,

“Πώς βγήκα στην άλλη όχθη”: Μια εξομολόγηση που απομυθοποιεί το «τέρας» της μοναξιάς

Η αίσθηση πνιγμού είναι η χειρότερη σκέψη για μένα. Η ιδέα ότι παλεύεις να βγεις στην επιφάνεια ενώ το οξυγόνο λιγοστεύει. Αυτό ένιωθα καθώς

"Πώς βγήκα στην άλλη όχθη": Μια εξομολόγηση που απομυθοποιεί το «τέρας» της μοναξιάς

Η αίσθηση πνιγμού είναι η χειρότερη σκέψη για μένα. Η ιδέα ότι παλεύεις να βγεις στην επιφάνεια ενώ το οξυγόνο λιγοστεύει. Αυτό ένιωθα καθώς πλησίαζα τα 30. Βρέθηκα να παραιτούμαι και να αφήνομαι στα ρεύματα που με παράσερναν. Αποφάσισα ότι αυτή ήταν η μοίρα μου – όμως ευτυχώς, είχα απόλυτο άδικο.

Καθώς, λοιπόν, πλησίαζα τα 30, βρέθηκα να πνίγομαι στη μοναξιά. Είχα αρχίσει να απομονώνομαι με πικρία, προσπαθώντας να δημιουργήσω απόσταση ώστε να βυθιστώ με την ησυχία μου στη μοναξιά. Προετοίμαζα τον εαυτό μου για μια δεκαετία μοναξιάς καθώς έμπαινα και στα 30 χωρίς να έχω σχέση.

Advertisment

10 μέρες πριν τα γενέθλιά μου, αποφάσισα να γράψω τι ήθελα από τον εαυτό μου σε αυτή τη δεκαετία. Έγραψα πολλές σελίδες μιλώντας για τις απογοητεύσεις των 20 και τις ελπίδες των 30. Ένα επαναλαμβανόμενο συναίσθημα που εντόπισα από τα 20 μου ήταν η απογοήτευση συνδυασμένη με την ερωτική σύγχυση.

Είχα δημιουργήσει μια βεβαιότητα για την ανάπτυξη της μοναξιάς στα 30 μου καθώς ένιωθα να μεγαλώνω και οι ευκαιρίες των ραντεβού μειώνονταν. Και καθώς έγραφα, αποφάσισα ότι το ότι θα είμαι μόνη δεν σημαίνει ότι θα ένιωθα μοναξιά. Η άποψή μου άλλαξε.

Πήρα την απόφαση ότι θα περνούσα τα 30 μου στην απέναντι πλευρά της μοναξιάς. Έχτιζα έναν τοίχο τούβλο το τούβλο για μέρες, πενθώντας το μόνιμο διαζύγιό μου από τη μοναξιά. Τα δάκρυα που έπεφταν κατά τη διάρκεια άνοιξαν το μονοπάτι που είχα ήδη αρχίσει να περπατώ. Κι έτσι γνωρίζω ότι θα υπάρξει εξέλιξη και άνθηση στην απέναντι πλευρά.

Advertisment

Στην άλλη πλευρά της μοναξιάς, βρήκα την ηρεμία του να έχω ακόμα τον εαυτό μου, ακόμα κι αν δεν έχω άλλους στο πλάι μου. Στην άλλη πλευρά της μοναξιάς, βρήκα την ευκαιρία να κινούμε όπως εγώ το επιλέγω. Στην άλλη πλευρά της μοναξιάς, βρήκα την δημιουργικότητά μου να οργιάζει και να περιμένει ανυπόμονη να εμφανιστώ.

Στην άλλη πλευρά της μοναξιάς, βρήκα λίγο πολύτιμους φίλους που μου έκαναν παρέα. Αλλά συνάμα βρήκα αυτοπεποίθηση χωρίς ανάγκη επιβεβαίωσης. Αν είστε μόνοι, δεν χρειάζεται να νιώθετε μοναξιά.

Brandi Nikkale

(Μετάφραση – Επιμέλεια: Στεφανία Βαρούχου από το thoughtcatalog.com)

Λάβετε καθημερινά τα άρθρα μας στο e-mail σας

Σχετικά θέματα

Η ζωή δεν φοράει φίλτρα, δεν στολίζεται για να πάρει like, δεν κάνει giveaway τον χρόνο της
Καμία φορά το να πληγώσεις πονάει περισσότερο από το να σε πληγώσουν
Manterruption: Διεκδικώντας χώρο και χρόνο για τις γυναίκες σε μία επαγγελματική συζήτηση
Δεν φτάνει μόνο να θέλεις να αγαπήσεις, πρέπει και να μπορείς

Πρόσφατα Άρθρα

Εναλλακτική Δράση