«Από τη μέρα που σε γνώρισα υπάρχει παντού μια ευτυχία, σα να έχουμε γιορτή» – Απόσπασμα, Ταινία «Για Πάντα»
Πόσο θα θέλαμε κάτι τέτοιο να είναι αλήθεια; Να ζούμε κάθε μέρα της ζωής με ευτυχία. Με στιγμές και όχι με αναμνήσεις. Σα να είναι Γιορτή. Σα να είναι αιωνιότητα.
Advertisment
Αυτό κάνει ο Έρωτας. Δημιουργεί εκείνο το «για πάντα» στην ψυχή που σε κάνει να ελπίζεις. Να ξεχνάς το πριν, το γιατί, το αλλά, το ποιος ήσουν και να αρχίζεις από το μηδέν. Σα να γεννιέσαι ξανά. Και να γίνεσαι αλλιώς. Διαφορετικός. Και ξένος.
Είναι τόσο έντονη η επιθυμία. Και αρκετά μεγάλη η προσμονή. Η ανάγκη να συνυπάρχεις για τον άλλο, με τον άλλο, σου δίνει τη δύναμη και την αντοχή. Να λες εκείνο το “Μπορώ να αντέξω σε αυτό τον κόσμο”, “Μπορώ να ξαναζήσω από την αρχή”. Και έτσι βρίσκεις την συνέχεια. Ενώνεσαι με το μαζί.
Μπορείς όμως, πραγματικά να ξεφύγεις από το παρελθόν σου; Εκείνον τον χαρακτήρα που σε έκανε να αποδεχτείς αυτό που είσαι. Εκείνες οι πληγές που σημάδεψαν το μέσα σου. Εκείνες οι σιωπές που δεν ξεστόμισαν λέξεις αλλά μονάχα ηχούσαν βουβά.
Advertisment
Εκείνο το φιλί που δεν μπόρεσες να δώσεις γιατί αβίαστα το είχες συνδυάσει με την υποφορά. Και εκείνες οι στιγμές που βίαια ονομάστηκαν μνήμη και δεν σε άφησαν σε αυτό το τώρα να λες το σ’ αγαπώ. Μάλλον όχι από ότι φαίνεται. Δεν έχεις την δύναμη να τρέξεις μακριά από τις σκιές τις προηγούμενης ζωής σου.
Και τις αφήνεις να σε μαστίζουν. Να σου κλέβουν την χαρά. Επιτρέπεις σε εκείνο το παρελθόν να μπει στο παρόν σου, βάζοντας το φόβο και τον θυμό. Μήπως όμως, αυτό είναι άλλο ένα παιχνίδι του μυαλού σου; Την αγάπη γιατί την ξεχνάμε;
Αυτό που ερωτευτήκαμε και αγαπήσαμε στον άλλον. Το χαμόγελο. Τα λόγια. Τις κινήσεις. Και το βλέμμα. Αυτό που μπορώ να είμαι χωρίς να κρύβομαι από προσωπεία και ρόλους. Είναι φορές λοιπόν, που εκείνο το για πάντα στις σχέσεις ζει μέσα μας.
Εκείνες οι σχέσεις που αν και το πάθος τους ήταν μεγάλο, δεν κατάφεραν να βρουν την επαφή που είχαν ανάγκη. Εκείνοι οι άγνωστοι, εραστές στην ψυχή, γιατί το μυαλό δεν άφηνε περιθώρια να ομολογήσει την αλήθειά τους. Και εκείνοι που άφησαν τον πόνο τους, τα κολλήματα τους και τις συνθήκες ζωής, να τους κάνουν δέσμιους και ανέκφραστους διαβάτες.
Δεν σε ξεχνά όμως, το για Πάντα. Σε περιμένει σε εκείνη την γωνία που νομίζεις ότι σε έχει ξεχάσει. Και σε συνθλίβει στην καρδιά. Όχι με παρουσία. Μόνο με ανάμνηση. Πόσο μεγάλη η φυλακή να το κουβαλάς μέσα σου; Να μαθαίνεις να ζεις μαζί του; Μένει εκεί ζωντανό και έτοιμο να σε συγκλονίσει όταν οι δρόμοι διασταυρωθούν και πάλι.
Και θα το λες για πάντα. Και δεν δέχεται άλλη ονομασία. Διότι, δεν υπάρχει καλύτερη λέξη που να δηλώνει τη σημασία του. Να υπενθυμίζει την ύπαρξή του. Να εξηγεί την παύση του. Να δίνει ισχύ στο μέλλον του. Και να μαρτυρά την αξιοπιστία του.
Αν θες να λυτρωθείς, προσπάθησε να το θυμάσαι με αγάπη. Δείξε του σεβασμό. Συγχώρεσέ το. Και έτσι θα δικαιολογήσεις την αδυναμία του, τη διακοπή του. Θα αγκαλιάσεις τα λάθη του. Και έτσι ίσως να σταματήσει να λέγεται απωθημένο ή «για πάντα».
- Ν’ αγαπάς, για να φωτίζεται ο κόσμος σου… - 8 Μαΐου 2024
- Να εκτιμάς εκείνους που λένε όχι… - 3 Οκτωβρίου 2023
- Να βάζεις χρώμα στη ζωή σου! - 9 Ιανουαρίου 2023
