Μαθαίνουμε να αποφεύγουμε τη δυσφορία, τη δυσανασχέτηση όλων των ειδών από πολύ μικρή ηλικία και αυτή η στάση διαιωνίζεται στην ενήλικη ζωή. Απ’ όσα θυμόμαστε, όταν χτυπούσαμε κάπου, οι γονείς μας θα μας παρηγορούσαν, θα φιλούσαν το χτύπημα για να διορθωθούν όλα γρήγορα. Όταν καυγαδίζαμε με έναν φίλο, μάθαμε να λέμε συγγνώμη και να τα ξεχνάμε όλα. Όταν συμμετείχαμε σε κάποιο άθλημα, κερδίζαμε μετάλλια μόνο και μόνο επειδή ανήκαμε σε κάποια ομάδα, επειδή απλώς εμφανιζόμασταν.
Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μας επευφημούν και μας κολακεύουν αν δείχνουμε χαρούμενοι, η χαρά είναι η ιδανική και επιθυμητή κατάσταση. Ο κόσμος μας είναι δομημένος έτσι ώστε να αποφεύγουμε την δυσφορία κάθε είδους και να διασφαλίζουμε με κάθε μέσo τη σωματική, συναισθηματική και κοινωνική άνεση. Τέλος, θεωρείται ότι υπάρχει μια γρήγορη λύση για τα περισσότερα δύσκολα πράγματα στη ζωή και ότι αν εμείς δεν την έχουμε βρει, τότε κάτι πάει πολύ στραβά με εμάς.
Advertisment
Πρόκειται για μια εγγενής πίεση. Σκεφτείτε πόσες φορές καθημερινά αποφεύγετε τη δυσφορία, τη δυσανασχέτηση. Πόσες φορές επιλέξατε να νιώσετε λιγότερα για να αποφύγετε την περιπλοκότητα της ενδοσκόπησης, του πόνου που μπορεί να φέρει αυτή η δυσφορία, πόσες φορές αποφεύγετε να παίρνετε δύσκολες αποφάσεις.
Πώς η αποφυγή επηρεάζει τη συμπεριφορά
Όλες εκείνες οι φορές που επιλέξαμε να φωνάξουμε, να παραφάμε ή να αναβάλλουμε, αντανακλούν την παρόρμησή μας σε μια προσπάθεια να μειώσουμε ή να ξεφορτωθούμε δυσάρεστα συναισθήματα (φόβο, θλίψη, ντροπή, σύγχυση). Αν ήμασταν πρόθυμοι να αποδεχτούμε όλα αυτά τα ανθρώπινα συναισθήματα, θα τους αφήναμε χώρο να μας κατευθύνουν και να μας αποκαλύψουν τι είναι πραγματικά σημαντικό για εμάς, να μας παρέχουν καθοδήγηση.
Για παράδειγμα, όταν παραμελούμε να προκαλέσουμε τον εαυτό μας διαπροσωπικά ή κοινωνικά, όπως να μπούμε σε μια κουβέντα ή όταν αποφεύγουμε να προσεγγίσουμε έναν σύντροφο επειδή φοβόμαστε την έκθεση ή τη σύγκρουση, χάνουμε σημαντικές ευκαιρίες για προσωπική εξέλιξη,
Advertisment
Το νούμερο 1 βασικό στοιχείο με το οποίο μπορούμε να μπούμε δυναμικά στη νέα χρονιά
Το να είμαστε πιο άνετοι με το να δυσφορούμε, με το να δυσανασχετούμε, να βγαίνουμε από τη βολή μας. Δηλαδή να πάμε κόντρα σε αυτό που αυτόματα μας λέει ο νους μας· αυτός πάντα θα θέλει να παρακολουθεί από μια ασφαλή απόσταση.
Αντί να ακούμε λοιπόν αυτή τη φωνή της άνεσης και της βολής, αυτή τη χρονιά μπορούμε να εξασκήσουμε την ανοιχτότητα και την ευελιξία αντί να επιστρέφουμε στα γνώριμα, οικεία και βολικά μοτίβα συμπεριφοράς.
Ακόμα κι αν διανοητικά γνωρίζετε ότι θα αποκτούσατε μια ιδιαίτερη αίσθηση προσωπικής ικανοποίησης και επίτευξης αν προκαλούσατε τον εαυτό σας, ο νους σας, και συγκεκριμένα οι αισθήσεις και οι σκέψεις σας κρατούν σε απόσταση. Καταλήγετε όχι μόνο να χάνετε ευκαιρίες, αλλά επιπλέον να κατηγορείτε μετά τον εαυτό σας γι’ αυτό. Οι εκφράσεις όπως «Δεν είμαι αρκετά καλή», «δεν μπορώ να το κάνω» ή «κανείς δεν ενδιαφέρεται» γίνονται δεύτερη φύση σας.
Τι να κάνουμε όταν ο νους μας λέει να αποφύγουμε
Ο νους σας είναι ένα υπέροχο εργαλείο, το οποίο μπορεί να σας βοηθήσει με αυτό το στόχο. Όταν σας λέει αυτόματα να αποφύγετε κάτι, αναρωτηθείτε ποια δυσφορία ή φόβο αποφεύγετε. Αναγνωρίστε τις αξίες σας και σκεφτείτε αν πλησιάζετε ή απομακρύνεστε από αυτές.
Αν απομακρύνεστε από τις αξίες που είναι πολύτιμες για εσάς, εξετάστε μήπως τελικά να πάρετε έναν άλλο δρόμο, να δοκιμάσετε κάτι άλλο από αυτό που ενστικτωδώς σας προστάζει ο νους. Στην αρχή θα αντισταθεί και αυτό είναι αναμενόμενο. Υπενθυμίστε ξανά και ξανά στον εαυτό σας τα οφέλη της επιλογής σας.
«Αγκαλιάζοντας» τη δυσφορία σας, αγκαλιάζετε τον εαυτό σας και του δείχνετε αγάπη και συμπόνοια. Και σα να μην φτάνει αυτό, ενισχύετε την προσωπική σας ανάπτυξη κάθε φορά που μαθαίνετε κάτι νέο για εσάς και χρησιμοποιείτε τις πληροφορίες προς βελτίωσή σας. Μήπως, λοιπόν, αυτός να γίνει ο νούμερο 1 στόχος για τη νέα χρονιά;
Πηγή:
www.psychologytoday.com/
