Η πανδημία έχει ενεργοποιήσει υψηλά επίπεδα στρες και η μοναξιά που συνοδεύει την απομόνωση επιβαρύνει δραματικά την ψυχική υγεία. Μελέτες του Αμερικάνικου Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών (CDC) που διεξήχθησαν τον Ιούνιο του 2020 βρήκαν ότι το 40.9% των ερωτηθέντων εμφάνισε τουλάχιστον ένα σύμπτωμα ψυχολογικό ή συμπεριφορικό που σχετιζόταν με την πανδημία.
Τα συμπτώματα ποίκιλλαν από άγχος, κατάθλιψη και τραύμα μέχρι την κατάχρηση διαφόρων ουσιών. Αν και όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται την κοινωνική επαφή, κάποιοι τα καταφέρνουν και με λιγότερη κοινωνικοποίηση από άλλους.
Advertisment
Νέοι και ηλικιωμένοι
Η κοινωνική στέρηση, η μείωση ή η αποφυγή των επιπέδων κοινωνικής αλληλεπίδρασης δηλαδή, είναι ιδιαιτέρως βλαβερή για τους εφήβους. Μια ανάλυση ερευνών του 2010 σχετικά με την κοινωνική απομόνωση και τη μοναξιά, βρήκε ότι αυτοί οι παράγοντες, δηλαδή η κοινωνική απομόνωση και η μοναξιά, είχαν μια ισχυρή συσχέτιση με την εμφάνιση κατάθλιψης σε παιδιά, εφήβους και νεαρούς ενήλικες.
Επιπλέον, η μοναξιά συσχετίστηκε με αυξημένο κίνδυνο ψυχικών προβλημάτων μέχρι και μετά από 9 χρόνια. Ένα άλλο άρθρο δημοσιευμένο τον Απρίλη του 2010 από την Ευρωπαϊκό Σύλλογο Παιδιάτρων, αναλύει έρευνες που διεξήχθησαν στην Κίνα και οι οποίες συμπεραίνουν ότι τα παιδιά από 3-18 ετών εμφανίζουν περισσότερο εκνευρισμό, περισπασμό, εξάρτηση και φόβο όταν τους γίνονταν ερωτήσεις σε σχέση με τον κορονοϊό. Αντιμετώπιζαν επίσης προβλήματα στον ύπνο, στην όρεξη, καθώς και άγχος αποχωρισμού.
Οι νέοι φαίνεται να είναι επίσης ευάλωτοι στις ψυχολογικές επιδράσεις της κοινωνικής απομόνωσης. Μέσα από διάφορες έρευνες, στο παρελθόν και τώρα, συμπεραίνουμε ότι η κοινωνική απομόνωση μπορεί να προκαλέσει εκτός από κατάθλιψη, και σωματικά συμπτώματα, όπως αποδυναμωμένο ανοσοποιητικό σύστημα, αυξημένο κίνδυνο διαβήτη και πρόωρο θάνατο.
Advertisment
Οι μεγαλύτεροι ενήλικες επηρεάζονται λιγότερο σοβαρά
Μια ομάδα ερευνητών από πανεπιστημιακά ιδρύματα της Μασαχουσέτης, της Καλιφόρνια και της Πενσυλβάνια, ανέλυσαν πρώιμα δεδομένα από διάφορες παγκόσμιες έρευνες σε μεγαλύτερους ενήλικες σε σχέση με την ψυχική υγεία κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Αν και οι ηλικιωμένοι θεωρούνται ευπαθείς ομάδες για σοβαρή έκφραση του κορονοϊού, οι ερευνητές βρήκαν ότι αυτοί οι ενήλικες ήταν λιγότερο αρνητικά επηρεασμένοι από την ψυχική πίεση σε σύγκριση με τους νεότερους ενήλικες. Μια αναφορά, για παράδειγμα, από τον CDC συμπέρανε ότι οι μεγαλύτεροι ενήλικες ήταν λιγότερο πιθανό να ξεκινήσουν ή να αυξήσουν την χρήση ουσιών και λιγότερο πιθανό να έχουν αυτοκτονικό ιδεασμό.
