντας βαρεθεί τους πυρετώδεις ρυθμούς που είχε αποκτήσει πια η ζωή στο εκσυγχρονισμένο Νέο Δελχί, άφησε κι εκείνος πίσω του όλα τα υλικά αγαθά του και ζήτησε καταφύγιο σε έναν κόσμο με περισσότερη απλότητα. Αναλαμβάνοντας τη θέση του επιστάτη στο ναό του χωριού, ο Κρισνάν είπε πως κατόρθωσε να γνωρίσει τον ίδιο του τον εαυτό και να ανακαλύψει τον προορισμό του στο μεγάλο και σύντομο συνάμα ταξίδι της ζωής.
Advertisment
«Είχα πια κουραστεί να ζω τη ζωή μου σαν να ήταν στρατιωτική άσκηση. Συνειδητοποίησα πως η αποστολή μου ήταν να βοηθήσω άλλους ανθρώπους και, με κάποιον τρόπο, να συνεισφέρω κι εγώ στο να κάνουμε αυτό τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος για να ζούμε. Έτσι, τώρα ζω για να δίνω», είπε στον Τζούλιαν. «Περνάω τις ημέρες και τις νύχτες μου σ’ αυτόν το ναό, ζώντας μια λιτή αλλά γεμάτη και αυθεντική ζωή. Μοιράζομαι τις συνειδητοποιήσεις μου με όσους έρχονται εδώ για να προσευχηθούν. Υπηρετώ αυτούς που το έχουν ανάγκη. Δεν είμαι ιερέας. Είμαι απλώς ένας άνθρωπος που βρήκε την ψυχή του».
Ο Τζούλιαν αφηγήθηκε σε εκείνον το δικηγόρο, που είχε παρατήσει τα νομικά για να γίνει γιόγκι, και τη δική του ιστορία. Του μίλησε για την αλλοτινή του ζωή, τη γεμάτη διακρίσεις και προνόμια. Μίλησε στον Γιόγκι Κρισνάν για την ακόρεστη δίψα του για πλούτο και την εμμονή του με την εργασία του. Του φανέρωσε, βαθιά συγκινημένος, την εσωτερική του τρικυμία και την πνευματική κρίση που είχε βιώσει όταν το κάποτε λαμπερό φως της ζωής του άρχισε να τρεμοσβήνει, παραδομένο στους άγριους ανέμους ενός τρόπου ζωής εκτός ορίων.
«Κι εγώ επίσης βάδισα σ’ αυτό το μονοπάτι, φίλε μου. Κι εγώ επίσης ένιωσα τον πόνο που ένιωσες. Τώρα όμως, έχω πια μάθει πως όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή μας, συμβαίνουν για κάποιο λόγο», είπε συμπονετικά ο Γιόγκι Κρισνάν. «Κάθε γεγονός έχει κάποιο λόγο που συμβαίνει και κάθε αναποδιά φέρνει κι ένα μάθημα μαζί της.
Συνειδητοποίησα πως και η αποτυχία, είτε πρόκειται για αποτυχία στην προσωπική ζωή είτε στην επαγγελματική ή ακόμη και στην πνευματική μας ζωή, είναι ουσιαστική και αναγκαία για την προσωπική μας εξέλιξη. Μας κάνει να ωριμάζουμε εσωτερικά και μας ανταμείβει πλουσιοπάροχα ψυχικά. Μη μετανιώνεις ποτέ για το παρελθόν σου. Καλύτερα αγκάλιασέ το σαν έναν αγαπημένο δάσκαλο, διότι αυτό ακριβώς είναι».
Ο Τζούλιαν μου ομολόγησε πως ένιωσε απέραντη αγαλλίαση μόλις άκουσε αυτά τα λόγια. Ίσως να είχε βρει στο πρόσωπο του γιόγκι Κρισνάν το μέντορα που αναζητούσε. Ποιος θα ήταν ιδανικότερος να του διδάξει τα μυστικά μιας ζωής με περισσότερη αρμονία, μαγεία και μακαριότητα από έναν ομοιοπαθή πρώην μεγαλοδικηγόρο ο οποίος, μέσα από τη δική του προσωπική οδύσσεια, είχε ανακαλύψει έναν καλύτερο τρόπο ζωής;
Απόσπασμα από το βιβλίο του Robin Sharma με τίτλο «Ο μοναχός που πούλησε τη Ferrari του» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα. Μπορείτε να το βρείτε εδώ
