Μπορούμε, άραγε, να δημιουργήσουμε όλοι μαζί το δικό μας μουσείο; Και πώς ακριβώς θα ήταν αυτό; Ασφαλώς μέσα στο προσωπικό μας μουσείο θα είχαν θέση αγαπημένα αντικείμενα του σπιτιού μας και ξεχωριστές εμπειρίες που απολαύσαμε από τις επισκέψεις μας σε μουσεία. Και μια τέτοια πρωτότυπη πρωτοβουλία θα μας μετέδιδε ένα αίσθημα αισιοδοξίας αλλά και νοσταλγίας.
Οι εμπνευστές της ιδέας και η σημασία της πρωτοβουλίας
Η Μαρία Χριστίνα Ευστρατίου, μουσειοπαιδαγωγός-αρχαιολόγος-μουσειολόγος, ο Γιάννης Κούκμας, κοινωνικός ανθρωπολόγος-πολιτιστικός διαχειριστής και η Μάρλεν Μούλιου επίκουρη καθηγήτρια Μουσειολογίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο είχαν την ιδέα του στησίματος ενός διαφορετικού μουσείου, του δικού μας. Η διαδικασία είναι απλή: Οι χρήστες του Facebook και του Instargram αναρτούν φωτογραφίες και σχόλια, διαμορφώνοντας αυτές τις ξεχωριστές φωτογραφικές συλλογές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Advertisment
Πόσο σημαντική είναι η παραπάνω πρωτοβουλία και ποια συναισθήματα θα μπορούσε να ανακινήσει στους συμμετέχοντες; Η Μάρλεν Μούλιου επεσήμανε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων: «Μία πρώτη ανάγνωση είναι το πώς ο καθένας μας θα συνδεθεί με την ιστορία την οποία διαβάζει σε προσωπικό επίπεδο. Παρατηρούσα λίγο τη “θεματολογία” των ιστοριών που μας έχουν δοθεί, σε συνάρτηση με τα αντικείμενα που αναρτώνται. Αρκετές επιλογές έχουν να κάνουν με τη σύνδεσή μας με αγαπημένα μας πρόσωπα και μάλιστα της τρίτης γενιάς, παππούδες και γιαγιάδες. Δεν ξέρω αν αυτό έχει να κάνει και με την αγωνία μας να κρατήσουμε ασφαλείς τους ηλικιωμένους, δικούς μας ανθρώπους ή να τους τιμήσουμε μέσα από την επιλογή αντικειμένων που έχουν να κάνουν με τις ζωές τους, είτε ήταν δώρα από εκείνους είτε οτιδήποτε άλλο. Αυτό νομίζω ότι έχει ενδιαφέρον και σίγουρα μπορεί να ταυτιστεί με το προσωπικό μας βίωμα»
Επίσης, υπογραμμίζει πως οι άνθρωποι επιλέγουν συχνά στιγμιότυπα από ταξίδια και διακοπές, σαν μια γέφυρα σύνδεσης με την ελευθερία της παλιάς καθημερινότητας τους,, που νοσταλγούν. Συγκεκριμένα αναφέρει:«Μία άλλη επιλογή είναι τα ταξίδια και οι διακοπές, σαν ένα είδος προς εξαφάνιση. Νιώθουμε την ανάγκη να σκεφτούμε αυτό που κάναμε πριν και να ονειρευτούμε ότι θα συνεχίσουμε να το κάνουμε και μετά την κρίση. Υπάρχουν κι άλλες θεματικές, λέω όμως αυτές τις δύο γιατί μπορούμε να τις συνδέσουμε άμεσα και με την κρίσιμη καμπή στην οποία είμαστε».
Η πρωτοτυπία της ιδέας «Το Μουσείο Μέσα μου»
Κατά το διάστημα της αναγκαστικής παραμονής μας στο σπίτι, μουσεία από όλον τον κόσμο μας καλούν να συμμετέχουμε, μέσα από ποικίλες δημιουργικές δραστηριότητες, στην ατμόσφαιρά της τέχνης τους. Που έγκειται, όμως, η διαφορετικότητα του πρότζεκτ «Το Μουσείο Μέσα μου»;
Advertisment
Η Μάρλεν Μούλιου διευκρινίζει πως «η δική μας πρωτοτυπία έγκειται στο ότι δεν επιζητούμε να σταθούμε σε ένα συγκεκριμένο μουσείο και να το κρατήσουμε ζωντανό. Εμείς θέλουμε να ενισχύσουμε την έννοια του μουσείου γιατί δεν μπορούμε να πάμε προς το παρόν σε αυτά. Επιπλέον, θέλουμε να ανατρέψουμε αρνητικές έννοιες που μπορεί να έχει κάποιος για τα μουσεία και να πούμε ότι το μουσείο βρίσκεται τελικά μέσα μας με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, οι οποίοι είναι όλοι αποδεκτοί και αυθεντικοί, αρκεί να είναι αληθινοί».
Ο Γιάννης Κουκμάς συμπληρώνει:«Οι συλλογές που έχουν τα μουσεία ανήκουν σε όλη την ανθρωπότητα. Έτσι κι εμείς, ουσιαστικά, δημιουργούμε ένα μουσείο με περιεχόμενο που ανήκει σε όλους, αλλά που δημιουργούμε όλοι μαζί. Και αυτό είναι το σημαντικό, η εμπιστοσύνη που χτίζουμε μεταξύ μας. Γιατί δεν είναι εύκολο κάποιος να διηγηθεί μία ιστορία του, να εκτεθεί δημόσια με το ονοματεπώνυμό του, με ένα προσωπικό του αντικείμενο. Δημιουργούμε μία ψηφιακή κοινότητα, ένα “σύννεφο”, πάνω στο οποίο βρισκόμαστε όλοι μαζί και προσπαθούμε να καταλάβουμε τι μας συμβαίνει, με τα προσωπικά μας αντικείμενα να μας συνδέουν».
Μια νέα πραγματικότητα ή μια ανάγκη της εποχής;
Θα μπορούσαν, άραγε, η συγκεκριμένη αλλά και παρόμοιες πρωτοβουλίες να αποτελούν την απαρχή μιας νέας πραγματικότητας για τα μουσεία, όπου η εικονικές περιηγήσεις θα αντικαταστήσουν την αληθινή επίσκεψη στους χώρους; Η Μαρία Χριστίνα Ευστρατίου εκφράζει τις επιφυλάξεις της για ένα τέτοιο ενδεχόμενο: «Αυτήν τη στιγμή είναι έντονη η χρήση τής τεχνολογίας και στα μουσεία γιατί λειτουργεί επικουρικά, καλύπτοντας τις ανάγκες που έχουμε. Είναι πολύ έντονο το βίωμα σε ένα μουσείο, που δεν θεωρώ ότι μπορεί να το αντικαταστήσει τόσο εύκολα η τεχνολογία».
Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
