Προχώρα. Άσε πίσω ό,τι δεν είναι δικό σου κι ό,τι δε σε ωφελεί πια

Καμιά φορά περνάει τόσο καιρός, που κάτω από μια μάσκα, ένα πιστεύω, πανοπλίες και περιοριστικές πεποιθήσεις, ξεχνάς τελικά ποιος είσαι. Ξεχνάς τι είναι και

Προχώρα. Άσε πίσω ό,τι δεν είναι δικό σου κι ό,τι δε σε ωφελεί πια

Καμιά φορά περνάει τόσο καιρός, που κάτω από μια μάσκα, ένα πιστεύω, πανοπλίες και περιοριστικές πεποιθήσεις, ξεχνάς τελικά ποιος είσαι. Ξεχνάς τι είναι και τι δεν είναι για σένα. Κάτω από αυτά, συνήθισες την φαινομενική ασφάλεια του κρυφτού, αλλά και των συμπεριφορών που λαμβάνεις βάση αυτού που δείχνεις. “Βάση, αυτού, που δείχνεις”. Και παύεις να αναπτύσσεσαι, γιατί αυτά που φοράς, είτε σαν φορεσιές υλικές είτε σαν φορεσιές αντίληψης και συμπεριφοράς, δεν έχουν άλλο χώρο. Αν αναπτυχθείς, θα πρέπει να τα αφήσεις πίσω σου γιατί δε θα σε χωράνε πια.

Και κάποιες συνήθειες και φορεσιές, δεν σου είναι πια ωφέλιμες.

Advertisment

Έτσι όμως που έχει γίνει ο κόσμος, όπως λες κι εσύ, κάπου μπερδεύτηκες στη διαδρομή και χάθηκες. Και τα έκανες δικά σου, για να σε προστατεύσουν, πιστεύοντας πως είναι όμορφα ή θα σε κρύψουν. Όπως το μικρό χταποδάκι με το πλαστικό ποτήρι στην απεραντοσύνη της θάλασσας και του βυθού. Το βίντεο στο τέλος του κειμένου είναι συγκλονιστικά αποκαλυπτικό για σένα που θα πιάσεις την αλληγορία.

Η διαπίστωση είναι μέρος της φώτισης. Φωτίζεις μια σκιά σου, κάτι που δεν είναι δικό σου, ή κάτι που δε σε εξυπηρετεί. Το βλέπεις. Κι αν νιώσεις πως κάτι θα θελήσει να βγει από μέσα σου σαν δάκρυ, άφησέ το να σε καθαρίσει. Κι άφησε πίσω σου ό,τι παλιό, που έχει γίνει ένα με το δέρμα σου, αλλά δεν είναι πια, ή δεν ήταν ποτέ δικό σου. Κι ας ήταν εκείνου που σε πλήγωσε, κι ας ήταν εκείνο που είδες στο περιοδικό και ήθελες να του μοιάσεις. Κι ας ήταν εκείνο που θέλανε ή γονείς σου, ή κατα λάθος σου φορέσανε. Κι ας ήταν εκείνο το μαχαίρι που μπήκε μέσα σου από εκείνου ή εκείνης τα λόγια ή πράξεις, και το κράτησες γιατί νόμισες πως ήταν δικό σου. Ή πως σου άξιζε. Ή γιατί ήταν ο μόνος τρόπος να κρατήσεις κάτι μέσα σου από εκείνη, εκείνον, ή ό,τι στη δική σου αλήθεια νόμιζες πως ήταν. Άφησέ το. Μόνο εσύ ξέρεις τι έχει αξία για σένα, ή τι είναι άξιo σου. Άφησέ το.

Ο ρόλος μιας φωτεινής ψυχής, ενός θεραπευτή, ενός δασκάλου, είναι να σε βοηθήσει να αλλάξεις και να αφήσεις πίσω σου ό,τι σε αρρωσταίνει, και σου κλέβει το σθένος, την ομορφιά, ή την ελευθερία του να γίνεις αυτό που είναι να γίνεις. Ώστε να γίνεις, αυτό που είναι να γίνεις. Δε θα περάσει την πόρτα για σένα. Ούτε μπορεί να σε κουβαλήσει στο πέρασμα. Αλλά θα σου τη δείξει. Υπομονετικά, απαλά, με κατανόηση, κι εσύ όταν είσαι έτοιμος ή έτοιμη, θα την περάσεις. Μπορεί να μην είναι από την άλλη μεριά, μπορεί και να είναι. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Advertisment

Η ψυχή αυτή λοιπόν κάνει ό,τι κάνει, όχι για να την ευχαριστήσεις, αλλά γιατί είναι φτιαγμένη για αυτό το πράγμα. Αυτός είναι ο σκοπός της, ή ένας από αυτούς. Κι έτσι η ανταμοιβή έρχεται από μέσα της. Η πράξη είναι και το κερασάκι και η τούρτα. Το ευχαριστώ ή η αναγνώριση, έρχεται σαν μια γλυκιά γαρνιτούρα. Το γλυκό της είναι ήδη πλήρες, απλά προσθέτει ένα νέο θετικό στοιχείο. Η οικονομική απολαβή αν υπάρχει, είναι για να ζήσει ή να αναπτυχθεί από αυτό, για την διατήρηση ορίων και κάποια συγκεκριμένης ισορροπίας, αν έχει επιλέξει την αφοσίωση σε αυτό το δρόμο.

Η ορθότητα του ύψους της, “επιβλέπεται” από “άλλους” νόμους. Και το εθελοντικό της στοιχείο, βρίσκει πάντα τρόπους να υπάρχει, άλλοτε φανερούς, κι άλλοτε όχι. Κάποια στιγμή στην πορεία, θα φτάσεις στην ενθύμηση, πως αυτή η φωτεινή ψυχή, θεραπευτής, ή δάσκαλος, είσαι εσύ. Ή ένας μελλοντικός σου εαυτός. Εσύ, για εσένα. Μέχρι τότε, όταν το χρειάζεσαι, ζητάς κάποιες βοήθειες απ’ έξω.

Το κείμενο αυτό είναι για σένα, που έχεις μπερδευτεί ή φοβάσαι. Σε μια απαλή προσπάθεια σαν ελαφρύ σκίρτημα να σου πει, “έι, ξύπνα”, “προχώρα”, “μπορείς”. Δέξου τη βοήθεια. Άσε πίσω και βγάλε από μέσα και πάνω σου, ό,τι δεν είναι δικό σου.

Το κείμενο αυτό είναι για σένα φωτεινή ψυχή, που κι εσύ καμιά φορά μπερδεύεσαι ή ξεχνιέσαι. Μη σε νοιάζει η ανταπόκριση. Κάνε απλά αυτό για το οποίο είσαι φτιαγμένη. Χαμογέλασε. Και προχώρα. Αν το κάνεις από την καρδιά σου, θα σε ανταμείψει και ο Μεγάλος Γιαλός, αλλά πρωτίστως, ο γιαλός που έχεις μέσα σου.

Λάβετε καθημερινά τα άρθρα μας στο e-mail σας

Σχετικά θέματα

Αλεξιθυμία | Πώς είναι να ζεις όταν δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τα συναισθήματά σου;
Αφαντασία και υπερφαντασία: Δύο παράξενα φαινόμενα που επηρεάζουν έως και το 9% του πληθυσμού
Η βιολογία της θλίψης: Γιατί είναι τόσο σημαντικό να εκφράζουμε τα αρνητικά συναισθήματα
Τι έχει πραγματικά αξία στη ζωή;

Πρόσφατα Άρθρα

Εναλλακτική Δράση