,

Στις μπόρες υπάρχουν δέντρα που λυγίζουν κι άλλα που στέκονται όρθια. Εμείς επιλέγουμε ποιο δέντρο θα είμαστε

Όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίδιοι αλλά ξεχωριστοί. Πόσες φορές το έχεις ακούσει αυτό; Έχεις αναλογιστεί πότε τι είναι αυτό που μας κάνει ξεχωριστούς αλλά

Στις μπόρες υπάρχουν δέντρα που λυγίζουν κι άλλα που στέκονται όρθια. Εμείς επιλέγουμε ποιο δέντρο θα είμαστε

Όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίδιοι αλλά ξεχωριστοί. Πόσες φορές το έχεις ακούσει αυτό; Έχεις αναλογιστεί πότε τι είναι αυτό που μας κάνει ξεχωριστούς αλλά συνάμα τόσο ίδιους; Ίδιοι ως προς το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι, περπατάμε, μιλάμε, σκεφτόμαστε. Ξεχωριστοί, γιατί όσα προανέφερα, τα κάνουμε με το δικό μας μοναδικό τρόπο. Αυτά ως προς το πασιφανές.

Όλοι οι άνθρωποι νιώθουμε και επεξεργαζόμαστε τα ερεθίσματα που δεχόμαστε, με τις μηχανές αντίδρασής μας που από μωρά δημιουργούμε, και καθώς μεγαλώνουμε, τελειοποιούμε. Όλες αυτές οι εξωτερικές εισβολές που θα προσπαθήσουν να επηρεάσουν τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά θα έχουν την ίδια ένταση και επιμονή για να τα καταφέρουν, απλά θα αλλάξει από τη δική μας επιλογή η αντιμετώπισή τους. Και θα σου πω αυτό:

Advertisment

Αν θελήσεις να ανέβεις στο λόφο ενός ψηλού βουνού για να κοιτάξεις την κοιλάδα που εξαπλώνεται μπροστά σου, εκείνο που θα παρατηρήσεις είναι οι αμέτρητες κορυφές των δέντρων που ενώνονται μεταξύ τους και δημιουργούν ένα τεράστιο, πράσινο χαλί. Πόσο όμοια και μικρά μοιάζουν τα δέντρα από ψηλά.

Κατεβαίνοντας προς το δάσος και ακολουθώντας το μονοπάτι, διαπιστώνεις ότι τα πελώρια δέντρα που στέκονται τώρα μπροστά σου, δεν έχουν την πανομοιότυπη εικόνα που αντίκριζες προηγουμένως και ότι το καθένα είναι διαφορετικό. Το καθένα θα έχει σίγουρα μια δική του ιστορία να μας πει. Τα κλαδιά τους απλώνονται και φουντώνουν και σκορπούν τους καρπούς τους, όταν ποτίζονται και παίρνουν από το έδαφος όλα αυτά που χρειάζονται για να αναπτυχθούν.

Υπάρχουν και οι μπόρες όμως, που ζηλεύουν την ομορφιά τους και προσπαθούν επίμονα να τα λυγίσουν. Άλλα δέντρα σπάνε κι νικημένα ακουμπούν τα κλαδιά τους στην γη. Κι άλλα στέκουν δυνατά μέχρι να περάσει η θύελλα, ώστε να ανθίσουν πάλι και να μοιράσουν τους καρπούς τους ξανά. Το μυστικό κρύβεται στις ρίζες τους και πόσο βαθιά και πεισματικά δένονται στη γη για να καταφέρουν να επιβιώσουν. Κι αν παρατηρήσετε, μετά από όλη τους την ταλαιπωρία στέκονται εκεί γεμάτα και γερά σα να μην τους κουνήθηκε φύλλο.

Advertisment

Εμείς, λοιπόν, ποιο δέντρο διαλέγουμε να είμαστε; Εκεί έξω υπάρχουν πολλά που προσπαθούν να μας λυγίσουν, από μικρά μέχρι μεγάλα προβλήματα. Από εμάς εξαρτάται στις μάχες μας να μην εγκαταλείπουμε να στεκόμαστε εκεί δυνατοί και να επιμένουμε, πρώτα για εμάς και ύστερα για τους ανθρώπους μας που περιμένουν τους καρπούς μας, γιατί αυτή είναι η τροφή που χρειάζονται οι δικές μας ρίζες.

Λάβετε καθημερινά τα άρθρα μας στο e-mail σας

Σχετικά θέματα

«Δεν είμαι αυτό που μου συνέβη. Είμαι αυτό που επέλεξα εγώ να γίνω» | Καρλ Γιουνγκ
«Και οι λέξεις φλέβες είναι. Μέσα τους αίμα κυλάει» | Γ. Ρίτσος
Οι πιο «τρομακτικές» μάσκες είναι εκείνες που δεν φαίνονται...
Η ζωή δεν φοράει φίλτρα, δεν στολίζεται για να πάρει like, δεν κάνει giveaway τον χρόνο της

Πρόσφατα Άρθρα

Εναλλακτική Δράση