Σου διαφεύγει η ομοιότητά σου με τη φύση και αυτό διότι απομακρύνθηκες. Εκεί που κάποτε αποτελούσε προέκτασή σου πλέον αποτελεί ένα άγνωστο προς την ουσία του αξιοθέατο. Δεν κατανοείς τη λειτουργία της και ως εκ τούτου δεν καταλαβαίνεις τον εαυτό σου.
Όπως και στη φύση, έτσι και με σένα, πίσω από κάθε δράση καραδοκεί μια αντίδραση, γνωστό ήδη από τα χρόνια στα σχολικά θρανία. Βίωσες όμως ποτέ το βάθος αυτού του νόμου; Σπάνια, και αν ήταν συχνά, διότι ζωντάνευε μέσα από ευκαταφρόνητα γεγονότα, ένα τρακάρισμα λόγω μέθης, ένας τσακωμός λόγω ύψωσης τόνων, μια απουσία λόγω αργοπορίας. Τι γίνεται όμως στο “πεδίο”; Εκεί όπου τα ηνία κρατούν οι σκέψεις και η ενέργεια που τους προσδίδεις, εκεί που ακόμα και το τετριμμένο παύει να είναι τέτοιο.
Advertisment
Αντιδράσεις, αλυσιδωτές αντιδράσεις απελευθερώνονται σμιλεύοντας τη ζωή σου, τη ζωή άλλων, τον κόσμο όλο. Ίσως το βρεις τρελό αλλά είναι αλήθεια, ακλόνητο γεγονός. Απλό παράδειγμα για να σιωπήσεις και να συνεχίσεις να διαβάζεις είναι η μέλισσα. Ναι, ένα έντομο, αυτό είναι το παράδειγμα. Λες να έχει σκοπό να γονιμοποιεί τα λουλούδια ώστε εσύ να φτιάχνεις εκ των υστέρων πρωτομαγιάτικα στεφάνια; Σαφώς και όχι. Γύρη θέλει να μεταφέρει και μόνο αυτό. Αυτός είναι ο σκοπός της, αυτή είναι η δράση της, μέσω αυτής όμως αλλάζει πεδιάδες ολόκληρες, χαρίζει σε εσένα θέαμα.
Ομοίως και εσύ με τις σκέψεις σου. Το πρώτο στάδιο και αμφιλεγόμενο. Αν η σκέψη βρει υπόστεγο στις πράξεις σου τότε ζωντανεύει. Όπως η φωτιά ξεκινάει από ένα φυλλαράκι και καταλήγει να καταπίνει δάση, πόλεις και ανθρώπους, έτσι και οι σκέψεις σου άλλοτε σε καταβροχθίζουν και ενίοτε σε κτίζουν.
Το δεύτερο είναι η ζωή που δίνεις στις σκέψεις σου, οι πράξεις σου. Κάθε φορά που επαναλαμβάνεις κάτι, αυτό ριζώνει ακόμα πιο βαθιά μέσα σου και γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι σου. Πάρε παράδειγμα τους καπνιστές, σκέφτηκαν να δοκιμάσουν, άναψαν το πρώτο τους τσιγάρο. Ύστερα θέλησαν να καπνίσουν ακόμα ένα και έτσι, από το ένα έφτασαν στο πακέτο και ύστερα να μετράνε τα χρόνια που καπνίζουν. Γιατί πλέον δεν θυμούνται το χέρι τους άδειο, πάντα υπήρχε εκεί ένα τσιγάρο να σιγοκαίει.
Advertisment
Σειρά της συνήθειας να γίνει σπόρος για κάτι ακόμα μεγαλύτερο. Όσο πάει και μεγαλώνει, σαν μια τροχαλία που η μικρότερη κινεί τις μεγαλύτερες ώστε να σηκώσουν αδιανόητο βάρος. Είσαι οι συνήθειές σου. Παράδειγμα οι αθλητές, έκαναν συνήθειο τη προπόνηση και αυτή έπειτα δόμησε τον χαρακτήρα τους. Ανυποχώρητοι στις προκλήσεις, πείσμα μέχρι τελικής πτώσης. Σκληρές προπονήσεις, βαθιές διδαχές, βαθιές διδαχές, μαρμάρινος χαρακτήρας. Από μια συνήθεια, μία απλή συνήθεια.
Τέλος ο σπόρος του χαρακτήρα, αυτός που αποκαλύπτει ένα λαμπρό είτε ένα ζοφερό μέλλον. Δες έναν τζογαδόρο, επιρρεπής χαρακτήρας, αφελής, αυτοκαταστροφικός, με ασταθές μέλλον, κινδύνους, φτώχεια, ένα σκοτεινό πεπρωμένο. Γύρνα το βλέμμα σου μια στιγμή, παρατήρησε τους στοχοπροσηλωμένους, αυτούς που αξιοποιούν κάθε μέρα προς όφελός τους. Δες πως βαδίζουν με σιγουριά προς ένα μέλλον άγνωστο αλλά με σίγουρο ένα δεδομένο, έχουν λαμπρό πεπρωμένο γιατί οι σκέψεις τους ήταν καρποφόρησαν υγιείς πράξεις, αυτές με τη σειρά τους ευεργετικές συνήθειες οι οποίες επιχρύσωσαν τους χαρακτήρες τους και λόγω του χρυσού έλαμψε το πεπρωμένο τους.
Αυτή είναι η ομοιότητά σου με τη φύση απλά σε εγκεφαλικό πλαίσιο. Ξεκίνα να σπέρνεις τους κατάλληλους σπόρους για να θερίσεις ύστερα ότι επιθυμείς. Όλα ξεκινάνε από κάτι μικρό, κάτι ασήμαντο και συνάμα σημαντικό, ένα σπόρο, μια σκέψη και φτάνουν σε ένα πεπρωμένο. Ποιο θες να είναι το δικό σου;
Σάββας Καλίδης
