Τα παιδιά θέλουν να γίνονται αποδεκτά και θα έκαναν τα πάντα για να μπορέσουν να νιώσουν αυτή την αποδοχή. Για να θεωρηθούν cool και μέλος μιας ομάδας, θα αλλάξουν τον τρόπο που ντύνονται, μπορεί να κάνουν ακόμα και χρήση ουσιών ή να εκφοβίσουν.
Ως γονείς, είναι ευθύνη μας να παρακολουθούμε τη συμπεριφορά των παιδιών και να βεβαιωθούμε ότι αναπτύσσουν υγιείς σχέσεις με τους συνομηλίκους τους. Οι εκφοβιστές δεν γεννιούνται ως τέτοιοι, αλλά αναθρέφονται και γίνονται στην πορεία ζωής τους. Πολλοί γονείς δυστυχώς αγνοούν ή αρνούνται το γεγονός ότι τα παιδιά τους έχουν μια πιεστική ή ακόμα και επιθετική στάση.
Advertisment
Είναι ευκολότερο να σκεφτούμε «το παιδί δεν θα το έκανε ποτέ αυτό» «ίσως είναι απλώς μια φάση» ή «εκείνο το παιδί τον/την προκάλεσε». Και φυσικά, υπάρχουν και γονείς εκεί έξω που είναι περήφανοι που τα παιδιά τους είναι θύτες bullying, σκεπτόμενοι ότι μια τέτοια συμπεριφορά θα τα βοηθήσει να βγουν νικητές στη ζωή.
Το bullying είναι μια συνεχόμενη και εμπρόθετη κατάχρηση δύναμης στις σχέσεις μέσω επαναλαμβανόμενης λεκτικής, σωματική και/ή κοινωνικής συμπεριφοράς που στόχο έχει να προκαλέσει σωματική, κοινωνική και/ή ψυχολογική βλάβη. Είναι διαφορετικό να διδάσκουμε στα παιδιά πώς να υπερασπιστούν τον εαυτό τους όταν κριθεί απαραίτητο και διαφορετικό να γίνονται λεκτικά ή σωματικά επιθετικοί για να πάρουν αυτό που θέλουν.
Εντούτοις, οι περισσότεροι γονείς δεν διδάσκουν άμεσα στα παιδιά τους άσχημες συμπεριφορές. Είναι πιο συχνό το φαινόμενο τα παιδιά απλώς να μιμούνται ή να αντιδρούν στους τρόπους των γονιών τους.
Advertisment
Ποια λάθη κάνουν οι γονείς και ενθαρρύνουν άμεσα ή έμμεσα το bullying;
1. Είναι και οι ίδιοι εκφοβιστές
Τα παιδιά είναι σαν σφουγγάρια. Όταν παρουσιαστεί η ευκαιρία, θα χρησιμοποιήσουν όσα έχουν δει ή ακούσει. Και θα το κάνουν σίγουρα, αν το έχουν δει ή ακούσει από τους γονείς τους.
2. Τιμωρούν πολύ σκληρά
Υπάρχουν έγκυρα στοιχεία που δείχνουν ότι τα παιδιά με σκληρούς, τιμωρητικούς γονείς είναι πιθανότερο να εκφοβίσουν άλλα παιδιά. Όταν τιμωρούνται σκληρά και συνεχώς, τα παιδιά συσσωρεύουν θυμό που αργότερα προβάλουν σε άλλα παιδιά. Ο γονιός ουσιαστικά περνά την ιδέα ότι ο έλεγχος αποκτάται μέσω της χρήσης φόβου.
3. Είναι πολύ ανταγωνιστικοί
Είναι ο τύπος του ανθρώπου που συχνά έχει προκαταλήψεις σχετικά με τη φυλή, το φύλο, την τάξη και τα επιτεύγματα. Οι πολύ ανταγωνιστικοί γονείς τείνουν να θέτουν παράλογες απαιτήσεις στα παιδιά τους. Απαιτούν να γίνουν οι καλύτεροι και να είναι ανώτεροι από τα άλλα παιδιά. Αυτός ο τύπος γονέα διδάσκει στα παιδιά να ανταγωνίζονται με κάθε κόστος, είτε ακαδημαϊκά, αθλητικά είτε κοινωνικά.
4. Είναι υπερβολικά ανεκτικοί ή αμελείς
Οι γονείς αυτοί παραμελούν τα παιδιά τους συνήθως. Ορισμένες φορές, οι γονείς παλεύουν να θέσουν όρια και αν δυσκολευτούν, τα παρατούν και επιτρέπουν στα παιδιά να κάνουν ό,τι θέλουν. Άλλοι επιλέγουν να ασχοληθούν με αυτά «αργότερα» και στη συνέχεια απλώς δεν ενδιαφέρονται να αναμιχθούν στη ζωή του παιδιού τους. Αν ο γονέας είναι ανεύθυνος ή παθητικός προς τη συμπεριφορά του παιδιού του, το παιδί δεν θα έχει πειθαρχία και κανένα σημείο αναφορά ως προς τις αποφάσεις του.
5. Ασκούν βία σε ζώα
Εδώ δεν μιλάμε για γονείς που δεν θέλουν τα παιδιά τους να αποκτήσουν κατοικίδιο επειδή έχει πολλές ευθύνες, όπως λένε. Μιλάμε για εκείνους που κυνηγούν, κλωτσούν και χτυπούν ζώα χωρίς κανένα λόγο. Το παιδί αντιγράφει την κακοποιητική συμπεριφορά των γονιών. Επιπλέον, έρευνες δείχνουν ότι η κακοποίηση ζώου σε παιδική ηλικία είναι μια συμπεριφορά – πρόδρομος μιας μετέπειτα γενικευμένης επιθετικότητας, παραβατικότητας και βίας.
Flavia Medrut για το goalcast.com