Φυσικά, αυτά τα ευρήματα δεν ισχύουν για κάθε ηλικιωμένο. Στην ίδια αναφορά, η CDC αναγνωρίζει ότι οι ενήλικες από κοινωνικά απομονωμένες ομάδες ή από νοικοκυριά χαμηλού εισοδήματος και όσοι παρείχαν βοήθεια στα παιδιά τους (πχ. κρατώντας τα εγγόνια) ήταν πιο πιθανό να βιώσουν αρνητικές επιδράσεις στην υγεία.
Αυτό φυσικά ισχύει και για άλλα χαρακτηριστικά όπως όταν προϋπάρχουν υψηλά επίπεδα άγχους, κατάθλιψης, στρες και διαταραχή μετατραυματικού στρες σε έγχρωμους ανθρώπους συγκριτικά με τους λευκούς κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Οι παράγοντες που επηρεάζουν την ανθεκτικότητα στους μεγαλύτερους ενήλικες
Βασισμένοι στα στοιχεία αυτά, οι ερευνητές εξηγούν ότι οι μεγαλύτεροι ενήλικες αντέχουν περισσότερο τους περιορισμούς και την πίεση της πανδημία χάρη στην αυξημένη ανθεκτικότητα που έχουν αναπτύξει και την επιτυχημένοι τάση να μένουν συνδεδεμένοι με τους άλλους.
Εξηγούν ότι ορισμένες παγκόσμιες μελέτες έχουν δείξει ότι η ανθεκτικότητα συνδέεται με τη διατήρηση ουσιαστικών σχέσεων με τους άλλους, αλλά και με την πρόσβαση στη φροντίδα της ψυχικής υγείας. Όμως, τονίζουν πως παρά την ισχυρή ανθεκτικότητά τους, οι μεγαλύτεροι ενήλικες εξέφρασαν ανησυχία για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις που η πανδημία θα φέρει.
Κάτι εξίσου σημαντικό που αξίζει να αναφέρουμε είναι ότι η ανθεκτικότητα μπορεί επίσης να σχετίζεται με τη σοφία. Η ανάλυση βρήκε ότι η σοφία συνδεόταν με υψηλότερα επίπεδα συμπόνοιας και με λιγότερη μοναξιά.
Βελτιώνοντας την ανθεκτικότητα
Οι ερευνητές παρατηρούν ότι η αυξημένη πρόσβαση στην τεχνολογία θα μπορούσε να βελτιώσει την ανθεκτικότητα σε κάποιους ηλικιωμένους που δεν έχουν για παράδειγμα smartphones. Πολλοί μεγαλύτεροι ενήλικες δεν έχουν τις πηγές που απαιτούνται για να διαχειριστούν το στρες της πανδημίας. Οι πηγές περιλαμβάνουν υλικό (τεχνολογία), κοινωνικές αλληλεπιδράσεις (π.χ. μέλη οικογένειας ή φίλους) ή γνωστικούς. Βιολογικούς πόρους (δυσκολία στην άσκηση ή στη συμμετοχή στε δραστηριότητες).
Η πρόσβαση σε τεχνολογία και στη σχετική επιμόρφωση μπορεί να βοηθήσει τους μεγαλύτερους σε ηλικία ενήλικες να διατηρήσουν τις κοινωνικές τους σχέσεις και να μπορέσουν μέσω διαδικτύου να λάβουν φροντίδα από τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας.
Σε αυτό το σημείο χρειάζεται να τονίσουμε ότι αυτές οι έρευνες δεν αναφέρονται σε αριθμούς από τη χώρα μας, όπου λόγω διαφορών στο πολιτισμικό υπόβαθρο, τα πράγματα ενδέχεται να είναι λίγο διαφορετικά.
Πηγή:
www.medicalnewstoday.com/articles/resiliency-helps-older-adults-deal-with-the-pandemic
